Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#358 Doei, Tilma

6 juli 2021 - 21:14

Ik lig wakker en staar naar het plafond. Voor de duizendste keer loop ik het rijtje af in mijn hoofd. Bankgegevens, pensioen, levensverzekering, hypotheek, muziek op de begrafenis. De sociale media accounts opheffen. Zal ik nog iets posten? Jongens, ik ga dood. Toedeloe? 

Dat forum van Schrijven, moet ik me daar nog afmelden? Ik weet nog hoe stuk ik zelf ging toen ik erachter kwam dat Peter was overleden. Zou mijn dood hen shockeren? Zou iemand iets over me schrijven? Waarschijnlijk merken ze niet eens dat ik er niet meer ben. Tenzij Nadine er iets over post.

Ik moet er iets over opschrijven. Op het nachtkastje liggen pen en papier. Ik draai langzaam naar mijn zij en richt me op één elleboog op, voorzichtig, om mijn buik te ontzien. Dat nu de kramp erin schiet, dat is wel het laatste dat ik wil. Straks poep ik mijn bed nog vol. Dat ze me zo vinden morgen. Ik bid dat me dat nog bespaard mag blijven.

Head rush. Alles draait even. Als de sterretjes optrekken en de kamer tot stilstand komt, staat hij daar. Bewegingsloos. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Dat is het ook. Als het niet zo serieus was, zou ik lachen. Hij lijkt wel een stripfiguur. Niets meer dan een vormeloze zwarte mantel met capuchon, geen gezicht te onderscheiden in de schaduw.

Hij neemt het notitieboekje van het nachtkastje en reikt het me aan. Ik pak het aan zonder mijn blik van hem af te wenden. Het enige geluid in de kamer het tikken van de klok.

Ik tuur naar waar zijn ogen zouden moeten zijn, maar zie alleen maar diepte in de duisternis. Alsof die mantel een tunnel is, een eindeloze tunnel waar je ingezogen wordt en meegenomen wordt naar het einde van het uitdijende heelal. Sterrenloos troostend donker.

Ik voel een schok en knipper met mijn ogen. De klok tikt nu harder, urgenter. Ik kijk naar het notitieboekje in mijn hand en haal de pen los die er met een magneetje zit aangeklikt. Statische elektriciteit knettert. Ik weet niet meer wat ik op wilde schrijven. Slechts denkbare moment voor writer’s block.

Het tikken van de klok vertraagt. Een donkere kamer wordt nog donkerder. Zonder te kunnen zien wat ik schrijf, pen ik snel neer: 

Nadine, vertel ze maar: Bedankt allemaal voor de gevatte, mooie, grappige, ontroerende, lieve, intelligente, onvoltooide teksten. Het was me een eer en een genoegen. Ik ben uitgeschreven. Ik ga naar Peter toe nu. Doei, Tilma.

Ik leg de pen neer. De klok stopt. 

Het is ochtend als Annelise de kamer binnenkomt. Ze pakt meteen het notitieboekje op en leest.

‘Wie is Nadine? Tilma, wie is Nadine? Tilma!’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

MCH

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 juli 2021 - 21:22

Tilma, goed gegeven om ons een laatste groet te brengen en in een beweging door Annelise jaloers te maken. De beschrijving van de magere Hein is mooi geschreven maar (voor mijn smaak) iets té.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 juli 2021 - 21:57

Ha Tilma,

Met de eerste alinea brengt je me terug naar vorig jaar maart, toen ik zo in bed lag met corona. Je pakte me met het realisme en eenvoude "waarheid" van de tekst.

De overgang "Head Rush" naar de Hein vond ik mooi alhoewel je wellicht deze 2 woorden overbodig zijn. "Het duizelt" of iets dergelijks, voldoende is intro. (Naar mijn smaak dan)

Mooi om ook de shock zo te beschrijven en je eigen gevoel / puur, in de tekst op te nemen.

"Ik ga naar Peter toe nu. Doei"

Ik weet niet of de nu aan het einde van de zinpast of dat "Ik ga nu naar Peter toe." lekkerder loopt.

Met plezier (en even een intens persoonlijk begin) gelezen!

 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 juli 2021 - 22:21

Hoi Tilma, je laat het, hè? Nu nog niet. Met bewondering je verhaal gelezen. Ik heb van Peter gehoord, maar niet het genoegen gehad iets van hem te lezen.  

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 juli 2021 - 9:36

Nou, Tilma, bij deze dan, namens jou:

Bedankt allemaal voor de gevatte, mooie, grappige, ontroerende, lieve, intelligente, onvoltooide teksten. Het was me een eer en een genoegen.

Ik hoop dat ik hierbij aan mijn plicht voldaan heb, maar ik kan verzekeren dat je echt wel gemist zal worden. 

Ik hoop dat Annelise niet weet waar ik woon, anders wordt het lastig ophelderen, nu jij er niet meer bent...

Wat een ontzettend originele (en vanuit mijn perspectief toch wel een beetje gewaagde  ;) ) invulling van de opdracht, Tilma!

Je hebt een paar inhoudelijk erg mooie vondsten rondom sterven gevonden. Sowieso schrijf je daar mooi en poëtisch of verrassend nuchter over. 

Slechtste moment voor een writersblock  en Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Dat is het ook. 

springen er voor mij vooral uit. 

Heel mooi gedaan!

Groet, 

Nadine

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 juli 2021 - 15:49

Grappig, dat Guus Meeuwis begin. De toon is meteen gezet. Ik hoop niet dat SchrijvenOnline mij bezig zal houden op mijn sterfbed. Stel je voor. Eens dat de magere hein het stereotype niet echt overstijgt, sorry.

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
10 juli 2021 - 9:51

Het einde is een soort opluchting waardoor ik een bevrijdende lach uit mijn mond kan laten rollen. Aan de ene kant is het levensecht en daardoor beklemmend beschreven (bijna een 'het zal toch niet echt' gevoel), maar de humor zit er ook aan alle kanten ingeschreven.

Wat mij betreft heel ge(s)laagd.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 juli 2021 - 17:36

Hallo Tilma, los van het feit dat jouw Hein ogen heeft als een eindeloze tunnel waar je ingezogen en meegenomen wordt naar het einde van het uitdijende heelal, wat ik dus een hele mooie beschrijving vind, wil ik je danken voor de herinnering aan een deelnemer die er klaarblijkelijk niet meer is. 

Daarmee leg je het non-verbale en onzichtbare gedeelte van de 'ontmoetingen' op dit forum bloot. Ik heb het idee dat er een soort vriendschap bestaat  tussen mensen die hier al langer rondzwerven.

Zo heeft GI een aardig woordje voor Fief, die een keer verstek liet gaan. Daarom en in veel andere opzichten ben ik blij dat ik deze site gevonden heb, hoewel het af en toe ook best wel slikken is. 

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 juli 2021 - 21:46

Beste MCH, dank voor je aardige reactie. Magere Hein is een stereotype, ik heb hem zo gelaten.

Beste Darkvalley, het spijt me te horen dat je zo diep gegaan bent. Dank voor je vriendelijke reactie. Leuk dat je 'nu' eruit pikt. Ik heb het juist toegevoegd,  waar het eerder niet stond,  voor de 35 woorden.

Hoi Fief, Peter was geen schrijver, maar een verteller. En een 'echt mensch'.

Nadine, sorry dat ik je voor het blok heb gezet. Tof dat je de handschoen oppakte, ondanks de gewaagde insteek. En dank voor de complimenten.

Lieve Sakura, jij mag dat zeggen. Sterker, ik reken er op.

Beste Hadeke, een compliment van jou telt voor mij dubbel, dus dank.

En Carneli, vriendschappen, bondgenootschappen, pseudoniemen,  spookschrijvers, vleierij, trollerij, zinloze reacties, zinvolle reacties. Het is er allemaal. Het is verschrikkelijk en heerlijk tegelijk. Geniet ervan.

Tony, thanks. 

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 juli 2021 - 23:32

Hoi Tilma,

Mooie tekst, leest erg soepel (ook al is het een beetje incrowd :D). Magere hein zet je ook mooi neer, zeker het stuk van de tunnel.
Qua feedback kan ik alleen wat zeikpuntjes bedenken: 
1) Als Hein komt is er "staat hij daar.", maar daarna duurt het best lang voor je daadwerkelijk beschrijft. Het is wat mij betreft prettiger eerst te beschrijven, dan eventueel de reactie hoofdpersoon.
2) In het briefje schrijft ze verder nadat ze schrijft "ik ben uitgeschreven", wellicht passender als echt laatste woorden.

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 juli 2021 - 10:57

Dag Tilma,

wat een mooie originele tekst. alleen het begin vind ik  niet zo origineel. de woorden 'head rush' vind ik overbodig. het vervolg is geweldig en dan de verrassing aan het einde! Ook ik heb Peter niet gekend, doe pas sinds kort mee met deze wekelijkse opdracht. mooi gedaan!