Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#347 : Jager verzamelaar

In het open veld waar ooit een eik stond, staat nu een schotelantenne. In de vijver die ooit werd bewoond door ganzen en kikkers, staan nu betonblokken. In de luchtboog waar vroeger adelaars vlogen en uilen huilden, zoemen nu drones rond. De wolken drijven ook niet meer, nu schijnt er altijd zon. Felle zon. 

Ondanks het advies om dat niet te doen, zit ik uren op het bankje - een bankje dat nog steeds op deze plek staat, alsof het slechts een steun is voor mijn dagdromen. Ik sluit mijn ogen en concentreer me op het gezoem om me heen; ik zie bijen vliegen rond tijmbloemen en salviabloesems.

'Meneer, u draagt uw beschermpak niet,' zegt een meisje. Ik schrik op uit mijn droom. Een meisje? Echte kinderen bestaan niet meer, het zijn machine-achtige organismen geworden met camera's die je als haviken in de gaten houden als er iets misgaat met wat volgens het protocol niet mag. 

Dit kind is echter anders; haar stem klinkt zachter en menselijker dan die van andere machines die ik eerder ben tegengekomen. En ze sleept aan haar rechterhandschoen een dikke teddybeer met zich mee; ze zet hem naast me neer op de bank.

'Ted vind het niet erg hoor,' fluistert het kind door haar helm, 'die zit ook graag in de zon.'

Ik wuif met mijn hand naar de teddy. 'Hoe kom je daaraan?'

'Uit het keldercomplex,' haar stem is nog steeds zacht. 'Daar komen ze vandaan. Het is echt heel eng… in het keldercomplex…' 

Ze perst haar lippen op elkaar en draait haar hoofd weg. 

'Maar dat mag ik niet vertellen, dat zou ongepast zijn. Ik moet u melden dat u tegen het protocol van het park zondigt door uw beschermpak niet te dragen. De temperatuur buiten ligt momenteel op 32 graden Celsius met een geluidsindex van 91…'

'Hou op,' zeg ik tegen het kind. 'Zeg me wie je bent!'

Ze knikt en buigt voorover naar de teddybeer die haar vanaf de bank aankijkt. Ik volg haar ogen naar de kralen van de beer. Op dat moment gebeurt er iets met mijn blikveld. Ik word omringd door een stel enorme metalen duizendpoten, die allemaal samenkomen in een cirkel: als een grote spiegel waarin weer andere figuren zichtbaar worden.

'Krijg nou de tering…,' zeg ik. Het meisje kruipt naast me alsof ze wil verbergen wat ze in haar hand houdt: een apparaatje van glas en metaal met veel knoppen en toetsen. Ze drukt op een knop. De teddybeer stijgt op en draait langzaam rond boven onze hoofden. Hij maakt geluiden als van een fontein en allerlei beelden verschijnen: groene bomen, gazons met bloemen, dansende kinderen – allemaal figuren die ik herken uit de open plek waarvan nu elke boom is omgehakt. Ik versta niet hoe het werkt, maar ik voel mij dankbaar voor deze kortstondige terugtocht naar een betere tijd.

'Ted is een beeldbewerker', zegt het kind. 

Ze drukt opnieuw op toetsen en er verschijnen beelden van bekende taferelen: slachthuizen, overdrukke supermarkten, speelhallen waar mensen zich arm gokken en medische centra met robots die mensen aanpassen tot elk stuk vlees vervangen is door metaal, carbon en chips. Beelden van fabrieksschoorstenen die brandend door de lucht schieten – altijd maar groter wordende vlammen in de nacht. Mannen met beschermpakken in het vuur.

Ted zoeft terug naar de bank, grijpt naar mijn handen, doet er boeien om en grijnst: 'Zij is een verzamelaar en zij heeft je gevangen.'

'Wij, Ted,' zegt het meisje. 'Wij hebben hem gevangen.'

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Dialogo, je hebt er een sci-fi verhaal van gemaakt. Origineel gevonden, maar ik vrees dat mijn fantasie me hier in de steek laat. Het was in ieder geval verrassend om te lezen.

De temperatuur buiten ligt momenteel op 32 graden Celsius met een hoogte van 30 procent geluidsoverlast…'  ---> geen idee wat ik me hierbij voor moet stellen.

En ze sleept een dikke teddybeer met zich mee in haar rechterhandschoen;  ---> zo leest het alsof de teddybeer in de rechterhandschoen zit en dat ze hem zo meesleept. Volgens mij kun je handschoen wel weglaten.

altijd maar groter wordende vlammen  ---> bedoel je hier misschien alsmaar groter wordende vlammen? 

Wij, Ted.' zegt het meisje.  ---> de punt moet een komma zijn.

Onderaan ben je erg enthousiast geweest met de enter knop, gezien de grote witte vlakte onder het verhaal. Ook halverwege het verhaal zit er een grote opening.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik heb je verhaal met aandacht gelezen. Ik moet zeggen dat je een bijzondere fantasie hebt, Dialogo. Dit is pure sciencefiction of je zit ergens in het hiernamaals in een of ander voorgeborgte te wachten en wordt door je ongehoorzaamheid naar de hel, of tenminste naar het vagevuur getransporteerd. Sterkte daar.
Groet, Jules d.L.

Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik moet u melden dat u aan het protocol van het park zondigt door uw beschermpak niet te dragen. ---> Ik struikel over "zondigen", het steekt religieus af tegen het meer klinische protocol.

... met een hoogte van 30 procent geluidsoverlast…' ---> ik struikel over deze uitdrukking. Is er een kans op geluidsoverlast of is een bepaald niveau van geluidsoverlast op een percentageschaal bereikt? De verwarring komt omdat het is gevoegd aan de temperatuur vermelding geloof ik.

Maar dat gezegd, vind ik de kwade, vliegende teddybeer toch echt iconisch voor dit verhaal. Hoe de man en het meisje bijna als satellieten zijn rondom deze teddybeer is wat dit verhaal voor mij maakt. Ik genoot van ieder element en al met al lijkt me geen enkel element, tot op het zinsdeel, uit zijn plek in dit verhaal. Een bijna perfect, sci-fi geheel van een verhaal.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Dialogo

Vreemd verhaal, erg SF, maar het trok wel de aandacht om verder te lezen. Ik vind het ook een originele insteek om er een andere draai aan te geven: het meisje en de beer als slechteriken neer te zetten.

Ik vond het aangenaam om te lezen en een schone invulling van de opdracht.

Johanna

 

 

 

 

   

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heel fantasierijk, Dialogo, het kost mij als lezer moeite je bij te houden. Wel origineel.

een bankje dat nog steeds op deze plek staat, alsof het slechts een steun is voor mijn dagdromen.

Prachtige zin!

Ik moet u melden dat u aan het protocol van het park zondigt

Volgens mij is het zondigen tegen.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Fijn dat je overgestapt bent naar verhalen. Op de één of andere manier fascineert dit verhaal me wel, hoewel ik er niet helemaal vat op krijg. Toch lees ik makkelijk naar het eind en boeit het me.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heel verrassend, heel intrigerend. Maakt me nieuwsgierig naar wat er daar in die toekomst nog allemaal gaande is!

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Iedereen dankjewel voor de mooie reacties! (en Fief en Musonius voor de correcties). Ben heel blij!

(ook die geluidsoverlast wat veranderd)