#352 Sigarengeur en smeerolie from Hell
Op het notenhouten dressoir in de gang, eigenlijk meer een vestibule zo ruim is het, staat tussen een enorme bak met bloemen en een volle asbak, een foto van een gezinnetje. Een kale man en lange dunne vrouw glimlachen eng achter twee té uitbundig juichende kinderen (tweeling?), aan de rechterzijde kijkt een dikke man rustig toe, waarschijnlijk een oom.
‘Uw kleinkinderen?’ Ik verdwijn bijna tot mijn enkels in het vloerkleed met brandgaten.
‘Wie?’ De oude man kijkt mij met grote ogen aan alsof hij door dikke brillenglazen tuurt en krabt aan zijn baard.
‘Die tweeling.’ Ik wijs op de foto.
‘Da’s geen tweeling, niet eens familie. Soort vrienden van mij, ik weet ook niet hoe het precies zit.' Hij wappert met zijn hand dat ik hem moet volgen en duwt aan het einde van de gang de keukendeur open. ‘Steek je kop maar even om het hoekie, we gaan direct door naar de garage, maar hier gebeurt ook een deel van het werk.’
Het is een thuiskok, dat is zeker. De keuken is volgestouwd met de modernste apparatuur. Net als de hal die te ruim voelt, is het hier ook groter dan dat je in een woonhuis zou verwachten. Een zevenpitsfornuis kijkt ons trots aan vanuit het midden van een kookeiland, gesandwicht tussen een mini-aanrechtje met wasbak en een lang aanrechtblad dat doet denken aan zo'n snijtafel in een mortuarium van een thriller. Het hele eiland is uitgevoerd in strak roestvrijstaal, wat de keuken een koud, bijna klinisch aanzien geeft. Voor de zijwanden staan drie grote weegschalen en op een, weer RVS, tafeltje twee kleine. De kast vol met potten, pannen, schalen en kookgerei tegen de achterwand en gladde vloertegels maken het plaatje compleet.
‘Gezien? Kom, doorlopen jong.’
We stappen door de achterdeur, steken het binnenplaatsje over en hij klapt een luikje open in een enorme garagedeur.
‘Het labo,’ zegt hij snaaks met een vette knipoog.
Het lijkt het depot van het museum voor ouwe meuk. Jarenvijftig machines met hendels en tandwielen wisselen primitieve computers met groene beeldschermen af. Een afgeleefde houten werkbank ligt vol met roestige onderdelen van mechanische en elektronische rommel. In een rek aan de achterwand, naast een grijze metalen kast, hangen zagen, schroevendraaiers, beitels en allerlei gereedschappen die ik niet herken. Ik krijg het beeld van een middeleeuwse martelkerker, welliswaar enigszins gemoderniseerd en gestileerd maar blijven hangen in de rock-'n-rolltijd.
'En dit hier,’ hij klopt op een enorm rasterscherm waar links een soort open liftbak aan zit vastgelast, ‘dit is de teletijdmachine.’
Hij duwt mij onverwacht de bak in en de combinatie van een migraine opwekkende, scherpe lichtflits met een klap tegen de longen alsof ik van mijn paard val, volgt.
Wakker word ik in een landschap met heuphoog gras, in de verte een kerkje. Waar ik ben? Geen idee, maar ik ben blij dat ik uit dat enge pand ben, uit die muffe geur van tapijt, smeerolie en oude sigaren en weg van de dreiging van een slachthuis.
Genieten, MCH. De waarheid…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Genieten, MCH. De waarheid achter Barabas, maar hopelijk komen SWLS en J je in dat verleden een handje toesteken. Ik zie uit naar het hele verhaal!
Bedankt Bob. Maar je wilt…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Bedankt Bob. Maar je wilt niet weten wat er verder is gebeurd, ik ben blij dat ik levend terug ben gekomen om het na te vertellen. Vooral een handgemeen met dhr, J, heeft fysieke sporen nagelaten en de aanhankelijkheid van mw S heeft mij mentaal geknakt. Om over die twee ettertjes nog maar te zwijgen.... Alleen die kale is wel een toffe peer, niet te nozel maar wel ok.
Hi MCH, ik word bijna…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Hi MCH, ik word bijna neergemept door alle omschrijvingen. Het einde voelt als een verademing. Wellicht zowel letterlijk als figuurlijk. Je verhaal 'ratelt' als een goed geolied tandwieltje. Ik ben blijven hangen maar ben net als jij blij met dat heuphoge gras. Intregerende man. Groetjes, V.
Hij duwt mij onverwacht de…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Favoriete zin!
Lekker lopend verhaal, smaakt naar meer!
V, bedankt ik was ook blij…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
V, bedankt ik was ook blij dat ik er weg was. Helaas was de terugreis ook geen pretje.
Tony, bedankt. wellicht dat ik het verhaal ga verlengen..
Wekelijkse schrijfopdracht …
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Wekelijkse schrijfopdracht #318 erachteraan, MCH!
Geestig verhaal. Van genoten.
alsof ik van mijn paard valt > die t mag weg.
Musonius, bedankt en de val…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Musonius, bedankt en de val is ont-eet. 318.... tja dat zou kunnen.
Een verhaal vol met beelden…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
Een verhaal vol met beelden.
De droge opsomming in de garage werkt goed. Ik werd het er goed zat van. Verrassend einde.
Chapeau.
Hoi MCH, ik weet nog niet…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi MCH, ik weet nog niet goed waar je me mee naar toe neemt. Net als V.key duizelen me de vele omschrijvingen.
Een zevenpitsfornuis kijkt ons trots aan vanuit het midden van een kookeiland, gesandwiched tussen een mini-aanrechtje met wasbak en een lang aanrechtblad als snijtafel in een mortuarium van een thriller. ---> gesandwiched moet gesandwicht zijn.
Het hele eiland is uitgevoerd in strak roestvrijstaal, dit geeft de keuken een koud, bijna klinisch aanzien. ---> het leest naar mijn idee beter als er staat:
Het hele eiland is uitgevoerd in strak roestvrijstaal, wat de keuken een koud, bijna klinisch aanzien geeft.
in de rock-'n-rolltijd. ---> in de tijd van de rock-'n-roll
'En dit hier.’ Hij klopt op een enorm rasterscherm waar links een soort open liftbak aan zit vastgelast. ‘Dit is de teletijdmachine.’ ---> dit is een onderbroken citaat.
'En dit hier,’ hij klopt op een enorm rasterscherm waar links een soort open liftbak aan zit vastgelast, ‘dit is de teletijdmachine.’
Hij duwt mij onverwacht de bak in en de combinatie een migraine opwekkende, scherpe lichtflits met een klap tegen de longen alsof ik van mijn paard val, volgt. ---> achter combinatie mis ik het woordje "van".
Hoi Fief, bedankt voor de…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Hoi Fief, bedankt voor de opmerkingen, het loop zo soepeler. Ze zijn verwerkt, alleen de zevenpit, en de rock-'n-rolltijd vond ik beter lezen.
Dat het duizelt, heb je wel gelijk in. De opdracht was een beschrijving binnen te geven, ik ben in gedachten rondgelopen en heb opgeschreven wat ik zag. Dat is wellicht iets té?
Het antwoord op je vraag waar ik je mee naar toe heb genomen is te lezen in een populaire, langlopende, vlaamse stripserie.
'En dit hier.’ Hij klopt op…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
'En dit hier.’ Hij klopt op een enorm rasterscherm waar links een soort open liftbak aan zit vastgelast, ‘dit is de teletijdmachine.’ ---> het begin klopt nog niet. 'En dit hier,' hij klopt ...
Fief, oeps, je hebt scherpe…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Fief, oeps, je hebt scherpe ogen. :)
Soms 😊
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Soms 😊
dag MCH Dank voor het delen…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
dag MCH
Dank voor het delen van je tekst. Ik vind het erg goed gevonden, die wending op het einde vind ik erg tof.
De manier waarop je alles gedetailleerd beschrijft vind ik goed, het lijkt erop alsof de lezer op je schouder meereist. De garage is vol en je beschrijft dat uitgebreid, maar dat vind ik absoluut kunnen omdat het in dit geval helpt bij de opbouw naar je plot.
Leest als een trein, dat heb je gewoon goed gedaan.
Johanna
Johanna, bedankt voor het…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Johanna, bedankt voor het compliment.