#355 Blue
Blue
'Zdragjebo, kom je eten?'
'Wacht even, ik kom zo.'
Het is een mooie zomerse dag tweeëndertig graden in de schaduw. Ik lig op de bank achterin de tuin en tuur naar de wolkenloze lucht. Het licht van de Zof drukt het zicht op de overige sterren en de planeten weg. Ik probeer me een voorstelling te maken van de onmetelijke ruimte die zich zou openen als ik verder kon kijken. Het is niet te doen. Snel denk ik aan iets anders.
Ieder jaar lijkt het iets warmer te worden. De kranten staan vol met nieuws over de huidige en de komende gevolgen van de opwarming van Krubbo. Zeespiegelstijging, bosbranden, uitstervende diersoorten en planten die voorgoed zullen verdwijnen. Dit zal net zolang doorgaan tot ook wij er niet meer zullen zijn.
'Niet zo treuzelen jongen!'
'Ja mam, ik kom zo.'
Krubbo is vanaf de Zof gezien, de derde planeet. De planeten in ons stelsel zijn waarschijnlijk onbewoonbaar. Heel misschien is er een kolonie te stichten op Mart. Het zal ons niet redden. Hooguit een kleine groep uitverkorenen, die een reis van zo'n negen maanden weten te overleven. Ik zal nooit een uitverkorene zijn.
Misschien maak ik de uiteindelijke ondergang nog niet mee, maar het zal geen drie generaties meer duren.
Het naderende onheil lijkt onafwendbaar. Naast de opwarming van Krubbo drijven de rivieren en zeeën vol met troep, die het leven langzaam vergiftigd of de adem ontneemt.
'Het zal zo'n vaart niet lopen,' zei mijn vader regelmatig, 'Kijk maar de bomen zijn groener dan ooit.'
Hij vond een groen blaadje, dat ik bij haar voornaam mocht noemen. Dat heb ik geweigerd.
Ik spreek mijn vader niet meer. Op de sociale media hebben we elkaar geblokt. Onze haat naar elkaar wordt niet meer in 140 tekens met heel de planeet gedeeld. Sinds drie jaar eet ik alleen met mijn moeder en dat is een verademing. Mama heeft hem de deur gewezen, toen het groene blad niet meer smaakte.
'Zdragjebo, nu komen!'
'Oké, ik kom al.'
De tafel binnen is gedekt. Ik open de deur en voel het temperatuurverschil. De plafondventilator wiekt koele lucht over mijn lichaam.
'Kom, aan tafel.'
'Lekker, plaattaart.'
'Speciaal voor jou.'
'Weet je mama?'
'Wat jongen?'
'Het heelal is zo groot, zou er net zo'n blauwe planeet als de onze zijn? Met mensen enzo? Waar we heen kunnen vluchten.'
'Ach jongen, je zou schrijver moeten worden.'
Hallo Hadeke, wat een vondst…
Lid sinds
7 jaarRol
Hallo Hadeke, wat een vondst! Misschien die comma ook bij: wacht even, ik kom zo. Wat ik mis is de gemoedstoestand van Z. Hij denkt aan best wel nare dingen maar zo liggend in de schaduw 'voelt' dat voor mij niet zo. Haat Z. zijn vader omdat hij de vervuiling ontkent? Dat is niet helemaal duidelijk. Ik heb het met plezier gelezen.
Hoi Hadeke, het verhaal…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
Hoi Hadeke,
het verhaal wordt zwaarder met alle gedachten van Zdragjebo maar hij vindt het wel een mooie zomerse dag. De spanning zit in zijn bange gedachten over de gevolgen van opwarming en vervuiling en wordt m.i. afgezwakt door de "mooie zomerse" dag. Het verhaal eindigt met een leuke wending.
>'Het heelal is zo groot, zou er net zo'n blauwe planeet als de onze zijn? Met mensen enzo? Waar we heen kunnen vluchten.'
Zou op die planeet het probleem niet net zo groot zijn?
Je hebt een mooie parallel…
Lid sinds
3 jaar 8 maandenRol
Je hebt een mooie parallel in het verhaal getrokken met de situatie op onze bol.
Het enige wat ik misschien mis, zijn elementen die de setting uniek maken. Nu leest het eerder als "dagje op Aarde mits wijziging van de laatste letter".
'Kijk maar de bomen zijn groener dan ooit.' --> Zou bijvoorbeeld grappig geweest zijn moest je de bomen een andere kleur gegeven hebben, bijvoorbeeld: "paarser dan ooit" als verrassend element. Puur persoonlijk natuurlijk. Het verhaal leest verder vlot en zorgt naar het einde toe voor wat tristesse.
Aanvankelijk vond ik het…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Aanvankelijk vond ik het verhaal niet zo bijster interessant, Hadeke, maar toen las ik het ijzersterke einde en vond ik het toch wel erg leuk.
Dank voor jullie reacties…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Dank voor jullie reacties. Paar kleine aanpassingen doorgevoerd.
Ik wilde het verhaal niet te lang maken, want dat gaat naar mijn gevoel ten koste van de clou. Ik zag een mijmerend, het heelal instarende puber voor me, met de lichtheid van het bestaan gecombineerd met wat zware gedachten.
Ik wilde het zo 'aards' mogelijk houden, vandaar de zeer minieme afwijkingen van onze wereld. De gedachte dat er een tweelingplaneet in het universum kan bestaan, die identiek aan de onze is vond ik wel intrigerend. Vandaar.
Ha Hadeke, leuke vondst! Het…
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
Ha Hadeke, leuke vondst! Het is inderdaad een interessant idee dat er ergens anders een identieke planeet rondzweeft. Ik denk wel dat hierdoor het verhaal minder pakkend wordt, omdat de lezer al vrij snel doorheeft wat er aan de hand is. Daardoor kan de interesse in het verhaal misschien verslappen bij de lezer. Om de lezer erbij te houden zou je - zoals ook al eerder is gezegd - ervoor kunnen kiezen om kleine verrassende details aan te passen. Zo blijft de lezer nieuwsgierig naar wat komt, maar ik begrijp ook waarom je dat niet hebt gedaan.
Graag gelezen!