Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#352 - De makelaar en het pronkstuk

“Eindelijk bent u daar. Kom binnen. Dit moet snel beklonken zijn!”
Het eerste wat ik zag toen ze de massief eiken voordeur opende, waren niet haar ellenlange benen, haar blauwe ogen geaccentueerd door mascara of haar blonde haren die krulden tot haar rijke boezem. Het eerste wat mijn adem benam, waren de kolossale ramen die vanaf een etage lager tot het plafond reikten. Zeker vijftien meter hoog en twintig meter breed. Of beter gezegd: het eerste wat mijn hart deed overslaan was het ononderbroken uitzicht dat die vensters boden op de baai van Alcudia, de witte vissersbootjes en twee megajachten cruisend wat verderop. Deze villa was gebouwd op de flank van een berg. Een flank die zijn geheimen bewaarde vanaf de straatzijde, maar eenmaal de voordeur geopend werd, al zijn pracht majestueus tentoonspreidde. Een meesterwerk van de New Yorkse architect die speciaal voor de bekende eigenaars naar Mallorca overvloog. Dat wist ik, want ik had het gelezen in het dossier.
   
“Sta niet zo te gapen, meneer Coppo, u bent met exclusiviteiten toch bekend?”
   Wat bazig was deze vrouw. Met een slavisch accent. Dat haar man een vermaard kunstverzamelaar was, stond ook in mijn papieren. Maar hij was oud, dik en op missie in Japan. Zij was jong, rook naar tulpen en hier. Gehuld in een gouden jurk die evenveel been toonde als zou ze een bikini dragen. Haar hakken tikten op de trap naar de zitruimte. Er kon geen toepasselijker woord bestaan: zitruimte: ruimte om te zitten. Veel ruimte om te verpozen. De witte leren fauteuils vormden een grote U zodat makkelijk tien volwassenen pasten met inachtname van de afstandsregels. Of vijftig in een meer intieme setting. Zou zij hier met vijftig ooit gepartyd hebben? Vijftig vrienden die samen staren naar het uitzicht, nippen van een glas Moët Chandon en knabbelen op gefrituurde kaaskroketjes en vers aangesneden Iberico Bellota?
   “Ik geniet van een uitmuntend zicht, mevrouw…”
   
“Katja,” zei ze terwijl ze knipoogde, “Voor heren zoals u, is het Katja.”
   
Haar blik rolde van mijn zwarte haren, langs mijn neus, over mijn lippen, naar mijn Rolex. Ik wist hoe laat het is. Ze schudde even met haar hand, waardoor twee gouden kettingen rinkelden.
   
“Uw optrekje past perfect bij mijn clientèle. Ik heb alvast een kandidaat die op zoek is naar zo’n pronkstuk,” zei ik terwijl ik diep in haar ogen keek, “Een man die snel beslist en schoonheid kan appreciëren.”
   
Ze stond op en flaneerde naar de bar, trok een koelkast open, graaide een fles champagne met haar linkerhand en nam twee glazen in haar rechterhand.
   
“Drinken we hier, of toon ik u meteen de masterbedroom?” vroeg ze zonder het een vraag te laten klinken. Ze rolde haar tong over haar vuurrode lippen.

   Ik stap in mijn Porsche Panamera. Het grind van de oprit knettert rond mijn banden. Het contract is getekend. Driehonderdduizend commissie. En het waterbed in de masterbedroom is goedgekeurd.

  Prachtstuk. Pronkstuk.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal en erg beeldend, ik kon de inrichting goed voor mij zien. En dat de ramen en het uitzicht beter waren dan de dame die de deur opendeed, was even schrikken. Gelukkig kwam alles weer in orde in Tonyland. Leuke herhaling in het begin: het eerste wat... geeft een opbouw in het verhaal.
Klein zeurtje: masterbedroom aan elkaar. De zin "...maar eenmaal de poort naar de hemel geopend werd, al zijn pracht majestueus tentoonspreidde... " loopt een beetje stroef, maar dat kan ook aan mij liggen.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fantastisch verhaal, Tony, ik kan mij het interieur zo voor de geest halen.
De verleiding gaat mij veel te snel, maar ik snap dat dit is, omdat je gebonden bent aan het aantal woorden. Wellicht kun je het voor jezelf uitbreiden.

Enkele puntjes:

  • Zij was jong, rook naar tulpen en hier. > Ik snap en hier niet.
  • “Eindelijk bent u daar, kom binnen, dit moet snel beklonken zijn!” > Ik zou na Eindelijk bent u daar een punt zetten en een nieuwe zin beginnen.

Verder heb ik vroeger geleerd dat je aan werkwoorden kunt herkennen of er sprake is van bijzinnen en je een komma dient te plaatsen. Ik heb het opgezocht en je vindt hier informatie.
Het gaat om zinnen als:

  • Het eerste wat mijn adem benam waren de kolossale ramen
  • Dat wist ik want ik had het gelezen in het dossier.
  • Ze schudde even met haar hand waardoor twee gouden kettingen rinkelden.

Met plezier gelezen.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Musonius, Dank!

Ja 500 woorden is iets, maar ook niet zoveel, een snel spel dus.

Zij was jong, rook naar tulpen en hier. > Ik snap en hier niet

De 'en hier' is als tegenstelling tot de vorige zin: "hij was oud en dik en op missie in Japan", misschien niet duidelijk genoeg?

Ik splitste de eerste zin in drie. Is beter inderdaad.

De slordigheden van de komma's loste ik op - hoop ik. Dank om er op te wijzen!

 

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Meneer Coppo. Ja, echt wel weer een juweeltje.

Kroketjes of krokketjes? 

in een gouden jurk die evenveel been toonde als zou ze een bikini dragen. Ja, mooi!

... zodat makkelijk tien volwassenen pasten met inachtname van de afstandsregels. Klinkt alsof er een woordje mist?

Wat mij betreft kan het commagebruik nog wat secuurder … gewoon omdat ik hier toch ben, en u mij in mijn vorige pennenvrucht tot schrijver in plaats van schoonheid hebt gebombardeerd. Chapeau!

 

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Tony, ik hoop dat je het vorige stuk niet hebt weggedaan want daar was ik veel meer van onder de indruk.

En nu lees ik net, dat je er niet veel meer dan comma's in hebt veranderd? Dat is vreemd, want ik had het idee dat jouw verhaal de eerste keer veel rauwer bij me binnenkwam. Er leek een vernislaagje overheen te zijn gekomen.

Dan ben ik dus onbetrouwbaar en zal ik mijn mening eerst een nachtje in de week moeten zetten. Sorry!

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony, een mooi verhaal. Je schrijft beeldend en nam me mee in het verhaal op een zin na. Hier bleef ik even hangen om te begrijpen hoe de zin in elkaar zit. Het betreft deze zin:

Een flank die zijn geheimen bewaarde vanaf de straatzijde, maar eenmaal de voordeur geopend werd, al zijn pracht majestueus tentoonspreidde.

Hij zit goed in elkaar, maar ik moest hem wel verschillende keren lezen om te begrijpen en te zien dat de plaatsing van de komma's prima is Ligt vooral aan wat ik prettig vind te lezen, maar ik wilde het je even meegeven.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, goed verhaal. Lekker over the top. Graag gelezen.
Eens met Musonius wat betreft de komma's.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goedemorgen Tony,

Je hebt dit prachtig neergeschreven, het leest vloeiend en aangenaam en je kan het zo mee beleven. Ik stel me voor dat je dit verhaal op papier hebt gezet als een befaamde pianist die een ferm klassik stuk op zijn klavier speelt. Het klopt van de intro tot het einde.

Mooi, goede vaart, en gewoon heel knap gedaan. Goed beschreven!

Johanna

   

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ja, mooi gedaan.

Wat kleine dingetjes:

Het lijkt me een 'vermaard' kunstverzamelaar, geen 'vermaand'.

Het is 'flaneren', niet 'flanneren'.

Ik zou: zonder het 'als' een vraag te ... schrijven. (Maar die is discutabel.)

Maar in tegenstelling tot Dialogo maak ik er geen punt van. ;-)

Met plezier gelezen.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Hadeke,

Dank, ik corrigeerde, vermaard, verdraaid!.

En het is inderdaad flaneren, ook al zeggen we flanneren ;) dank voor correctie!

 

Van de als een vraag, of zonder als, ik denk dat beiden kunnen. Misschien is als toevoegen natuurlijker. Ik neem het mee!

Dank!