Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#357 Pokkeherrie (bijgewerkt / zin toegevoegd)

 

Bah, het is weer zover. Na twee weken van ritselende blaadjes, kabbelend water, het getjirp van een verdwaalde vogel, is het weer raak. Ik had beter moeten weten.

Net als de vorige keer begon het met gebrom, snel gevolg door geschreeuw, irritante getik en luide bonken.

Een onbeschrijfelijke pokkeherrie.

“Om gek van te worden,” fluistert de koffiemok met een valse grijns.

Ik houd mijn kaken stijf dicht. Nooit meer zal ik dezelfde fout maken. Die vervloekte mok was er de hele tijd bij.

Dagen lag ik daar, naakt en koud, terwijl die mok maar stond te gluren. Uiteindelijk hadden ze me weer aangekleed. De herinnering geeft me weer een rilling.

Ruw word ik bij mijn billen gegrepen. Net als vorige keer staart het wezen me intens aan. Ik weet dat ik een fout heb gemaakt. Maar wat?

Vorige keer had ik per ongeluk meegezongen met een liedje op de radio. Dit keer had ik geen enkel geluid gemaakt.

Het wezen lijkt aan me te ruiken. Hij houdt me heel dicht bij zijn herrie gat.

Een nare gedachte komt bij me op. Misschien wil het me in dat gat stoppen, net als de mok. Zonder dat ik het kan zien, weet ik dat de mok geniet. Die perverseling.

Ik wil niets liever dan wegkruipen in een donker hoekje. Was ik maar nooit uit mijn doos gehaald. De herrie neemt toe. Gelukkig hard genoeg voor het wezen om interesse in me te verliezen.

Ik merk dat het nu af en toe over mijn rug en billen strijkt. Zou het de rilling zijn geweest? Ik kijk naar de mok, die dampend en hijgend terugkijkt. Die smeerlap.

Nooit eerder heb ik zo verlangd naar rust. Naar de goede oude dagen waarin ik het alleen in de avond te verduren had. Geen geschreeuw van andere mensen en met het wijnglas kon je ten minste praten over het leven.

Ook al was ik het niet eens met zijn “beter geleefd en dan in duizend scherven dan stuk in de doos” filosofie.

Geef mij de doos maar. Het hoeft zo niet langer voor me. Ik hoop dat de stoel mijn snoer met haar wielen weer wil doorknippen. 

Dan heb ik eindelijk stilte, eindelijk rust en kan ik weer terug in mijn doos. Totdat mijn snoer weer gemaakt is en het wezen me weer op zijn oren zet.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Darkvalley, ik tast in het duister. Het zal ongetwijfeld voor de hand liggen, maar ik zie het nog niet.

Om gek van te worden.” Fluistert de koffiemok met een valse grijns. --> de punt achter worden moet een komma zijn en fluistert moet dan met een kleine letter.

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha JacV, dank je wel voor je reactie. Ik weet niet of ik al het object mag en kan verklappen. Het is in ieder geval een ding met een snoer dat eigenlijk niet meer wil doen waar het voor is.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Darkvalley: Spannend inderdaad en dat snoer had ik wel door, maar waar het voor dient  (niet is)?
Gezeur:  een fout gemaakt... maar wat ----> welke fout ofwel:  iets fout gedaan... maar wat
de stoel...met haar wielen ---> zijn wielen

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Dark Valley,

Ik bewonder je tekst vanwege de manier waardoor je door herinneringen andere objecten karaktertrekken geeft. De perverse koffiemok is door eerdere gebeurtenissen en zijn gedrag echt vreselijk. Je voelt de vernedering van het voorwerp heel goed aan. 

Maar wat het voorwerp is, is mij niet duidelijk. Ik zie dat ik daar niet de enige in ben. Dat is niet als persoonlijke kritiek bedoelt, het bevestigt voor mij dat ik niet over iets heen gelezen heb. (Ik wil geen feedback geven op basis van wat een persoonlijk blinde vlek zou kunnen zijn, dat is het meer.) Daarom wil ik je het volgende meegeven:

Je mag gerust dingen geheim houden, met het idee een spanningsboog op te bouwen, of later een interessante onthulling te kunnen geven. Maar je moet oppassen dat het raadsel of mysterie in stand houden  niet de overhand gaat nemen in je verhaal. Dan werk je misschien een anticlimax in de hand. Het vervelende daaraan is dat de verwarring van 'heb ik iets gemist?'  een lezer in verwarring achterlaat. 
Op zichzelf is ook dat niet per se erg. Soms zijn teksten erop gemaakt om de lezer in een bepaalde verwarring achter te laten, zodat de lezer extra op het hoe en wat van een tekst (en de opbouw daarvan) gaat nadenken. 
Het nadeel dat daaraan kleeft, is dat de rest van het verhaal en de mooiste vondsten daarin (zoals in jouw verhaal de koffiemok en zijn karakter) makkelijker vergeten wordt. 

Als je voor je gevoel moet kiezen tussen een overduidelijke onthulling en ' het mysterie behouden'  is het over het algemeen aan te raden het risico te nemen dat de lezer de onthulling eerder ontdekt dan je zou willen. Tenzij je een onthulling van kilometers ver ziet aankomen (en dat zal in jouw geval niet zo snel het geval zijn, als ik je schrijfstijl zie), is dat namelijk niet zo snel storend als je misschien zou denken. Je kan het 'mysterie' als lezer dan misschien wel oplossen, maar een lezer kan een goed geschreven tekst meestal alsnog wel waarderen. Als het mysterie onopgelost blijft, dan is de verwarring bij de lezer meestal zo groot dat de rest een goede uitwerking het verhaal daardoor ondergesneeuwd kan worden en dat zou zonde zijn. 

Groet, 

Nadine

 

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Gi

Ha Gi,

Dank je wel voor je reactie. Ik vond het leuk / expres gedaan, om de stoel vrouwelijk te laten zijn.

Ik begrijp dat ik taalkundig iets niet helemaal goed heb beschreven met een fout gemaakt, maar begrijp helaas niet wat je bedoeld.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De koptelefoon, zij is niet zo gesteld op harde bonkebonkemuziek maar wel op een wijnglas, die af en toe filosofeert. Even goedkoop excuus: ook express gebedoelt.

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Spannend verhaal inderdaad. Ik was mee. Tot op het laatste had ik geen idee over welk voorwerp het ging.

Hij houd me heel dicht bij zijn herrie gat. --> dt-foutje.

 

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Darkvalley, dankzij de herschrijf is het meewerkend voorwerp voor mij nu een  koptelefoon?  Het wonderlijke is alleen dat het meewerkend voorwerp een hekel schijnt te hebben aan geluid "herriegat" maar het zelf wel voortbrengt. Dus daar worstel ik nog wat mee. Het is meer iets dat van rust houdt.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Darkvalley, bij een herriegat dacht ik aan eerder een mond. Daar zou hij een microfoon voor kunnen houden.

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Carneli,

Het voorwerp is inderdaad een koptelefoon die een andere muzieksmaak heeft dan de eigenaar / niet zoveel lol heeft in het feit dat er nu / de afgelopen tijd, zoveel thuis gewerkt moet worden.

Dank voor je reactie!

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

He Fief,

Ik beelde me in dat een koptelefoon als defect wordt beschouwd als die opeens geluid gaat maken / meezingen met de radio.(open maken, zit er een draadje los e.d.)

En een enorme schrik oplevert bij een gebruiker als die opeens gaat trillen. Inderdaad is het herriegat de mond van de eigenaar, hij bekijkt de koptelefoon van zeer dichtbij.

Dank je weer voor de reactie. :)

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Darkvalley,

Ik moest het verhaal een keertje extra lezen om te zien of mijn vermoeden dat het om een koptelefoon ging, inderdaad klopte. Dat kwam ook omdat ik me weer zat te ergeren aan die perverse koffiemok ( ;) ) en de andere manieren van die stijltoepassing nog steeds heel geboeid heb gelezen. Daardoor vergat ik dat ik het aan het herlezen was om het raadsel van het voorwerp op te lossen.  

Kortom: je hebt het 'mysterie' tijdig onthuld en daarbij ben je je persoonlijke stijl niet kwijtgeraakt. Knap gedaan!

Groet, 

Nadine  

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ik heb de herschreven versie gelezen. Daar kwam de koptelefoon en het naakte voor mij wel duidelijk naar voren. Het blijft wel een tekst die alertheid bij het lezen vraagt.

Wat ik me wel afvraag is hoe vaak een koptelefoon tegenwoordig nog wordt gerepareerd. 😀