Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#361 In de naam van de Heer (herschrijf 2, laatste poging)

 

(Laatste poging tot herschrijf)

Ik stap op de tram naar het Waterloopplein. Het is druk en ik moet me staande houden aan een paal in het gangpad. Mijn rugzak is zwaar, net als de mentale bagage die ik meedraag. De relatie met mijn vrouw eindigde in een vechtscheiding: ik mocht de kinderen niet meer zien en eindigde op straat.
Elke hoek en steeg die voorbijgaat, brengt herinneringen naar boven. Ik zie de portieken waarin ik in vochtige slaapzakken sliep. De tram rijdt langs vuilniscontainers waaruit ik mijn eten bij elkaar schaarde. We passeren steegjes waar ik doorheen zwalkte, zo dronken als een Maleier, uitgekotst door de maatschappij.

‘De Heer is groot, de Heer is almachtig!’ riepen we vanmorgen vol overgave, handen in de lucht, onze gezichten gekeerd naar de man op het podium. Onze leider, mijn held. Mijn hart stroomde over bij het zien van zijn rijzige gestalte. Hij is onze rots. Als hij begint te spreken, hangt iedereen aan zijn lippen. Ik ken zijn echte naam niet, we noemen hem Leider.

Leider haalde me uit de goot. Letterlijk. Hij liet me kennismaken met de Heer, Hij die alle zonden vergeeft en ik voelde verlichting. Ik zag weer licht aan het eind van de tunnel op het moment dat ik in totale duisternis leefde. Hij bood me een kans mijn leven te beteren; ik nam het met beide handen aan.

De tram rijdt verder, op weg naar het licht. Langs de route zie ik hoe de goddelozen gewoon hun gang kunnen gaan. Ze leven in zonde en hebben overal maling aan. Ze hebben niet in de gaten hoe ze de wereld om zeep helpen. We moeten hun ogen openen, predikt Leider.
Hij spreekt uit ervaring; hij heeft gereisd en zag de wereld in zijn meest gruwelijke vorm. Regelmatig laat hij ons beelden van zijn reizen zien, hoe de wereld ten onder gaat in de handen van de goddelozen. Hartverscheurend.
Ik bewonder zijn bescheidenheid. Zijn hele leven staat in dienst van de Heer. Zelden zag ik een onbaatzuchtiger man.

Leider heeft me bevorderd tot krijger, het grootste compliment dat je kunt krijgen. Ik mag daadwerkelijk iets doen tegen de goddelozen, wat een eer. Enkele familieleden zijn al uitgezonden naar diverse steden in de wereld. Leider berichtte ons dat zij succesvol waren op hun missie. Zij zullen eeuwig geroemd worden om hun heldendaad, hun namen met respect uitgesproken.

Nu valt mij de eer te beurt in hun voetsporen te treden, hier in Amsterdam. Mijn rugzak hangt oncomfortabel op mijn rug als ik uitstap. Volhouden, moedig ik mezelf aan. Leider zal trots op je zijn. Denk aan de eeuwige roem. Het vervult mijn hart dat ik eindelijk iets voor hem terug kan doen.
Het zweet gutst over mijn rug als ik het drukke Waterloopplein oploop, mijn hart gaat tekeer. Ik ontwijk de blikken van de goddelozen, ik walg van ze. Zij hebben het zichzelf aangedaan en moeten gestraft worden. Alles voor de liefde van de Heer, alles voor de liefde van Leider. Ik sla een kruis en druk op de knop.

                                         ==================

 

In de hoop dat de slapeloze nacht van Musonius niet voor niks was, hierbij de herschrijf. 

Opoffering (herschrijf)

‘De Heer is groot, de Heer is almachtig!’ herhalen we keer op keer vol overgave, handen in de lucht, onze gezichten gekeerd naar de man op het podium. Onze leider, mijn held. Ik wil zijn waar hij is, hij is het licht. Mijn hart stroomt over bij het zien van zijn rijzige gestalte. Hij is onze rots. Als hij begint te spreken, hangt iedereen aan zijn lippen. Ik ken zijn echte naam niet, we noemen hem Leider.

De relatie met mijn vrouw eindigde in een vechtscheiding: ik mocht de kinderen niet meer zien en eindigde op straat. Ik zwierf door de straten, sliep in kartonnen dozen en at uit vuilnisbakken. Elke dag was een gevecht tegen de zucht naar drank. Vaker wel dan niet was ik als een Maleier. Op de rand van de afgrond kwam Leider in mijn leven, hij haalde me uit de goot. Letterlijk.
Hij sprak over de wandaden van de goddelozen tegen de schepping van de Heer. Het brak mijn hart de pijn in zijn ogen te zien, want ik was een van hen. Toen hij vertelde dat de Heer alle zonden vergeeft, voelde ik verlichting. Leider bood me een kans mijn leven te beteren; ik nam het met beide handen aan. Vol liefde werd ik opgenomen in zijn familie.

De wijsheid waarover hij beschikt is onvoorstelbaar. Met zijn charismatische stem spreekt hij ons elke dag toe en brengt ons op de hoogte van de ontwikkelingen in de wereld. Kranten, radio en televisie zijn verboden. Volgens Leider kleuren zij de berichten, spreken ze onwaarheden. Hij spreekt uit ervaring, hij heeft gereisd en zag de wereld in zijn meest gruwelijk vorm. Regelmatig laat hij ons beelden van zijn reizen zien, hoe de goddelozen de wereld om zeep helpen. Hartverscheurend.
Ik bewonder zijn bescheidenheid. Zijn hele leven stelt in het licht van wereldverbetering, in dienst van de Heer. Zelden zag ik een onbaatzuchtiger man.

Leider heeft me bevorderd tot krijger, het grootste compliment dat je kunt krijgen. Ik mag daadwerkelijk iets doen tegen de goddelozen, wat een eer. Enkele familieleden zijn al uitgezonden. Leider berichtte ons dat zij succesvol waren op hun missie. Zij zullen eeuwig geroemd worden om hun heldendaad, hun namen met respect uitgesproken.

Nu valt mij de eer te beurt in hun voetsporen te treden. Het vest weegt zwaar en zit oncomfortabel. Volhouden, moedig ik mezelf aan. Leider zal trots op je zijn. Denk aan de eeuwige roem. Het vervult mijn hart dat ik eindelijk iets voor hem terug kan doen. De goddelozen moeten de ogen geopend worden en ik mag daaraan bijdragen.
Het zweet gutst over mijn rug als ik het volle plein oploop, mijn hart gaat tekeer. Ik ontwijk de blikken van de goddelozen, ik walg van ze. Zij hebben het zichzelf aangedaan en moeten gestraft worden. Ik mag hier een bijdrage aan leveren. Alles voor de liefde van de Heer, alles voor de liefde van Leider. Ik sla een kruis en druk op de knop.

                                  =========================

 

Nadine had gelijk, mijn vorige verhaal was erg cliché. Daarom probeer ik het met dit nieuwe verhaal.

Opoffering

‘De Heer is groot, de Heer is almachtig!’ herhalen we keer op keer vol overgave, handen in de lucht, onze gezichten gekeerd naar de man op het podium. Onze leider, mijn held. Ik wil zijn waar hij is, hij is het licht. Mijn hart stroomt over bij het zien van zijn rijzige gestalte.

Ik ken zijn echte naam niet, iedereen noemt hem Leider. Hij haalde me uit de goot, letterlijk. Alcohol maakt meer kapot dan je lief is. Een reclameleuze, voor mij een keiharde waarheid. Mijn vrouw zette me buiten en kreeg het voor elkaar dat ik de kinderen niet meer mocht zien. Jarenlang zwierf ik door de straten, elke dag een gevecht tegen honger en de zucht naar drank. Ik at uit vuilnisbakken, sliep in kartonnen dozen toen Leider op mijn pad kwam.
Hij vertelde me over de Heer, hoe hij alle mensen liefheeft en dat iedereen goed is in zijn ogen. Hoe hij alle zonden vergeeft. Hij verhaalde over de schepping van de Heer. Ik zag zijn tranen toen hij vertelde over de wandaden van de goddelozen tegenover de aarde, de creaties van de Heer.
Toen hij vroeg of ik zijn volger wilde worden, zei ik onmiddellijk ja. Vol liefde werd ik opgenomen in mijn nieuwe familie.

Leider opende mijn ogen voor de misstanden op de wereld, veroorzaakt door de goddelozen die er een puinhoop van maken. Met zijn charismatische stem weet hij iedere keer weer een gevoelige snaar te raken.
Leider spreekt ons elke dag toe en brengt ons op de hoogte van de ontwikkelingen in de wereld. Kranten, radio en televisie zijn verboden. Volgens Leider kleuren zij de berichten, spreken ze onwaarheden. Hij spreekt uit ervaring, hij heeft gereisd en zag de wereld in zijn meest gruwelijk vorm. Je kunt een speld horen vallen als hij in tranen vertelt hoe de goddelozen de aarde om zeep helpen. Regelmatig laat hij ons beelden van zijn reizen zien. Hartverscheurend.

Leider heeft me bevorderd tot krijger. Ik mag daadwerkelijk iets doen tegen de goddelozen. Enkele familieleden zijn al uitgezonden. Leider berichtte ons dat zij succesvol waren op hun missie. Zij zullen eeuwig geroemd worden om hun heldendaad, hun namen met respect uitgesproken.

Nu valt mij de eer te beurt in hun voetsporen te treden. Het vest weegt zwaar en zit oncomfortabel. Volhouden, moedig ik mezelf aan. Leider zal trots op je zijn. Denk aan de eeuwige roem. Het vervult mijn hart dat ik eindelijk iets voor hem terug kan doen. De goddelozen moeten de ogen geopend worden en ik mag daaraan bijdragen.

Het zweet gutst over mijn rug als ik het volle plein oploop, mijn hart gaat tekeer. Ik ontwijk de blikken van de goddelozen, ik walg van ze. Zij hebben het zichzelf aangedaan en moeten gestraft worden. Alles voor de liefde van de Heer, voor de liefde van Leider. Ik druk op de knop.

 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,

Dit is heftig verhaal met een goede griezelige toon die tussen de regels door te lezen is, zoals bij:
'Ik heb papa vermoord. Ik, niet jij!’ en  Ogen die haar ooit betoverden.

Die toon mis ik helaas in deel van het verhaal waarin je beschrijft hoe de relatie van Peter en Marieke tot stand is gekomen. Dat gedeelte heeft nu een feitelijke toon en is in verhouding helemaal niet zo inlevend. Dat is jammer. Deze geschiedenis voegt nu namelijk niets toe aan Mariekes gevoel. Het maakt voor het verhaal weinig uit of ze 'beneden haar stand' of 'uit liefde' is getrouwd. Het is inwisselbaar met bijvoorbeeld een interraciaal huwelijk of een huwelijk tussen twee verschillende geloven waar de (schoon)ouders (in eerste instantie) niet achter stonden. 

Marieke kiest hier in het verleden voor Peter, dat gegeven is nu te 'eenvoudig'. De trope 'liefde tussen arm en rijk' wordt zo vaak gebruikt dat het bijna altijd in een cliché verzandt. Dat maakt deze trope niet meteen verkeerd, maar je moet er dan wel extra moeite voor doen om te laten zien waarom dat jouw/ dit specifieke verhaal er geen is van dertien in een dozijn. 

Probeer in plaats 'Zo is het gegaan' bijvoorbeeld flashbacks te verwerken in je verhaal naar momenten waarop Marieke zulke sterke overtuigingen of emoties had bij de keuze die ze maakte/ moest maken. Ga in op haar gevoel, niet alleen op enkele korte citaten of gebeurtenissen, dan komt het verhaal veel meer tot leven. Nu is het voornamelijk tell, geen show. 

Je hebt een mooi verhaal geschreven, maar het relatief makkelijk gebruik van een zeer clichégevoelige trope vlak het helaas toch wat af. 

Groet,

Nadine

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Nadine, het eerste verhaal vond ik lastig te herschrijven. Je had gelijk met je opmerking over cliché. Met dit nieuwe verhaal doe ik een nieuwe poging.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,

Dit verhaal is stukken beter, je heb mijn feedback zeer goed toegepast. Dat blijkt ook wel uit je onderwerpkeuze: bij een radicale terrorist moet je wat meer in het gevoel en het verleden duiken om een verhaal te maken dat logisch aansluit op de gruwelijke acties. Het is logisch (niet goed te praten, maar wel logisch en daar ging het vooral om bij je vorige verhaal) waarom iemand tot gruwelijke daden in staat is op het moment dat iemand zo is geholpen in zo'n moeilijke tijd. 

Dankbaarheid kan dan omslaan in een blinde vlek en dat heb je prachtig beschreven. 

Goed gedaan!

Groet, 

Nadine

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ja, poging geslaagd! Goed gedaan. Toont toch wel de kracht van goede feedback én goede verwerking daarvan. Dat maakt dat ik dit themaforum leerzaam vind.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Nadine, blij dat je het goed vond. Zoals Hadeke zegt, de kracht van goede feedback.

@ Hadeke, dank voor je compliment. Ik sluit me aan bij jouw laatste zin.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik heb de vorige versie niet gelezen, dus daar kan ik niks over zeggen, maar dit is een originele invalshoek die een boeiend verhaal heeft opgeleverd, waarin de gruwelijkheid langzaam opgebouwd wordt vanuit de verknipte logica van de verteller.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Voor iedereen die de vorige versie van Fief gemist heeft, volgt hier wat verduidelijking, want ik zie hier een leerzaam momentje in en Fief heeft deze versie zodanig goed aangepast dat dit ook voor anderen in het vervolg een mooie voorbeeldcasus kan zijn. 

Om te beginnen bestaat het misverstand dat een cliché iets is dat al 100.000 keer is geschreven, maar dat is niet per se zo. 
Een cliché is een element of gegeven in een verhaal dat de lezer 'uit het verhaal haalt'. 
Als een cliché 'in werking treedt' ziet de lezer de schrijver aan het werk, in plaats van dat hij nog in het verhaal wordt meegezogen. Meestal heeft dat het bekende gevoel of idee: "Dit heb ik al tig keer gelezen, dit ken ik nu onderhand wel, dit is me te voorspelbaar," als gevolg. 

Dat maakt dat een cliché erg persoonlijk is. Echter is het wel zo dat bepaalde 'tropes' (bouwsteentjes voor een verhaal) al zo vaak door zo veel mensen is gelezen, dat dat cliché niet meer persoonlijk is, maar als algemeen zo wordt beschouwd. 
Dan wordt het erg moeilijk om je nog in het verhaal in te leven, vanwege dat gevoel van: 'ja-ha, dat ken ik onderhand wel, schrijver.' (In plaats van dat je denkt: 'och, wat jammer voor de personages') 
Fief gebruikte in haar eerste verhaal zo'n dergelijk  'algemeen cliché' en daar ging het mis. 

Nu gebruikt Fief een trope (bouwsteentje) dat maar heel moeilijk cliché kan worden, vanwege de aard ervan. Je moet nu eenmaal heel veel in de beleving en de emotie van een terrorist duiken om zijn acties 'begrijpelijk' te maken. Fief heeft in haar tweede uitwerking heel mooi laten zien dat het er bij een goede tekst om gaat wat iemand ergens toe beweegt of waarom een bepaald denkproces in gang wordt gezet en dat datgene niet altijd per se 'goed' 'of 'leuk' hoef te zijn, zolang het maar te verklaren valt. 

Als je moet kiezen tussen een personage kunnen begrijpen (als in: ik zou me ook zo voelen/ zo zou ik het ook doen)  of de acties van een personage kunnen verklaren, is het het beste om voor dat laatste te kiezen. 

Zodra je vanuit het gevoel en de beleving van een personage gaat schrijven en dat goed doet, is het erg moeilijk om nog een tekst (welke dan ook, zelfs al zijn het onderwerpen waar al 100.000 keer over geschreven is) als een cliché te laten aanvoelen zoals hierboven omschreven. 

Nogmaals, Fief: erg knap gedaan, zoals je de feedback hebt toegepast!

Voor de andere lezers: Ik hoop dat dit een prettige verduidelijking was van het hoe en waarom van clichés.

Groet, 

Nadine

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je wel, Nadine. Je feedback was erg leerzaam. Fijn dat je de moeite nam om een en ander uitgebreid te verhelderen. De kracht van dit forum. 

Bedankt voor het compliment.

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Over het origineel kan ik geen uitspraken doen (had het eigenlijk wel graag eens gelezen), maar dit kan als voorbeeld van gruwelijke liefde wel tellen. Mooi beschrijving van hoe het hp wordt meegezogen in een draaikolk van fanatisme.

De drang naar geborgenheid en zingeving, leidt uiteindelijk tot een vorm van zinloos geweld. Knap!

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Misschien een idee om je oorspronkelijke bijdrage ook te laten staan?

 

Ik vond het origineel lastig te commentariëren, Het vernieuwde verhaal is inderdaad veel sterker, maar toch nog ergens 'uitleggerig'. Misschien omdat je erg veel wilt zeggen in de weinigwoordenlimiet, misschien omdat het aan mij ligt.

 

Alleszins knap gedaan, en dank ook aan de Nadinecoach om het expliciet te duiden! En de nazorg te bedienen.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik had het eerste verhaal graag nog een keer willen plaatsen, maar ik moet tot mijn schaamte bekennen dat er met opslaan iets mis is gegaan. Zo spanndend was het ook niet. Ik zal kijken of ik het nog kan reproduceren. 

@Tudor, bedankt voor jullie reactie.

@Tony, wat vind je nog te uitleggerig? Wat had minder of anders gekund?

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het eerste verhaal heb ik niet onder ogen gekregen. Jammer, want dat zou de uitleg over clichés van de coach wellicht illustreren.
Maar het verhaal dat er nu staat, vind ik heftig en meesterlijk geschreven.
Goed, hier en daar kan het nog best wat bijgeslepen worden. Soms wil je te netjes zijn in je verwoordingen, bijvoorbeeld het schetsen van de ellendige voorgeschiedenis. Je zou eens kunnen proberen het keurige taalgebruik (vooral dat van volzinnen) te laten varen om de vertelling levendiger te maken.
Bijvoorbeeld:

Mijn vrouw zette me buiten en kreeg het voor elkaar dat ik de kinderen niet meer mocht zien. Jarenlang zwierf ik door de straten, elke dag een gevecht tegen honger en de zucht naar drank. Ik at uit vuilnisbakken, sliep in kartonnen dozen toen Leider op mijn pad kwam.

Je zou ook kunnen zeggen:

Mijn vrouw zette me buiten. Ik mocht de kinderen niet meer zien. Zwierf door de straten. At uit vuilnisbakken. Sliep in kartonnen dozen. En zoop als een tempelier.
Toen kwam Leider.

Dit stukje leent zich goed voor een opsomming naar een climax, het steeds erger maken. Naar mijn idee is de drankverslaving het ergste, dus dat zou ik achteraan plaatsen.
Het lyrische verhalen over de Leider mag ook best wat dikker aangezet worden, dan vormt het een mooi, duidelijk contrast met deze passage. Als lezer wordt je dan nog meer in het verhaal gezogen en door de wending ga je als het ware met de hoofdpersoon ook ineens het licht zien.
Iets meer emotie en spreektaal zou mooi zijn. Nu is het nog iets teveel een verslag.
Afijn, het is maar een tip. Het verhaal zoals het hier staat, vind ik ook al erg pakkend.

Nog een puntje:

  • Een reclameleuze = een campagneleuze, eigenlijk Drank maakt meer kapot dan je lief is. (Ik maakte er toentertijd van: Drank maakt minder kapot dan je lief doet)

Naschrift
Een nachtje slapen - in mijn geval: wakker liggen - doet wonderen. Er bleef mij namelijk iets dwars zitten, maar kon de vinger er niet op leggen. Ik begrijp nu dat het is omdat je verhaal te veel doet denken aan een verslag, een afscheidsbrief, terwijl het slot duidelijk maakt dat je ons deelgenoot poogt te maken van de gedachten- en belevingswereld van de hoofdpersoon. De herinneringen en overpeinzingen missen een kapstok waar ze aan gehangen kunnen worden, en dat terwijl er een schitterende kapstok werkloos in het verhaal je toelacht. Maak hier dankbaar gebruik van, koppel de herinneringen aan het vorige leven aan uitspraken van de Leider of herinneringen aan hem, en je verhaal wordt er levendiger en nog sterker van.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Musonius, altijd blij met jouw feedback. Sorry voor de slapeloze nacht. Ik ga op zoek naar de kapstok.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Fief,
Je ontving veel lof voor je verhaal, dus wellicht is aanpassen niet nodig. Daarbij zal het wel een verschil in aanpak zijn.

De kapstok die ik voor ogen had, is de reis naar het plein toe.
Een tijd geleden gaf een van de coaches bij een verhaal de tip om de plaatsnaam te noemen, dan komt het het verhaal dichterbij. Ook dit is een goede tip, als je in de beginzin van de slotalinea spreekt van het drukke Waterlooplein, komt het verhaal nog een stuk (beangstigend) dichterbij.

Ik hou ervan om alles mooi in elkaar te laten grijpen, heden en verleden, herinneringen, overpeinzingen en werkelijkheid.
Persoonlijk zou ik als setting een tram of bus hebben gekozen. De straten en haltes, straten en gebouwen, waar het rijtuig langsgaat, zijn de haken waar de herinneringen en overpeinzingen aan vastgehaakt kunnen worden; de school van zijn kinderen, het huis waar hij woonde, de brug waar hij onder sliep, het restaurant waarbij hij in de vuilnisbakken graaide, de straat waar hij Leider ontmoette, ...
Naarmate de reis vordert, krijgen we meer te weten over het verleden van de hp en de ideologieën van Leider.
Bijvoorbeeld: de hp passeert de school van Leila en Storm (door namen te noemen sleur je ons dieper het privéleven van de hp in en krijgen de kinderen meer gezicht dan bij het neutrale 'kinderen'), er gaat een steek door zijn hart, maar dan denkt hij aan de troostende woorden van Leider, dat hij en zijn volgelingen nu zijn familie zijn.
Met luttele woorden geef je gestalte aan hp en Leider, terwijl de reis en hiermee het verhaal vordert. Halte voor halte komen we meer te weten, maar we worden ondertussen meegesleept naar de gruwelijke ontknoping.
Herinneringen van de hp worden gekoppeld aan de woorden van Leider. Op deze wijze krijgen we een beeld van de geschiedenis van de hp, het gedachtengoed van Leider, en de obsessie van de hp voor Leider, en dit alles op een natuurlijke manier.
Begrijp je een beetje wat ik bedoel?
Wellicht heb je bewust gekozen voor meer verslag dan verhaal en ontgaat mij de beweegreden van deze keuze, dat kan natuurlijk, maar persoonlijk denk ik dat een tramroute als kapstok een prachtig spel kan opleveren met achronologische vertellingen en losse gedachtenflitsen die tezamen uiteindelijk een mooi beeld schetsen van de aanloop van een gruwelijke daad.
Tenslotte denk ik dat er best een prikkelendere titel te bedenken is, zoals 'Alles voor de Leider', 'Uit liefde voor de Leider', 'Trouw tot in de dood', of zo.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Musonius, ik snap wat je bedoelt. Ik ga nog eens broeden, anders hou ik het in gedachten voor een nieuwe opdracht. 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief, in de laatste herschrijf staat in deze passage twee maal om zeep helpen en gruwelijk mist een 'e':
Ze hebben niet in de gaten hoe ze de wereld om zeep helpen. We moeten hun ogen openen, predikt Leider.
Hij spreekt uit ervaring; hij heeft gereisd en zag de wereld in zijn meest gruwelijk vorm. Regelmatig laat hij ons beelden van zijn reizen zien, hoe de goddelozen de wereld om zeep helpen.

Wat de inhoud betreft: je hebt een bekende religie niet met naam genoemd ( durven noemen?)  en ingeruild voor een of andere godsdienst waar extremistische volgelingen van een 'Heer' aanslagen plegen in opdracht van een Leider, maar voor mij komt dat zeer on"geloof"waardig over.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, bedankt voor je scherpe blik. Ik heb het aangepast.
Ik had geen bepaald geloof in gedachten. Ik wilde een extremist beschrijven en hoe hij tot zijn daad komt. In dit geval is dat door de liefde voor een charismatische persoonlijkheid met verregaande denkbeelden. Maar mocht je er per se een geloof aan willen verbinden: in de geschiedenis zijn genoeg voorbeelden van religies te vinden waarin extremisme voorkomt.