Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#349 Een kletsnatte droom

Hevig snakkend naar adem, met een hart dat tegen mijn ribben beukt, schiet ik wakker. Mijn haren druipen, mijn lakens zijn klam en mijn nachthemd plakt tegen mijn huid.
Een beetje tot mijzelf gekomen, trekken twee zaken mijn aandacht: een knelling rond mijn enkel en het geluid van iemand die met een natte dweil op de grond slaat. Ik wil mijn been optrekken, maar dat zit vast.
Als ik het zand uit mijn ogen heb gewreven en het schemerduister mij iets van zijn geheimen prijsgeeft, lopen de rillingen over mijn rug. Mijn enkel wordt omklemd door een hand!
Mijn blik glijdt langs de arm en stuit op twee groene ogen die mij giftig aanstaren over de rand van het voeteneinde. De ogen maken deel uit van het marmerbleke gelaat van een jonge deerne. Natte haarslierten plakken op haar voorhoofd en wangen.
Een tweede hand schiet naar voren en grijpt mijn arm. Verlamd door angst kan ik geen vin verroeren. Ze trekt zich op aan mijn ledematen. Langzaam glijdt haar spiernaakte lichaam over het mijne en al die tijd staart ze mij strak aan. Haar rug gaat tot mijn afgrijzen over in een vissenstaart. Schubben glanzen in het maanlicht dat door het zolderraam naar binnen valt.
“Wat heb je gedaan”, sist ze.
Haar adem ruikt naar algen en zeewier. Haar ijskoude handen drukken mijn schouders in het matras. Druppels biggelen uit haar haren en spatten uiteen op mijn gezicht. Ze kijkt zo boos dat ik mijn ogen neersla, maar dan staren twee pronte borstjes mij aan. Schroomvallig wend ik mijn gezicht af.
“Je hebt mij uit je droom gesleurd, vervloekte landstamper!”
Ik slik.
“Het spijt me, ik … ik herinner me je niet ... Ik onthoud mijn dromen nooit.”
Haar greep verslapt. Ze gaat op de bedrand zitten. Ik zie haar onderlip trillen en mijn angst maakt plaats voor medelijden.
Ik sla een deken om haar heen, maar die* werpt ze onmiddellijk van zich af.
“Wou je me verdrogen, akkerdrol? Water! Ik wil water!”
Ik rep mij naar de kitchenette en vul een glas.
“Water, zei ik, poedeljas, geen druppeltje.”
Ik haal een tobbe en vul deze. Ze kruipt ernaartoe en laat zich in het nat zakken.
“Aan dit laffe goedje heb ik niks. Heb je zout?”
Ik doe een greep in het kruidenrek en bid dat ze met minder stemverheffing spreken zou. Mijn hospita slaapt een verdieping lager. Zij is nog van

---------
Noot van de auteur: het maximum aantal woorden is bereikt, maar gelukkig vermeldt de opdracht dat het geen compleet rond verhaal hoeft te zijn. Voor de liefhebbers onder ons, volgt hier het slot van deze (nacht)mare.
---------

de oude stempel en heeft nachtelijk bezoek van het andere geslacht strikt verboden. Het wezen dat in het uur van de wolf mijn kamer is binnengedrongen, voldoet in elk geval gedeeltelijk aan dit criterium.
“Hatsjie! … Alleen zout, druil!”
Ik besef dat ik gewoontegetrouw zowel zout- als pepervaatje hanteer.
Beschermend slaat ze haar armen om haar staart.
“Ik ben niet geschikt voor consumptie!”
Het wordt mij allemaal te veel. Ik leun op het aanrecht, sluit mijn ogen en druk mijn voorhoofd tegen de koele tegels. Een paar keer adem ik diep in en uit.
Waarschijnlijk komt het door het geluid van klotsend water dat flarden van mijn droom komen bovendrijven.
Woedend draai ik mij om.
“jij probeerde mij te verdrinken!”
Even lijkt mijn ongenode gast van slag. Dan werpt ze mij een verleidelijke glimlach toe.
“Schat, dat was maar een droom.”

----------
* Voor de Belgen onder ons: dat.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Musonius, met recht een natte droom. Mooi verhaal, met plezier gelezen. 

Klein zeurtje: Langzaam glijd haar spiernaakte lichaam  ---> glijdt

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed verhaal, Noot van de auteur midden in de zin: goeie vondst en blij dat je verder bent gegaan. De afwisseling van angstig naar erotisch loopt niet helemaal even soepel, maar ik kan er de vinger niet achter krijgen hoe of wat. Verder erg goed verhaal, humoristische toon tussendoor erg geslaagd.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Musonius, wat geniaal. Ik vind de noot en de opmerking naar de belgen zalig grappig. Ik vind dat je nog wat meer met de spanning kon doen. Maar goed, dat is mijn perverse zijn. Lekkere dialoog, goed verhaal. Dit verdient een herwerking naar vele duizenden woorden.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Musonius, met genoegen, verbazing en jaloezie gelezen. Zulk exotisch bezoek, en dan ook nog zo van de tongriem gesneden! Ik moest denken aan het verhaal van die visser op het strand van Brighton, die een geweldige vangst doet. Na lang gespartel landt hij een zeemeermin, die hij losmaakt, uit het water tilt, even bekijkt en teruggooit. Een omstander vraagt verbijsterd:"Why?". De visser antwoordt: "How?". 
 

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Musonius:  (*)bis: voor de Nederlandstalige Belgen (of Vlamingskes) had je ook DE matras mogen schrijven (het/de beide zijn immers correct ... )
'Ik doe een greep in het kruidenrek en bid dat ze met minder stemverheffing sprak': ik twijfel aan 'sprak', is 'zou spreken' hier niet beter?

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank, MCH, Tony, Bob en Gi,

MCH,
Erotisch? Er komt geen erotiek aan te pas!

Tony,
Tja, wellicht komt dat doordat ik geen keuze maak tussen horror en humor. Ik zou er ook wel wat meer griezelelementen in hebben, maar ik wist even niet hoe dit te verwezenlijken.

Bob,
Dat verhaal kende ik nog niet. Maar één van mijn eerste liedjes (heel wat jaartjes terug inmiddels) gaat ook over de vraag hoe een meermin zich voortplant.

Gi,
En dan heb je ook nog de en het aanrecht, maar in Nederland worden de en het bij matras en aanrecht door elkaar gebruikt. Hoe dat in Vlaanderen is, weet ik niet. Maar HET deken kom ik in Nederland niet vaak tegen.

'Ik doe een greep in het kruidenrek en bid dat ze met minder stemverheffing sprak': ik twijfel aan 'sprak', is 'zou spreken' hier niet beter?

Grappig dat je juist dit er uitlicht; oorspronkelijk stond er 'zou spreken', maar ik heb het aangepast, dus ik ben wel benieuwd waarom je 'zou spreken' beter vindt.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Toch puntje van kritiek: je spreekt over zolderraam... en wat later over de hospita die een verdieping hoger slaapt...

 

en ik zou ook bij bidden zou spreken gebruiken

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Toch puntje van kritiek: je spreekt over zolderraam... en wat later over de hospita die een verdieping hoger slaapt...

Er staat LAGER, Tony. Ik sta open voor kritiek, maar ... :-P

en ik zou ook bij bidden zou spreken gebruiken

Kleine moeite om het te veranderen, maar jij geeft ook geen argument en ik wil zo graag weten waarom, is het grammaticaal fout? Gevoelsmatig?

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Maar één van mijn eerste liedjes (heel wat jaartjes terug inmiddels) gaat ook over de vraag hoe een meermin zich voortplant.

Ben wel benieuwd naar dat liedje, en hoe je het hebt opgelost. Kuit schieten kan niet, want meerminnen hebben geen kuiten.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Bob, Tony en Musonius : Aha, het wordt hier weer plezant met die sappige nabeschouwingen over zeemeerminnen. Naar het schijnt zijn er tegenwoordig ook zeemeermannen .

Grammaticaal is het mogelijk correct maar gevoelsmatig wringt het (voor mij toch, net als de deken, het matras, enz ... ). Misschien kan de coach straks klaarheid bieden?

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

In het kader van de oprukkende genderneutraliteit stel ik voor om alles wat met de nachtrust te maken heeft onzijdig te maken: Het bed, het ledikant, het kussen, het matras, het laken, het deken, het dekbed, het dekbedovertek, Kussenslopen worden verbannen, vervangen door kussenovertrekken. 

Zo kan iedereen straks tenminste zo uit het genderneutrale bed naar het dito toilet.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Alvast deze, sorry, dit G.N. beginzin als voorbeeld: Aan het manzijde van het ladykant lag hij zij te zijn. Zij nam het plastuit van het nachtkastje om naar het urinoir te gaan ...

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Toen de deken van de dom te Aken
deskundig in wereldse ­zaken
werd gevraagd of een zoen
scha aan de ziel kon doen
bleek de deken het kussen te laken.
(John O'Mill)

***

Meermin betekent zeemens, dus zeemeermin is een contaminatie.
Meermannen komen ook al eeuwen voor in volksverhalen.

Mijn lied gaf geen antwoord op de vraag. Ik stel deze in het lied aan steeds meer mensen, zodat zij zich dit ook afvragen, net als de toehoorders van het lied. Ik beschouw het als jeugdzonde, met regels als:

Ik zoek een antwoord op de vraag: Hoe plant een zeemeermin zich voort?
Doen ze dat met kuit of kut? Of zeg ik nu een lelijk woord?
Want ze hebben daar toch niets tussen hun dijen?
Dus dat lijkt me wel wat lastig bij het vrijen
Leg mij eens uit: Hoe plant een zeemeermin zich voort?

Overigens spreek ik nergens in mijn verhaal over een (zee)meermin.

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Musonius,

Bedankt voor je inzending! Erg interessant en origineel verhaal. Ik vond het leuk dat er veel onvoorspelbaars in je tekst zat. Spanning, absurdisme en veel droge (pun intended) humor. 

Hier en daar zou het verhaal wellicht nog iets strakker kunnen, vooral wat het ritme betreft. 
''Als ik het zand uit mijn ogen heb gewreven en het schemerduister mij iets van zijn geheimen prijsgeeft, lopen de rillingen over mijn rug. '' --> Deze zin vind ik bijvoorbeeld niet lekker lopen. Ik zou kijken of je die op kunt splitsen of bondiger kunt formuleren.
''Schubben glanzen in het maanlicht dat door het zolderraam naar binnen valt.'' --> Ik denk dat een andere zinsopbouw hier mooier zijn. Door de schubben aan het eind van de zin te noemen, kun je hier wellicht wat meer nadruk op leggen. 

Nog één opmerking van iets meer technische (of anatomische) aard.
''Een tweede hand schiet naar voren en grijpt mijn arm.'' --> Het wezen zit op dit punt van het verhaal nog aan het voeteinde van het bed, als ik het goed heb begrepen. De hand die helemaal tot aan de arm van de hoofdpersoon kon reiken, leek mij nogal vreemd. Misschien even kijken of dit nog verduidelijkt kan worden in je tekst. 

Verder nogmaals complimenten voor het verhaal. Een bijzonder creatieve invulling van de opdracht! 

Groet,
Lotte Petersen