Het kan verkeren #357#

Het kan verkeren

Ik word uit mijn houder geplukt. Eigenlijk ben ik nog niet klaar om weer aan ’t werk te gaan. Ik zit nog vol ergernis en recupereer van de vorige activiteit.

Je hebt me wel hardhandig aangepakt, alsof ik er iets kon aan doen dat je een overschrijving moest doen naar de belastingdienst en dat je dat onderhoudsgeld voor morgen dringend moest betalen omdat je het weer vergeten was. Kon ik er iets aan doen dat mijn collega net op dat cruciale moment er de brui aan gaf?

Je neep me en klemde me in je grote vuist alsof je de frustratie uit jezelf kon knijpen. Tot slot gebruikte je me als beitel toen je een punt zette achter de handtekening alsof je daarmee ook een  punt kon zetten achter je deceptie. Nee, ik ben er echt niet blij mee. Ik denk er zelfs aan om een klacht in te dienen bij de vakbond. Te meer omdat ik het allesbehalve respectvol vind, na al die jaren van trouwe dienst. Ik heb altijd gezwegen ook al misbruikte je me om brieven naar je maîtresse te schrijven die bol stonden van de leugens. Jij was helemaal geen zorgzame vader en echtgenoot zoals je overdreven liet uitschijnen. En ik kan het weten. Ik was er toen jij er niet was en je gezin je nodig had. Waar was je toen je dochter van drie van de trap gevallen was en dringend naar het ziekenhuis moest? Nee, een model was je helemaal niet. Ik wist ook wanneer je loog tegen je aanbidster en mij gebruikte om uitvluchten neer te pennen. Dingen waarvoor ik mijn goede inkt liever niet gebruikte maar door mijn zijn niet anders kon. Nee ik loop niet hoog met je op.

Ik weet niet wat je vandaag met me van plan bent maar ik ben op mijn hoede. Wees gewaarschuwd. Je grove hand pakt me weer onhandig vast. Ik zweef boven het witte lege blad dat me vragend aankijkt. Licht trillend zak ik tot mijn punt het papier beroert. Hij is er met zijn gedachten niet bij en schrijft haastig, onnadenkend. Weer een nota voor zijn vrouw die hij dan op de keukentafel legt. Ik krijg door:”Je hoeft vanavond niet op me te wachten, heb nog een vergadering.”

Mijn kroontje schrijft:”Ik ga je vanavond weer bedriegen, je hoeft niet te wachten.”