#361 - Grenzeloos
Zij was de mooiste vrouw die ik ooit had gezien. Toen ik haar in mijn spreekkamer onderzocht, kon ik het niet laten om even met mijn hand over haar linkerborst te strijken. Ik deed net of het per ongeluk was, trok snel mijn hand weer terug en zei netjes 'sorry'. Maar ze reageerde heel anders dan ik had verwacht. 'Geeft niet,' zuchtte ze en gaf me zo'n oogverblindende glimlach dat ik heel even sprakeloos van verrukking was.
Na een week vroeg ik haar ten huwelijk.
‘Ja! Ja!’ riep ze. ‘Wat een wonder dat je mij begeert! Ik wil alles wel voor je doen.’
Al gauw bracht ik de maagoperatie ter sprake. 'Je lichaam is perfect,' zei ik, terwijl ik zachtjes haar billen streelde. 'Wat geeft het dan dat je moeite hebt met lopen? Ik zal de rest van je leven voor je zorgen, zodat je nooit meer hoeft te werken. Alles zal voor je gedaan worden.'
Ze kuste me hartstochtelijk en zag af van de operatie.
Haar lichaam is zo verrukkelijk dat ik er geen genoeg van kan krijgen. Ik moedig haar aan om zoveel te eten als ze wil, want hoe groter ze wordt, hoe mooier ze is. Daarom laat ik net zoveel roomijs en slagroom en roomkaas bezorgen als haar hartje begeert.
'Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest,' vertelde ze me laatst met tranen in haar ogen.
Maar haar ongelooflijke schoonheid zit voor mij niet alleen in haar spectaculaire lichaam. Zo oppervlakkig ben ik niet. Ze heeft een ziel die totaal en onvoorwaardelijk lief heeft en ik ben de enige die dat ziet.
Een paar weken geleden trof ik haar tot mijn schrik huilend aan.
'Waarom ben je verdrietig, mijn liefste?' vroeg ik, terwijl ik mijn hoofd op haar buik vlijde, die zo groot en zo zacht is dat je er in kunt verdrinken. Ze snikte eerst alleen maar, maar uiteindelijk zei ze zachtjes: 'Je doet alles voor mij en ik wil zo graag iets terug doen, alleen weet ik niet wat.'
Toen durfde ik voor het eerst te fluisteren wat ik het liefst van haar zou willen. Groot als haar hart is, aarzelde ze geen moment. ‘Maar mijn schat, natuurlijk wil ik je dat schenken. Ik ben van jou, volledig en voor altijd’.
We zijn begonnen met haar linkerpink. Aanvankelijk wilde ik het daarbij laten, maar hij was zo exquise dat daarna haar rechterpink volgde en toen de overige vingers.
‘Je hebt me in de zevende hemel gebracht, lieveling’ zuchtte ik bij de laatste hap.
Maar op een gegeven moment wilde ik ook graag weer iets voor haar doen, want geven is zoveel beter dan nemen in een huwelijk. Eerst schudde ze haar hoofd.. ‘Schattebout, je hebt me al zoveel gegeven dat ik niks meer te wensen over heb.’
Maar toen kreeg het idee haar te pakken. Na lang nadenken heeft ze voor mijn geslacht gekozen. Even schrok ik daarvan, maar nu weet ik dat het goed is. Onze liefde is immers grenzeloos.
Eerst vond ik het niet zo'n…
Lid sinds
12 jaar 2 maandenRol
Eerst vond ik het niet zo'n heel uniek verhaal, maar op het eind sloeg ik mijn benen in een reflex wel over elkaar. Daar had je me wel.
Mooie nuchtere verteltrant, die het zo vanzelfsprekend 'opdist' (om in het verhaal te blijven) dat ik makkelijk meeging.
Met een lichte afkeer gelezen.
Hoi Aurora, het verhaal van…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Aurora, het verhaal van een feeder is bijzonder. Ik heb daar documentaires over gezien, erg bizar. Dat van die vingers en geslachtsdeel vind ik erg ver gaan. Dat zie ik ook niet voor me. Misschien had je het fenomeen van het feeden meer uit kunnen schrijven.
Desalniettemin een gruwelijk verhaal.
Hoi Aurora, Je hebt een…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Aurora,
Je hebt een plottwist geschreven die ik niet zag aankomen. Die is voor mij op een bepaalde manier geslaagd, op een andere manier juist niet echt gelukt.
De overgang naar de plottwist klopt voor mij: je hebt het over geven en nemen, over een heerlijk lichaam: je voorziet zelfs als dat als er iets te eten moet zijn (gruwelijk dat ik dat zo moet zeggen, complimenten!) er eerst flink wat calorieën aan te pas moeten komen.
Het einde is dan weer te veel van het goede. Voor het geslacht kiezen is misschien symbolisch wel kloppend, (vanwege 'het straatje' liefde en seks) maar in de 'praktijk'... Sowieso is het eten van iemands anders lijf (wel deel dan ook) al gruwelijk (genoeg). Om dan ook nog voor het geslachtsdeel te kiezen is om te beginnen erg extreem. Ook: als het om de lust gaat, dan heb je er eenmalig 'plezier van' maar elke andere keer daarna komt er van vleselijk genot vervolgens niets meer terecht en dat vind ik gezien de aanwezigheid van lust in het begin (als die nog 'normaal en gezond' is) niet echt passen.
Desondanks een goede invulling van de opdracht!
Groet,
Nadine
@ Hadeke, de lichte afkeer…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
@ Hadeke, de lichte afkeer was inderdaad de opzet ;-)
@ Fief, geen idee dat er een naam voor dit fenomeen was. Weer wat geleerd!
@ Nadine, bedankt voor de snelle en uitgebreide feedback. Ik ben zover mogelijk gegaan in "onvoorwaardelijk" en "gruwelijk" en ik begrijp dat waarschijnlijk lang niet iedereen dat kan waarderen.
Had ik, zo vlak voor het…
Lid sinds
3 jaar 9 maandenRol
Had ik, zo vlak voor het middagmaal, beter niet gelezen. ;-)
Gruwelijk verhaal, al escaleert het wel snel (eigen aan een kortverhaal natuurlijk).
Goed gedaan!
Klein zeurpuntje: "terwijl ik mijn hoofd op haar buik vleide" --> vlijde
Oei, je hebt gelijk, Tudor…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
Oei, je hebt gelijk, Tudor. Ik ga het gauw verbeteren.
Leuk verhaal en grappige…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Leuk verhaal en grappige insteek. Vraag me af hoe lang het duurt voor ze komt te overlijden aan een hartstilstand of diabetes. Heeft ie wel voor een paar maanden vlees in huis.
AB: behoorlijk beeldend…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
AB: behoorlijk beeldend vettig. Al proef ik de smaak van een vettige pink. Je gaat ver. Wat ik applaudisseer. Sterk verhaal, goed gedaan!
Voor mij moest die piemel er ook niet af. Denk dat het sterker is als hp alleen vreet en niets laat vreten.
@John, dan hoop ik wel dat…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
@John, dan hoop ik wel dat-ie een enorme vriezer heeft.
@Tony, dank Tony. Tja, die piemel.... Voor mij moest hij er toch af om het machtsevenwicht te herstellen. Daarmee is het veel moeilijker om de relatie te veroordelen. Ik realiseer me dat het ongemak voor de lezer daardoor alleen maar groter wordt, maar dat was juist mijn bedoeling.