Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#361 - Ingrid

Gent, 12 juni 1992

‘Ik weet dat je smost, Henk,’ zei Ingrid, ‘met die trut van een Karin.’ Henk gromde, kneep met zijn rechterhand in Ingrids bil en cirkelde met zijn linkerwijsvinger rond haar tepel. Het bed rook naar opwinding.
    Ze zuchtte en verdronk in zijn babyolifantenogen. Het resultaat van Henks sportschoolobsessie maakte haar als boter.

    ‘Ik blijf van jou,’ kirde ze. Ze rolde op zijn brede borst, voelde zijn warmte en wist dat dit voor altijd was.
    ‘Kan je nog eens?’ vroeg ze en schuurde haar onderlichaam over zijn sixpack.

Sint-Martens-Latem, 2 oktober 1992

‘Wie?’ vroeg Ingrid. Henk gooide het tapijt waar voeten met eekhoorntatoeages uitstaken in de pasgegraven kuil in de tuin. Zijn bebloede bovenhemd spande rond zijn armspieren. Ze rilde raar. Ze drukte zich in zijn rug als knuffelde ze een weldoener.
    ‘De eekhoorns van die vent van Karin,’ zei Ingrid. ‘Ik begrijp het, hij keek begerig naar mij.’
    Ingrid zag passie en liefde in Henks ogen. Hoewel huiveren gepaster was, vlogen er enkel vlinders in haar buik.
    ‘Ik help je de kuil dicht te gooien,’ zei ze zwoel.

Brugge, 12 mei 1994

‘Neem deze ring van mij,’ zinderde door Ingrid. De mooiste dag van haar leven was bruusk onderbroken in de feestzaal bij het aperitief. Henks maat bij de politierechtbank telefoneerde en Henk moest meteen het land verlaten.
    Omdat de vlucht naar Mexico binnen drie kwartier boardde was er geen tijd voor de pasgetrouwdenseks waar ze naar smachtte.
    ‘Niet bellen, geen contact,’ zei Henks maat met een dwingende blik.

Sint-Martens-Latem, 10 juli 2014

‘Karin en Henk hebben een zoon van vijftien en tweelingsmeisjes van twaalf in Mexico,’ zei de detectieve die Ingrid inhuurde na twintig jaar hunkeren en hongerig wachten op Henk. Ze schrok. 
    ‘Karin?’ vroeg ze. ‘Wat doet die teef daar?’
    ‘Gevlucht voor doodslag op haar man,’ zei Sherlock Holmes. Ingrid traande, eindelijk contact. ‘Henk spuit heroïne en verwaarloost de kids.’
    ‘Hij mist mij!’ riep Ingrid enthousiast.

Mexico City, 22 juli 2021

‘Wil je een nieuwe pamper?’ vroeg Ingrid aan Henk hoewel hij niet kon antwoorden met de slangen van het beademingstoestel in zijn keel. Hij knipperde met zijn ogen en staarde naar haar. Draden in zijn arm leidden naar een groen scherm met sinuslijnen dat biepte.
    Ze wreef over zijn kale schedel. Zijn diepblauwe ogen schenen spaarzaam grijs licht. Het grauwe vel rond zijn armen verraadde zijn skelet.
    Ingrid haatte het kleine rotappartement dat ze huurde. Haar huis verkocht, baan opgezegd, vrienden al jaren niet gezien en de laatste cent uitgegeven aan de apparatuur die zoemde in de living. Henk zweefde op het plastieken bed.
    Ze legde haar gerimpelde hand in zijn koude hand. Hij schudde. Schimmels drongen in haar neus en ze hoestte bloeddruppels in de zakdoek waarmee ze zonet het zweet van zijn voorhoofd afdepte. 

Ze glimlachte. Henk was bij haar.

 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Mooi gedaan. Ik moest even in de tijdssprongen komen om het verhaal goed te pakken te krijgen.

'Als liefde zoveel jaar kan duren, dan moet het echt wel liefde zijn.' om Jacques Brel via Herman van Veen aan te halen.

Twee dingetjes: enthousiast (de 'o' ontbreekt) en moet Henk niet 'Die vent van Karin' zeggen i.p.v. Ingrid?

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony, wat ijverig, je hebt alle door de coach aangedragen mogelijkheden benut. Zeur: enthusiast.----> enthousiast

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@john: raar dat je het roerend weerzien vond. Ik vind het een gruwelijke troost dat ze een hoop miserie mag koesteren. Dank voor het graag lezen!

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Suzanne: mee eens, 362 wordt iets met aliens, en hoe ze kijken naar de opwarming van de aarde, of iets met verveling aan het zwembad, of misschien een ziekte aan je tenen die je vanonder kapot vreet, of een boom die spreekt. We zien het wel.

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Hadeke. Je hebt gelijk de tijdssprongen komen te bruusk, maar het kon niet anders om aan alles te voldoen. En J. Brel en H. Van Veen zijn helden.

Wat jouw dingetjes betreffen, het enthousiasme is gefixed. Dat Henk in gans het verhaal niets te zeggen heeft, vond ik zelf, van mezelf, erg goed gevonden ;) Karin raast maar door in haar obsessie.

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Gi: Ijverig is het slechtste woord wat mijn luiheid beschrijft. Maar ja, ik nam de opdracht letterlijk. Na het debacle van mijn ruime interpretatie van de vorige, hou ik me bij de les! Dank!

 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Dat Henk niets zegt is inderdaad top gedaan. Misschien kan je een blijk van herkenning in Ingrids woorden leggen. Iets als: 'Aha, kijk, ...'

Maar goed klein dingetje op sterke bijdrage.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, knap gedaan. Ik heb het wel een paar keer moeten lezen, het tijdsverloop was lastig te volgen. Graag gelezen.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony,

Je hebt iets voor elkaar gekregen waarvan ik niet dacht dat het zo makkelijk zou gaan als jij hier doet:
Je hebt liefde die gruwelijk, obsessief én gruwelijk obsessief is ook een romantisch tintje gegeven. 
(Wel het soort romantiek waarvan je denkt: Ingrid, uhhh... ben je hier nou blij mee, of...? Ieder voor zich, maar het zou mijn ding niet zijn...")  Maar toch: het feit dat je dat iets gelukt, is een compliment waard. 

Ik vraag me alleen wel af in hoeverre Ingrid valt voor Henk puur vanwege zijn sixpack/ prestaties in de slaapkamer, (mede omdat het verhaal daar mee begint) maar dat is voor het verhaal op zich niet echt belangrijk. Het gaat erom dat je goed kan zien dat Ingrid niet echt een gezond idee van liefde heeft... 

De tijdsprongen zijn soms wel wat lastiger te volgen. Probeer een aantal woorden vrij te houden om de overgang van tijd en plaats wat duidelijker te maken. 

Goed gedaan!

Groet, 

Nadine

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Nadine, dank voor je mooie commentaar. Makkelijk beschouw ik als een compliment, want het was niet makkelijk, ik brak er toch even mijn hoofd over. 

Ikzelf vind Ingrid gruwelijk obsessief waardoor ze een leeg leven lijdt (en niet leidt). Inderdaad, Ingrid heeft geen idee wat liefde inhoudt, onvoorwaardelijk voor haar, dat wel.

Wat betreft de tijdsprongen, paste ik het aan met tijdsverwijzingen. Werkt dit? Of zie je een betere oplossing? (ik heb zelfs nu nog 30+ woorden over)

En ik maakte een referentie naar zijn huidig schraal lijf.

Dank!
Tony

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank. AB! Leuk te horen dat het je beviel. dankjewel! 

(en de extra tijds en plaats aanduidingen zijn nieuw indd na de commentatoren)

 

 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Oef, dat was een opgave om het te lezen. De snelle tijdsprongen halen me steeds uit het verhaal, nog voor ik er goed en wel inzit, maar ik moet toegeven dat je het meesterlijk in elkaar gepuzzeld hebt. Knap werk!

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Tony C, ik heb genoten van je verhaal en je schrijfstijl. Elke zin is treffend zonder dat het irriteert. Ik sluit me aan bij Suz@nne. Niks meer aan doen. Iets wat mooi is, is gewoon mooi.