# 353 Een waarheid

Ik minder vaart en kijk opzij. Het pad naar de voordeur van mijn ouderlijk huis, waaruit we dertien jaar geleden vertrokken, is volledig overwoekerd, en de dichte, grijze luxaflex achter het voorkamerraam ontneemt alle zicht. Mijn ogen dwalen naar het kamertje erboven, waar ik vaak huilend op bed naar de waarheid van At seventeen van Janis Ian lag te luisteren.
    Ik rij de straat uit met de gedachte dat mijn waarheid nog steeds het verdriet van toen is, terwijl ik alweer heel wat jaren als accountmanager bij een groot bedrijf werk. Dat was ook de reden dat ik veel te snel instemde, toen hij op de schoolreünie van vorige week vroeg of ik hem vandaag, ‘for old times sake,’ bij café Marktzicht zou kunnen ontmoeten.
    Ik parkeer de auto in een zijstraat, trek mijn rok recht en loop op mijn hakjes langs het lyceum waar we elkaar leerden kennen. Herinneringen aan zijn abrupte afwijzing dringen zich op als ik vanaf de overkant naar het café kijk. Het terras is leeg, dus is hij weer te laat, terwijl mijn ouders een briefje moesten ondertekenen als ik twee minuten te laat de klas in kwam.  
    Ah, daar is hij, in zijn geruite colbertje boven die eeuwige ribbroek. Met de nonchalance waarmee hij mij voor zich wist te winnen, praat hij even met de ober voor hij gaat zitten. Ik steek de straat over, terwijl ik nog snel de speld uit mijn opgestoken haar trek.
    Als hij me ziet schuift hij een stoel naast de zijne alsof we, net als vijftien jaar geleden, mensen die langslopen een cijfer voor leukheid gaan geven.
    ‘Mooi. Je bent er. Ik heb alvast een tosti met kaas en een limoncello voor je besteld.’
    In de seconden die volgen, onderga ik een soort staaroperatie, want ik krijg opeens helder dat hij toen ook alles voor me regelde. 
    ‘Hallo, John. Ook mooi dat jij er bent. Alleen hoef ik niet te weten waarom je me weer wilt zien, want ik heb zojuist besloten dat het andersom niet het geval is.  Je hebt me ooit verleid door te zeggen dat ik het slimste en mooiste meisje van de klas was, maar toen je voor de lerarenraad moest komen was je te laf om toe te geven dat we een relatie hadden. Misschien wordt het tijd dat ik aan iedereen ga vertellen wat voor leraar jij eigenlijk bent.'

https://youtu.be/VMUz2TNMvL0