Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#356 - Monsterbommetje

Omdat de tuin ontoegankelijk is zonder door het huis te wandelen en ik al uren aan het zwembad lag te dommelen in de zon, schrok ik en rolde van de ligstoel toen een rimpelig blond oud wijf me met bloeddoorlopen groene ogen aanstaarde. Haar rode lippen lachten vals en onthulden haar typerende tandenspleet. Ik trok me recht aan de rand van de bijzettafel waardoor het lege mojitoglas op de grond keilde en de platgedrukte muntblaadjes in het rond vlogen. Wat deed Madonna in mijn hof?
   De verwelkte diva hief haar magere armen omhoog waardoor haar rood jurkje een paarse string verraadde, richtte haar tronie naar de hemel, schraapte haar keel en schreeuwde: “Life is a mystery”. Zwarte onweerswolken vormden zich op het punt in de hemel waar de zon stond. Wat eerst een goedkope goocheltruc leek, ontnam alle zonlicht en honderden zwaluwen scheerden door elkaar als een school paniekerige k
egelvlekbarbelen die een hamerhaai voelden naderen. Waarom was dat vrouwmens hier verschenen?
   “When you call my name it's like a little prayer,” gilde ze terwijl haar vingers trilden, haar ringen rinkelden en regen in dikke druppels kletterde op mijn buik en rode plekken achterliet. De koude spetters werden hagelknikkers, knalden op mijn hoofd en ik vormde met mijn armen een dak om mijn gelaat te beschermen. Een eerste windstoot smeet de ligstoel in het zwembad als wou ze plaats op de scène maken voor de volgende. Een nieuwe windschering rukte aan mijn voeten. Mijn zwemshort scheurde omdat het de beengaten opblies en in een reflex rolde ik me tot een bol, onzinnig.

    Madonna schaterlachte als een heks uit een slechte kinderfilm waar je weet dat de held overwint en alles goedkomt. Dat goedkomen voelde ik niet. Ik rilde van angst.
   “I have no choice, I hear your voice,” weergalmde in de tuin. Een derde stijgwind van de supercel vouwde een tapijt onder mijn billen, tilde me op en lanceerde me verticaal naar de zwarte wolken. “Feels like flying,” zong de feeks met een diepe stem die leek mee te reizen met mijn vlucht. De zonnepannelen op het dak van mijn huis vormden een rechthoek even groot als het blauwe vlak van het zwembad. Ik gilde. De objecten verkleinden in een rotvaart als zoomde ik uit op Google Earth.  Madonna steeg op, zonder bezem, en haar blonde krulharen vormden een staart rond haar versteende grijns. Ik sloot mijn ogen om het onheil niet langer te moeten aanzien. 
   “I close my eyes. Oh God I think I'm falling,” zong ze zonder Autotune. “Out of the sky, I close my eyes. Heaven help me.”
   De opwaartse kracht op mijn handen, voeten en haren stopte plots. Ik tolde als Sonic The Hedgehog na het drukken op het driehoekje om
Black Bull te doden. Maar er vlogen geen zwarte stieren in de lucht.
    De zon verdreef de wolken. Ik viel. Snel. Naar beneden. Waar was de Queen of pop?
   Tijdens het vallen dacht ik aan grootje Dombom. Jaren geleden viel ze van de springplank op negentien meter hoog. Gestruikeld en plat op haar buik geland. Toen de redder haar uit het bad haalde en hij aarzelend haar behaarde mond beademde, spoot ze zwembadwater als een fontein. “Hoeveel is één plus één,” vroeg opa om te checken of ze het bewustzijn herwonnen had. “Drieënvijftig,” zei ze. Zoveel pret, met zoveel domheid. Waarom dacht ik dat nu?
   Drieënvijftig tellen duurde het voordat ik besefte dat mijn tollende lijf, nog steeds in foetushouding opgebold, door de zwaartekracht teruggezogen werd. Mijn zoontje rende in de tuin en stapte op de springplank.
   Ik klemde mijn handen vaster aan mijn voeten. Het vlakje blauw raasde dichterbij. Zou het kunnen? In het zwembad?

“Pa,” zei de kleine, “Wow! Mag ik ook bommetje doen?”
   “You're in control just like a child. 
Now I'm dancing. It's like a dream. No end and no," klonk uit het water.

Een monsterbommetje. Die Madonna.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, ik lees jouw immer gruwelijke, sexistische en vaardige pennenvrucht op een dag waarop wordt gevierd dat ik er een jaar bij mag tellen. Ik weet zeker dat ik wel zo zou willen kunnen schrijven als jij,  en tegelijkertijd moet ik er niet aan denken om jouw brein te hebben. 
Ik heb het met plezier gelezen en geef hieronder alleen de kleine windvlagen door die ik erbij voelde:

* een schoolmeisje dat iets 'opmerkt' mag voor mij ook gewoon 'zag' zijn 

*'een oud wijf' doet vermoeden dat je haar niet kent, maar ze heeft wel een typerende tandespleet?

*viel ze van de springplank op negentien meter hoog? Of viel ze van een negentig meter hoge sprinkplank?

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony, goeie. Beetje veel vergelijkingen, zou iets minder kunnen. Verder lekker strak geschreven. Overigens, ik neem aan dat je "zong ze toonvast" bedoelde als onderdeel van de fictie en niet in werkelijkheid?

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Carneli: eerst en vooral proficiat met het herdenkingsfeest van je geboorte. Geniet ervan en maak er wat moois van, een unieke dag die gevierd dient te worden. En wat het wensen om met een brein als het mijne te moeten leven, tja het is wat het is. 

- de vergelijking van het schoolmeisje is eruit (ook na MCH opmerking dat ik me gisterennacht wat liet gaan)

- het is een oud wijf, ook al is ze bekend.

- grootje viel van negentien hoog, wat al immens hoog is, springplanken van negentig meter hoog lijkt me geschift, te geschift voor grootje Dombom.
 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Gi: dank, ik hoop van Madonna niets meer te moeten horen.

@MCH: ik haalde er drie weg, zat duidelijk in teveel-vergelijkingen-flow gisterennacht.
En dat toonvast, dat was schrikken! Ongeloofwaardig ik weet het, maar toch liet ik het staan.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Is Madonna nu een heks of een Medusa? Ik begrijp dat je al hebt lopen schrappen, maar je mixt je metaforen nog steeds. Ach, wat geeft dat? Het plezier spettert er af. Jammer dat je beschouwend ageert op de vergelijking van zonnepaneel met zwembad. Los staat ze sterker. Ik zeg 'ze'. Het zal de Belgische ziekte zijn. 

Grootje Dombom is leuk, maar ik houd niet van walging in een verhaal. Die behaarde bovenlip is gewoon jammer. Doe ons dat niet aan. Houd haar grappig en gevat. Dat past.

Enfin. Graag gelezen en groetjes thuis.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hai Tony, dank voor je aardige woorden. Ik schrok er zelfs even van ;-D

Vandaag een nieuwe dag en nieuw geluid. Negentien en negentig. Zo jammer dat ik niet scherper was. Toch blijf ik erbij dat niemand er iets aan kan doen dat-ie ouder wordt en dat hoeft er dan niet ook nog zo onsympathiek ingewreven te worden. Hoezeer je de dame in kwestie ook haat? Je tekst is zonder die overdreven walging al mooi genoeg. Maar c'est moi.  

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dat is schrikken inderdaad zo'n ouwe heks als Madonna en dan ook nog een grootje Domdom die niet kan tellen. Twee toverkollen in een verhaal roept om een derde.

Mooi verhaal, met veel plezier gelezen.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Tilma: Madonna is duidelijk een Gorgo die lacht (en zingt) als een heks. Je hebt gelijk van het beschouwend reageren, dat heb ik met plezier geschrapt. En oppassen van die Belgische ziekte, naar het schijnt veel kans op blijvende schade.

Wel, dat walgen, ik heb er nu aarzelen van gemaakt, voor jou. Het hoeft niet inderdaad. Maar de behaarde bovenlip blijft. Sorry, een compromis.

Ik maakte de groetjes over, maar kreeg de reactie: "Van wie?" Ik mompelde wat en gaf het op. 

Dank!

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ook voor jou @Carneli, de walging is er uit, of toch ongeveer.

@Julia, dank! @Gi wat die derde toverknol betreft, enzovoorts, ga ik me niet moeien...

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heerlijk verhaal, spleetje gaf haar al weg. Gniffelen, ook met de comments. Zowaar ook geen opmerkingen, of geen zin in. Soms is het gewoon goed he. Of ZG. Groetjes, V

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

dag Tony

Ik vond het fijn om te lezen en je hebt een mooie schrijfstijl, en ook de beeldspraak is altijd erg treffend.

Een beetje vreemd verhaal, maar dat stoort geenszins.

Graag gelezen

 

Johanna

   

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik ben juist dol op Madonna. Gaaf dat het maken van een bommetje een hele ervaring wordt. Toch leuk als je het tijdsverloop kunt beheersen in een verhaal. Het is geweldig beeldend.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tussen de terugkerende advertenties door, dank je johanna, het was ook een ‘vreemde’ opdracht.

 

sakura, dank voor je fijne reactie! En goed dat je dol bent op de’material girl’