Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#350 Dansen op de maat van het ogenblik

'Je moet dansen op de maat van het ogenblik,’ zegt de choreografe keer op keer. Het is haar mantra. Giselle denkt dat ze het van iemand anders heeft opgepikt en betwijfelt of ze weet dat het van Hugo Claus is en eigenlijk over poëzie gaat.

Er is niets poëtisch aan deze ‘improv’. De naam alleen al is ridicuul. Dans is studie. Dans is oefening. Dans is herhaling. Ze weet dat haar weerstand het alleen maar moeilijker maakt, maar toch geeft ze zich even over aan haar routine en maakt stiekem een glissade. Ze probeert het te maskeren met een halve draai en een wilde schouderbeweging.

De choreografe zet de muziek uit en komt vrolijk hoofdschuddend op haar aflopen. Betrapt. Giselle loopt rood aan. De belachelijk jonge choreografe glimlacht naar Giselle en pakt haar bovenarmen beet. Ze schudt. Giselle verliest haar evenwicht.

‘Los, maak je los,’ grinnikt de choreografe. ‘Niet zo rigide. Dans is liefde. Dans is gevoel. Iedere beweging is goed. Als hij maar meegaat op de maat van het ogenblik!’

Giselle knarsetandt bijna. De zeven bewegingen zijn er bij haar ingetraind. Dit druist tegen alles in wat ze weet over dans. Ze is heus niet star, maar -kom op- er zijn regels.

‘Luister naar de muziek,’ roept de choreografe triomfantelijk terwijl ze achteruit huppelt, ‘luister en geef je er aan over!’ 

Muziek, denkt Giselle, alsof dat er wat mee te maken heeft. Ze schudt haar hoofd. Loslaten, ze moet loslaten. Als de balletschool een schijntje hoop op de toekomst wil hebben, zal ze moeten samengaan met de Danzz Factory en dat betekent een gezamenlijk optreden. Verman jezelf, Giselle.

Ze kijkt naar de andere danseressen, meisjes nog stuk voor stuk. Ze stretchen en hupsen. Eentje springt op en neer met een denkbeeldig springtouw. Alsof ze zich voorbereidt op een bokswedstrijd. 

De muziek gaat weer aan. Voor het eerst probeert Giselle naar de muziek te luisteren. Er is geen herkenbare melodie, alleen maar ritme. Ze maait met haar armen op de maat van de beat en maakt schijnbewegingen naar links en rechts. Ze voelt zich alsof ze een Rocky imitatie doet.

De choreografe straalt en steekt haar duim op.

Giselle kermt en grimast terug.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tilma, mooi verhaal. Leest als een literair hoogstandje. Graag gelezen.

Giselle denkt dat ze het van iemand anders heeft opgepikt en betwijfelt of ze weet dat het van Hugo Claus is en eigenlijk over poëzie gaat. ---> Giselle weet toch dat "ze" het van iemand opgepikt heeft? Dat denkt ze dan toch niet? Ze twijfelt alleen of diegene weet dat het van Hugo Claus is.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Tilma, 

De hebt de gevoelens van je personage heel goed beschreven door het mooi samen te voegen met haar observaties. De invulling van het principe dat ze alleen maar naar een andere dans overstapt (al is het maar tijdelijk) sluit heel goed aan bij haar persoonlijke belevenis van dans.

Prachtig geschreven!

Groet, 

Nadine

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi Tilma, mooi dat je de jonge choreografe als iemand heel begripvol neerzet. Voor mij gaat je verhaal meer over de essentie van dans dan over de gevoelens die een nieuwe dansstijl bij iemand teweegbrengen. Maar dat is gewoon een vaststelling. Mooi geschreven! Groetjes, V

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als ik Hugo Claus zie, huiver ik. Dat ligt aan mij. Dat jij zijn uitspraak mooi combineert met de opdracht en dat nog eens verweeft met andere literaire indrukken, siert jouw pen. De verhaallijn lag me minder, erg genoten van jouw pen.

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tilma, een prettig lezend verhaal. Ik vind dat je het mooi beschreven hebt. Ik zie zo'n les helemaal voor me.

Dank je.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Erg mooi, beeldend verhaal. De wanhoop van Giselle is haast voelbaar.
Het woord 'triomfantelijk' begrijp ik in de context niet helemaal.