Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

# 347 De gevierde knuffelbeer.

 

Gebocheld was ze het park in geschuifeld, De kindhoge knuffelbeer schommelend op haar rug. Tot Margots grote ongenoegen plofte ze zijn harige kont hard op de vochtige zandbak.

“Hier vindt Karen ons niet! Zullen we gewoon even knuffelen hier … of bij die boom!”

Margots adem stokte: ze herkende de knuffelbeer als de Steiff Diamond Eyes Giant Bear, in 2033 gecreëerd om het honderdvijftig-jarig bestaan van Steiff te vieren.

Margots vragen kwamen uit haar kennershart: hoe was de beer genaaid, mocht ze ermee in het zand spelen, wie waren haar ouders, was het ook werkelijk een fijne knuffel?

“Hi, lief meisje, mag ik je beer eens zien? Ik ben een grote fan van teddyberen. ”

Het meisje keek haar aan en keerde zich langzaam tot haar grote vriend. “Hoor je dat? Ze is een fan van je... Wat doen we?”

“Karen zegt altijd niet met vreemde mensen te praten. Maar ze lijkt me een aardige vrouw.”

Het meisje knikte vurig en torste de knuffelbeer naar haar toe. “Mijn naam is Zara. Dit is Lydia en ze is groter en zachter dan iedereen! Zij kan ook tegen zand … ook al zei papa van niet!”

“Dat wist ik zelf niet… zit maar op mijn plek, die is schoon.” Margot schoof opzij en kneep in de teddybeer om hem niet uit haar handen te grissen. Haar handpalm leek te gloeien van koelte.

”Dit is een prachtige Steiff beer…” Ruw trok ze zijn arm omhoog. ”Dat is dus hoe naden geweven met gouddraad eruit zien...” Ze keek de beer recht in de ogen: ze kon de kristallen zien in het diamant rondom de smaragden iris, de glinstering net niet genoeg gebroken om zirkonium te zijn.

Margot keek gauw om haar heen: ze zou haar niet kunnen beschermen van een vreemde die toevallig ook de waarde van de knuffelbeer zou herkennen.

Maar waar maakte ze zich zo druk om? Hoeveel mensen waren nou knuffelkenners? Laat staan hoeveel mensen er waren die diamant op het oog konden herkennen en dan nog konden erkennen, dat ze op een teddybeer waren bevestigd?

Maar al met al zou ze haar dus echt terug moeten brengen naar die Karen. Dat zou wel een oppas zijn, dacht Margot, al dan niet één die vervangen moest worden. Meteen had Margot een plan.

”Hallo, ik ben Margot.“ Ze praatte met een lichte stem. ”Lydia, voel je je zo veilig bij mij?”

“Nee Margot, ik denk dat er boeven zijn, die mijn oogjes willen stelen. Breng me terug.”

Zara trok de beer dicht tegen haar aan. “Nee-nee-nee! Ik laat ze je niet pakken! Jij bent mijn beste vriend!“

Smalend gaf Margot de meid een knipoog. “Ja-ja-ja,” zei ze met een zware stem, “Iedereen kent Lydia en haar diamanten kraaltjes: ze willen haar stelen en knuffelen! ”

Het meisje schudde met haar hoofd. “Ow… ow… ow! Oké dan!” Het giechelen haalde haar meteen uit het spel. ”… u probeert me gewoon terug naar mijn oppas te brengen, hè mevrouw!“

Ze hoorde stappen achter haar en Margot stond op. Vast Karen, dacht ze, ik kan beter zeggen dat ik een kenner van teddyberen ben. Ze hoopte haar diensten als agent aan te bieden om meer zulke knuffelberen te vinden voor het meisje.

“Kont op die bank. Geef me de beer.”

Ze bleven stokstijf zitten. Margot’s handen knepen in haar blanke polsje en ze liet de beer los.

De grote beer werd van de bank getild. Margot hoorde het geruis van een zwarte plastic zak. Ze stelde haar voor dat de dief hem geen moment zou knuffelen, laat staan met zand zou besmeuren.

 

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

dag Hippowhale

Dank voor je verhaal maar ik vind het wat moeilijk om te lezen en dat is wellicht omdat je het wat strakker zou kunnen maken. Het springt een beetje heen en weer naar mijn smaak, en er ontbreekt toch wat spanning.

Margot heeft vragen.

Dan wil ze knuffelagent worden, maar dat is niet erg duidelijk waarom dan?

Is het bijvoorbeeld geloofwaardig dat iemand het park bezoekt om een beer te stelen? Ik zou de tekst nog eens bekijken, wat strakker maken maar ook hier en daar schrappen of anders formuleren.

Johanna

   

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Hippowhale,

in het begin was het verhaal wat onduidelijk, maar toen ik het nogmaals las werd het een stuk duidelijker.

Ik vind het verhaal uniek bedacht. Leuk!

Het einde roept veel vragen op; Worden ze overvallen of wat doet Margot? 
Het einde verzwakt een beetje het verhaal, terwijl het echt leuk bedacht is.

Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Johanna,

Ik ben het er inderdaad mee eens dat het verhaal weer wat springt. Ik zie nu dat het plot om het meisje terug te brengen bij haar oppas te laat begint en dat daarvoor er alleen maar nieuwsgierigheid van de personages is die het plot voortdrijft. Die twee punten die je noemde lijken inderdaad meer uit te drukken dan het verhaal voort te zetten. 

Over het absurde einde heb je ook een punt. Als ik misschien meer spanning had opgebouwd naar de mogelijkheid voor de beer om gestolen te kunnen worden had het misschien meer een plek gehad, maar wat de geloofwaardigheid betreft: Eh. Ik vond het een grappig eind voor een verhaal dat voornamelijk gaat over een uitzonderlijke knuffel, maar ik denk dat ik het verhaal dan wat meer om dit eind moest schrijven, wat mij meer verwarde dan het had moeten doen.

Al met al: bedankt voor je reactie!

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hippowhale, het is mij niet geheel gelukt je verhaal te doorgronden, ik heb ongetwijfeld mijn dag niet. Ik zie er geen samenhang is, de personages zijn mij ook niet duidelijk; wie is wie, en hoe verhouden zij zich tot elkaar. Daarnaast zou het wellicht helpen als er wat minder witregels in staan.