Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#355 - Doorgeslagen

 

Zdragjebo rent zo hard als hij kan. Dat gaat sneller op handen en voeten. Vlug klimt hij tegen het eerste gebouw op. De zuignappen zorgen ervoor dat hij niet naar beneden klettert. In de verte ziet hij ze al aankomen, de vliegende zeepkisten in alle soorten en maten. De thuiskomst uit het universum na een reis van vele lichtjaren.
‘Ik mag de volgende wedstrijd ook meedoen!’ roept hij vrolijk naar zijn vrienden in het levendige publiek dat ook het dak heeft opgezocht om de ruimtebouwsels te aanschouwen. Het was spannend om te zien wie er het eerst zou finishen maar het duurde wel erg lang.

Wat nu heel normaal is op Krubbo, zo’n leven met plezier, was eerder niet aan de orde. De wezens waren egoïstisch en om die reden ook steeds in kleinere en grotere oorlogen verwikkeld. Gelijk hebben en krijgen was waar het allemaal om draaide. Macht was een grote trigger bij de meesten totdat het machtige wezen Brozedjag opstond die in haar egoïsme toch goede bedoelingen had. Ze kwijlde bijna van liefde geven en goed doen. Wat zou ze blij zijn alle wezens tevreden en gelukkig te zien. Ze wist hoe zij het aan ging pakken en verkondigde haar ideeën op holografische wijze in alle woonruimtes. Steeds meer wezens begonnen haar plannen goed te keuren.

Ze hield ervan om lekker te eten. Het voedsel dat wel eetbaar uit automaten getransformeerd werd, kon haar niet meer bekoren. Als eerste legde ze samen met haar aanhangers plantages en akkers aan waar ze gezonde eetbare dingen lieten groeien. Ze zorgden voor groene weiden waar de aardse dieren konden grazen en ronddartelen. Daarna kwam er nog een lesprogramma “empathie” voor alle wezens die het maar wilden leren. Na verloop van tijd was bijna iedereen op de planeet bezig met zich in te leven in anderen en stopten de ruzies en oorlogen. De enkele bullebak die er niet aan mee wilde doen werd compleet genegeerd. Na een periode van in eenzaamheid wegkwijnen kwamen ze met de staart tussen de benen naar Brozedjag toe. Macht was fijn maar het alleen zijn konden ze niet aan. Zij kregen de opdracht fijne dingen te organiseren voor alle wezens op Krubbo. Zo zijn ook de milieuvriendelijke vliegende zeepkistraces ontstaan.

Het nadeel is dat niemand als eerste wil finishen want dat is niet leuk voor de andere deelnemers. Het is daarom de kunst zo laat mogelijk over de finish te komen.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Karin, ik heb je verhaal met plezier gelezen. Vooral het kind in mij wordt aangesproken. Misschien is het allemaal wel iets te voorspelbaar. 

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Carneli Dank je wel. Ik heb het vanuit een verlangen geschreven en ervaarde hetzelfde. Het kind in mij popte op toen ik het verhaaltje een aantal keren herlas. Ik ben nog aan het oefenen met het verrassingselement aan het eind. Hopelijk lukt het mij in de toekomst beter. 

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Laatste zin was wel raak. Grappig! Ook al is het inderdaad wat voorspelbaar, toch vind ik de worldbuilding in je verhaal wel goed gedaan.

"Macht was een grote trigger bij de meesten totdat het machtige wezen Brozedjag opstond die in haar egoïsme toch goede bedoelingen had."

--> "in haar egoïsme"? Vreemde omschrijving. Als ik het verhaal zo lees, lijkt het mij eerder een altruïstisch wezen te zijn.

"Ze kwijlde bijna van liefde geven en goed doen."

-->Die zin wringt wat, maar raak er zelf niet aan uit hoe het beter kan ;-)

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Tudor en Aurora, Dank jullie. Ik zal eens in mijn wegsmeltende brein roeren om er betere zinnen van te maken. 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Een mooie vertelling. Omdat je vooral vertelt, voel ik me niet direct het verhaal 'ingezogen'. Toch heeft het een aangename toon en raakt het ook bij mij het kind in mezelf.

Verrassingselementen -in reactie op je eigen reactie- kunnen goed werken in een verhaal, maar tegelijkertijd kunnen ze er ook voor zorgen dat je verhaal een enkelleesgenot wordt, bij de tweede keer lezen is de verrassing weg. Leuk om mee te oefenen, maar maak er geen 'voorwaarde' van.

Overigens wel een filosofisch thema in dit verhaal: Is een dictatuur aanvaardbaar als het zoveel geluk brengt?

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Karin, leuk verhaal! Hierboven worden al goede dingetjes genoemd; ik ben het eens met Hadeke. Natuurlijk ontkom je er in een opdracht als deze bijna niet aan om te vertellen en uit te leggen, maar het zorgt er wel voor dat je niet helemaal in het verhaal getrokken wordt. Soms kan het echter ook interessant zijn om minder uit te leggen en de lezer meer te laten gissen en de ruimte tussen de zinnen zelf in te laten vullen.

Graag gelezen!