Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#360 De rivier en de flamingo

Uitgenodigd door een vriendelijk, kabbelend beekje dobbert een roze flamingo op het rimpelige water. De rotsen in het water bewegen hem voort als een bal in een flipperkast. De zon brandt in zijn nek en op zijn ringvormige lijf. Vanaf de waterkant proberen kinderen hem met een stok dichterbij te halen, zonder succes. De flamingo is aan zijn reis begonnen.

Meanderend beweegt de dorstige stroom zich met zijn reisgezel door het dorre, gele landschap. De zon heeft hier vrij spel. Koeien aan de oever kijken vreemd op naar het roze geval met dito uitsteeksel. Een enkeling loeit ter begroeting, een andere doet van schrik een stap terug. De flamingo dobbert verder op de golven van zijn gastheer.

Een kudde schapenwolken schuift voor de zon. De hitte wordt minder, aangenamer. ‘Een verademing,’ klinkt het langs de kant. ‘Kijk, een roze flamingo,’ roept een jongen. Hij stapt door het water en mist de roze voorbijganger op een haar na.
Uitgegroeid tot rivier vervolgt het water zijn loop. De wolken stapelen zich op en de eerste druppels vallen. Het roze plastic koelt langzaam af. Nog altijd staat de roze hals rechtop in de wind. 

De rivier voedt zich met de vallende regendruppels en zijn kracht neemt toe. De roze flamingo drijft met hem mee, omgeven door een gordijn van regen.
De omvang van de rivier blijft toenemen, hij is hongerig naar meer en wil niet in toom gehouden worden. Grenzen vervagen. Mensen slepen met man en macht zandzakken naar de zwakste plekken, de rivier lacht erom. Waar hij een opening vindt, neemt hij zijn kans waar. 
Oppermachtig neemt hij bezit van het landschap. Zijn kracht is grenzeloos. Angstige kreten vanaf de daken deren hem niet. Meedogenloos sleept hij alles mee wat op zijn pad komt. Bulderend laat hij een spoor van vernieling achter en danst tussen de gebouwen. De flamingo swingt met hem mee, zijn roze lijf in schril contrast met de vieze, bruine modderstroom. 

Na een wilde tocht komt de rivier tot rust, uitgestrekt en tevreden. Hij liet zien wie baas is en laat een onuitwisbare indruk achter. Zijn vreugde is van korte duur. De aarde neemt hem op en langzaam wordt het stil. De roze flamingo heeft een rustplaats gevonden in een boom met uitzicht op de ravage, zijn hals hangt slap. Twee kraaien strijken naast hem neer, waarschijnlijk jaloers op zijn roze kleur. De interesse verdwijnt snel; hij is niet eetbaar.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Goed gedaan. Ik dreef met je mee.

Twee kleine dingetjes:

In de tweede alinea eindig je met: 'De reisgenoten gaan onvermoeibaar verder.' Op wie slaat 'reisgenoten' hier nu precies?

In de laatste zin gebruik je 'emotieloos', ik denk dat dat weg kan.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Fief: wat goed. Aktueler kan jouw bijdrage niet worden. De reisgenoten waar Hadeke naar vraagt zijn natuurlijk de rivier en zijn reisgezel, de Flamingo. Mogelijk past het adjectief 'emotieloos' hier beter bij de kraaien die zich geen moer aantrekken van de ravage en enkel uit zijn op een lekker hapje.

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hai Fief,

Wat een leuke reis. Ik dreef mee in gedachten. Goed gedaan.

Suggestie waar ik een klein beetje de draad kwijt raakte (niet heel erg):

'Een verademing,’ klinkt het langs de kant. ‘Kijk, een roze flamingo,’ roept een jongen.

Het lijkt alsof dit twee individuen zijn. Als dat de bedoeling was, wellicht een nieuwe regel pakken voor de roepende jongen. Zo niet, wellicht roept een jongen ertussenin zetten zodat we weten dat beide delen door dezelfde persoon worden geuit.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Dat dacht ik ook Gi, maar de meanderende stroom maakt het volgens mij geen echte reisgenoot.

Ik heb er nog even op zitten 'herkauwen'  - om bij de koeien te blijven- vanuit het perspectief van de toeschouwende koe is er maar 1 reiziger en dat is de flamingo, niet de stromende rivier. Ik denk dat je de zin eigenlijk wel kunt schrappen. Maakt voor het verhaal niet uit en je brengt lezers zoals ik niet in verwarring.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik wilde de groei van de rivier aangeven zonder in elke zin "rivier" te zeggen. Ik snap dat het lastig is om de rivier als hp te zien. Ik vond het een lastige opdracht. 

@ Hadeke: Gi begreep het. "Reisgenoten" betreft inderdaad de rivier en de flamingo. Voor de koeien lijkt alleen de flamingo de voorbijganger, maar ook de rivier stroomt voorbij. 

@Darkvalley: De opmerkingen aan de kant zijn diverse personen. De jongen roept "flamingo"
Het "emotieloos" slaat eigenlijk op de flamingo. Hij volgt de tocht maar vindt er weinig van. Het kan ook op de kraaien slaan, daar heb je gelijk in.

 

 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Hmmm, als mensen tot twee keer toe het voor de hand liggende nog eens aan mij gaan uitleggen, zal ik mijn feedback niet goed verwoord hebben. Nu ja, sowieso goed dat schrijvers hun eigen keuzes maken. Dat blijft toe te juichen.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Fief Het roze geval met dito uitsteeksel ? Bedoel je de snavel?

De reisgenoten gaan onvermoeibaar verder. Bedoel je de koeien, het water door elkaar hen.?

Ik zie een alwetende verteller en andere perspectieven. In de flamingo zit dus  een camera?
 

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Fief Het roze geval met dito uitsteeksel ? Bedoel je de snavel?

De reisgenoten gaan onvermoeibaar verder. Bedoel je de koeien, het water. Ik lees nu dat je ze allebei bedoelt. Dat lees ik nu pas!!!!

Ik zie een alwetende verteller en andere perspectieven. In de flamingo zit dus  een camera?
 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Carneli, het uitsteeksel is zijn hals. Ik snap je verwarring.

Reisgenoten heb ik en is in vorige reacties al uitgelegd.

Als jij wilt lezen dat er een camera in de flamingo zit, vind ik het prima. Het verhaal is min of meer beschreven vanuit de rivier. De flamingo drijft gewoon mee. Hij vindt er niet veel van. Ik ben het met je eens, er zijn sterkere verhalen geschreven voor deze opdracht. 

 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ik vind dit anders nog steeds één van de sterkere verhalen bij dit thema hoor. Gelukkig is het een forum en geen wedstrijd 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Fief, je zoekt naar actualiteit en thematish sterk gegeven, toch vind ik dat je het ergens, al weet ik niet hoe, universeler had kunnen maken. Toch wederom genoten!

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Dialogo: je hebt je punt gemaakt 

@ Tony: ik weet niet precies hoe je het universeel voor je ziet, maar bedankt voor het lezen en je reactie.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ik ben eruit, waarom die onvermoeibare reisgenoten bij mij wringen.

Wat je mooi beschrijft is hoe een levenloos voorwerp meegenomen wordt door de rivier. Hij heeft geen gedachten, geen gevoel, geen ziel. Gewoon een lelijk roze object,  met zo'n domme getekende grijns op zijn snavel. Ik zie het helemaal voor me.

Toch brengt dat levenloze object leven, door de interactie die ontstaat tussen levende wezens en het object. Maar de flamingo, hij dobbert voort, wat de levenden ook van hem vinden. Geen gedachten, geen emoties. (Daarom denk ik ook dat 'emotieloos' uit de laatste zin weg kan. Het is overduidelijk dat de flamingo geen emotie, geen beleving heeft.)

Door de rivier en de flamingo tot reisgenoten te verklaren, personificeer je ze enigszins. Alsof ze samen optrekken vanuit een keuze. Alsof ze iets van interactie met elkaar hebben. Alsof er een beetje leven in zit.

Daarmee neem je voor mij net die consequent doorgetrokken 'levenloosheid' weg, dat je verhaal zo sterk maakt. Het leven reageert op de flamingo, maar die flamingo, tja, hij is er alleen maar. Geen oordeel, geen bedoeling, vanuit hemzelf: niets.

En nu stop ik. 😀

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hadeke, het is duidelijk. Ik ga kijken hoe ik het kan aanpassen. Super dat je er zoveel tijd ingestoken hebt. Bedankt.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief, de eerste versie mocht er voor mij al zijn, maar na deze herschrijf vind ik dat Frank weerom een plaatsje mag voorzien in zijn tijdschrift.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever

Ha Fief, ik ga met Gi's suggestie mee en plaats je mooie, actuele verhaal graag in Alice. Goed gedaan en de discussie hierboven met nieuwe inzichten en suggesties collega schrijvers vind ik heel bijzonder. Compliment voor allen.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wow, Frank, hier ben ik heel blij mee. Dank je wel. De reacties van de anderen waren erg nuttig en leerzaam, zoals altijd.

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Late reactie: krachtig geschreven verhaal.  Prachtig. Kan me hierbij alleen maar aansluiten bij de reacties van de rest.

Eén dingetje dat wat wrong bij mij: "Meanderend beweegt de dorstige stroom zich met zijn reisgezel door het dorre, gele landschap. De zon heeft hier vrij spel. Koeien aan de oever kijken vreemd op naar het roze geval met dito uitsteeksel" ---> Na de knappe beschrijving van stroom en landschap, sleurde "het roze geval met dito uitsteeksel" me even uit het verhaal.

Maar in zijn geheel absoluut een supergoede uitvoering van de opdracht.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt voor je reactie en compliment.

De beschrijving van de flamingo is wat de koeien zien: een roze geval met een dito uitsteeksel.