Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 365 Adolf en zo

Buurland Duitsland is in 1963 ‘vreemd’ populair. Als jongeren vatten wij het, volgens ouderen krankzinnige,  plan op om per fiets naar het verre Köningswinter-am-Rhein te trekken.

Lichtgewichtfietsen zijn een verre toekomst, maar wij kennen reeds de driespeedstuurversteller voor de beklimming van het Zevengebergte. Een driepersoonstent op de bagagedrager en de aan draagtassen vastgesjorde koffiekan en waterketel maken mijn fiets metersbreed. Een lotgenoot rijdt als laatste bij het doorkruisen van Aachen met onder zijn snelbinder een kistje met vijftien metalen eetborden en bestek.

Druk verkeer en vele verkeerslichten drijven ons uit elkaar. Buiten de stad hergroeperen wij. De laatste ontbreekt op het appel, maar het begint stevig te regenen. Bij de eerste de beste boerderij mogen wij onze tenten opslaan, die gastvrije Duitsers toch! Of zijn het, foei, onze doorweekte bruine uniformhemden die het hem doen?  De ‘pakjessoep’ in de overmaatse ketel warmt nooit op de ABL- opwarmpotjes. Ons avondmaal beperkt zich tot meegenomen homemade wafels met lauwe thee.

Bij ochtendgloren slepen wij onder koeiengeloei en bijhorend aroma de soepketel naar de boerderij met de vraag deze op te warmen. “Natürlich! Kommen Sie in eine halbe Stunde zurück.“  Negenentwintig minuten later vraagt de boerin zich vrolijk af  “ob die Suppe vielleicht Französisch ist?”
“Warum?“
“Ich glaube da sind Schnecken drin. Gucken Sie mahl auf die Packung. Franzosen, die essen das, und die Weißen haben Sie am liebsten.“

Geen Franse escargotsoep, zo blijkt. In sappig Aacheners zegt de Bäuerin: “Wen die Schnecken Nachts in den Kettel gekraufen sind, dann lach ich mich kaputt.“  In de inderdaad openstaande ketel zijn dikke naaktslakken gekropen. Uit pure hongersnood proeft een dappere van het brouwsel alvorens het in de varkenstrog te gieten. German pigs love French soup!

De teljorenman zagen we nooit terug. Nadat zij midden in de stad op de rijweg waren gekletterd en hij de ijzeren borden had opgeraapt, waren wij uit het zicht verdwenen. Later bleek dat rugnummer vijftien zijn routeplan was vergeten, huiswaarts was gekeerd en midden in de nacht was toegekomen. Paniek alom op het thuisfront!

Bij navraag naar Erdäppfelen oder Pataten  leren wij in Geilenkirchen terloops dat aardappelen Kartoffeln zijn.  De derde dag reeds wenkt de Drachenfelsburcht van Köningswinter.  De honger knaagt na de afmattende tocht op en af de pieken van het Eiffelgebergte, wegens te zware fietsen meestal stapvoets  naar boven maar dan heerlijk aan 60 km/u naar omlaag. Een kappelletje met bidbanken  doet  uitstekend dienst als ‘refter’. Vier keien onder een rioleringsrooster maken een barbecue.  Al snel wordt Bratwurst, appelmoes en puree gefressen. Het afwassen en opruimen na de eetorgie zijn zorgen voor morgen.

Bruusk vliegt onze tent open. Twee Oberfeldwebel kijken op ons neer: “Wo is der Führer!?
Iemand antwoordt lakoniek: “Der ist schon lange Tot“, en wijst naar de volgende tent. Daar wordt men bedolven onder heiligschennisverwensingen. Onze ravage dient terstond opgekuist te worden. Binnen het uur moeten wij ophoepelen. Terwijl we aangekoekte appelmoes en puree van de bidbanken schrapen voelen wij ons beschaamd. Gelukkig hoeft bovengenoemde thuisfront dit niet te vernemen.

We trekken Köningswinter in, waar, zoals Piaf het toen zong, ‘souvenirs worden gefabriceerd’:  Weissbrot mit Frankfurter Würst,  heerlijk frisse Rheinwein op het zonovergoten terrasje…Warum ist es am Rhein so schön?

Acuut geldgebrek noopt onze terugkeer. Tijdens een pinkelpause krijgen we een gulle ontvangst: “Weil wir haben Euch während der Krieg so viel Misere gebracht.“  De kennismaking met het na-oorlogse Duitsland: veel Gemütlichkeit maar ook schuldgevoel en appreciatie “dass die Belgische Jugend unser Land überhaupt noch besuchen will.“

Wij overnachten het laatst in Maaseik, ’wor wir gôe musten eten en drinken, no da wir zuun lange toch op de velo hadden gemok’.  Is dit Nederlands?

P.S./ ABL=Armée Belge/Belgisch Leger

 

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Met plezier gelezen, ook altijd leuk om bij het lezen kennis te maken met nieuwe woorden zoals in mijn geval: noopt, velo en teljoren. Dat zal wel Vlaams of Oudnederlands zijn? 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank LGB om te reageren. De woorden die je aanhaalt werden opzettelijk gebruikt omdat ze passen in de 'tijdsgeest'. Ze hebben inderdaad een uitgesproken Vlaams karakter.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Gi, beklemmend verslag over jouw Duitse fietstocht. Waarom zoveel borden meegesleurd werden, blijft een raadsel. Geilenkirchen lijkt me een leuke plek! Al bewijst dit nogmaals dat de gsm en Google Maps geweldige uitvindingen zijn.

 

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony, wij hadden stijl en er was voor ieder een bord voorzien met echt bestek. Hoe we het zonder beredderd hebben weet ik niet zo goed meer, te lang geleden. Ja, Geilenkirchen, die naam alleen al.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Gi, nostalgie vind je overal, dat blijkt maar weer. Met genoegen heb ik de jouwe gelezen. Had in het begin wat moeite met de "setting", heb uiteindeljk maar geraden dat de "we" padvinders of anderszins (bruin) geuniformeerden zijn. Waar ik eerst dacht dat er twee of drie fietsers waren blijken er later maar liefst vijftien te zijn. Het "zij, hij, wij"-spelletje met de teljoren leidt mij wat af - ik snap "teljoor" sowieso, want ik weet wat een teller in het Duits is. Mag ik je wijzen op het schone woord "kommaliewant"? En is die "driespeedstuurversteller" niet een "driespeedstuurversnelling"? Want die had ik vroeger ook graag gehad. Maar het kan natuurlijk ook het taalkundig verschil tussen twee breedtegraden zijn.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bob, dank voor je reactie. Mijn eerste versie van het verhaal was meer dan 800 woorden lang en bij het schrappen heb ik 'willens nillens' (is blijkbaar een Vlaamse uitdrukking) keuzes moeten maken waardoor het begin wegviel met de uitleg dat het over een jeugdbeweging ging. De zeer katholieke 'Chiro' in Vlaanderen had in die tijd gek genoeg uniformen die aan Adolf en zijn H. Jugend deden denken. 'Kommaliewant' heb ik nooit eerder gehoord voor eetgerei. In mijn allereerste job ben ik nochtans een jaar lang op zowat alle mogelijke types van schepen geweest. Het woord driespeedstuurversteller heb ik bij bol.com en soortgenoten op internet gevonden. Eerst had ik het woord 'verzet' gebruikt, maar vreesde dat weinigen dat zouden verstaan.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

dag Gi

Dat is gewoon een erg fijn verhaal, mooi opgetekend en de manier waarop je enkele Duitse zinnen in het geheel verwerkt maakt het nog sterker.

De Vlaamse woorden, daar kan ik als Vlaamse meer dan goed mee leven, dat stoort langs geen kanten. Ik vind dat je de tekst erg mooi maakte, met hier en daar een knipoog en een vleugje humor.

Dat is een verhaal dat niet enkel waarachtig overkomt, maar dat ook goed geschreven is, en heerlijk is om te lezen.

Dikke duim op.

Johanna

   

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

"Of zijn het, foei, onze doorweekte bruine uniformhemden die het hem doen?" --> Geweldig!

Het veelvuldig gebruik van Duits in je tekst is logisch, gezien de setting, maar maakt het voor mij persoonlijk wat moeilijker om lezen. Met dank natuurlijk aan de complete afwezigheid van Duits tijdens mijn schoolse jaren.
Enfin, het meeste kon ik wel afleiden uit de context hoor.
De Vlaamse woorden brachten dan weer een welkome afwisseling.

Verder een mooi verhaal. Het Duitsland van 1963 kwam prachtig tot leven in je tekst. Ik voelde nostalgie naar een tijd die ik zelf nooit heb mogen meemaken.

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank Tudor om te reageren. Ik denk niet dat je veel lessen Duits nodig hebt om het dialect van een boerin uit Aken te verstaan, die lessen hadden wij op die leeftijd trouwens ook (nog) niet gekregen. Goed dat je het verlangen naar vroeger gespot hebt. Op internet vind ik hierover deze interessante tekst:

In zijn Baselse Dissertatio medica de nostalgia, oder Heimwehe (1688) beschreef Johannes Hofer een jongeman die werd verteerd door verlangen naar huis. Hofer had het Zwitserse dialectwoord Heimweh, bekend sinds 1592, in het Grieks vertaald: uit nostos 'terugkeer naar huis' en algos 'pijn' ontstond nostalgia. ... De betekenissen zijn sindsdien verschoven: heimwee is een 'terugverlangen naar huis', nostalgie betekent 'verlangen naar vroeger'.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Een mooi beeld van het na-oorlogse Duitsland. Ik had de eerste zin gemist, al snel bedacht ik dat het wel leek of het verhaal direct na de oorlog was geschreven. Na herlezing zag ik het jaartal pas staan. Eureka

Wat een gedoe zeg werd er op die fietstocht meegenomen en dan die slakken! Mooi verhaal 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt voor je reactie, Julia. De oorlog was al achttien jaar voorbij, maar de frustratie van de Duitse bevolking en hun diepe schaamte voor wat hun land met de wereld had aangericht was nog intens.