Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 347 - De kracht van het nu

21 april 2021 - 7:53

 

Hij wil net weer opstaan, als er een klein blond meisje naast hem komt zitten. Ze heeft een enorme beer bij zich, die ze met moeite kan tillen, en hij helpt haar om het pluchen gevaarte op het bankje te zetten.
   'Dank u wel,' zucht het kind, als ze zelf ook zit. 'Ted is heel erg moe. Hij is nog nooit in het park geweest en hij vindt de zwanen en ganzen een beetje eng. Straks krijg ik een ijsje van mijn papa, maar Ted mag niet mee. Suiker is hartstikke slecht voor zijn gebit, zegt papa. Wilt u zolang op hem passen?'
   De man glimlacht. 'Natuurlijk, wil ik dat, als je maar niet te lang wegblijft, want ik moet zo meteen weer aan het werk.' Het kind komt hem op de een of andere manier bekend voor. Of nee, het is eerder dat ze hem aan iemand doet denken. Maar aan wie? Iets in de ogen, denkt hij. Of in de  manier waarop ze zuchtt en haar schoudertjes optrekt. Hij kan er niet echt de vinger op leggen. Ze woont vast in de buurt en hij heeft haar vermoedelijk al vaker gezien, zonder dat ze hem is opgevallen.
   'Wat zitten we hier lekker, hè, zo met zijn drietjes? Mijn papa wacht op me bij de schommels, maar ik blijf nog even bij Ted. Hij is niet gewend aan vreemden. Ik heb hem nog niet zo lang. Ik heb hem van mijn papa cadeau gekregen. Zomaar. Lief, hè?' Ze zucht weer, maar nu met een duidelijk voldaan gevoel, alsof haar leventje op dit moment helemaal volmaakt is.
   De man knikt en glimlacht nog een keer. Wat een schattig meisje is dit. Ze heeft iets aandoenlijks over zich: iets heel aanvalligs dat zijn eigen kinderen niet hebben. Waar heeft hij dat toch eerder gezien?
   Het meisje wendt zich nu tot de beer. 'Zal ik een liedje voor je zingen, Ted? En beloof je dat je daarna braaf blijft wachten tot ik weer terug ben?' Het meisje keert zich stralend naar de man. 'Hij zegt Ja!' Het meisje begint zachtjes te zingen, terwijl ze de beer geruststellend aait.

* * *

   Bij de schommels staat een bloednerveuze vader ongeduldig op zijn horloge te kijken. Nog maar een paar minuten. Hij kan nu echt niet langer wachten en moet het toch maar riskeren. Hij beent haastig op het bankje af en pakt het meisje bij de hand. De man negeert hij. 'Hé, Annabelletje! We doen wie het eerste bij de ijscokar is. Als je wint, krijg je twee ijsjes. Kom op, rennen!'
   Gillend van plezier begint het meisje te rennen. De man en zelfs de beer zijn meteen vergeten bij het vooruitzicht van een dubbele portie ijs. De vader rent voorop en kijkt snel weer even op zijn horloge. Nog minder dan twee minuten.
   Denken zijn vrouw en haar minnaar nou echt dat hij niks door heeft? Dat ze hem maandenlang kunnen belazeren?
   'Kom op, Annabelletje, je kunt best nog wat harder!' roept hij buiten adem tegen zijn dochtertje. 'Op naar de ijsjes!' Hij waagt een snelle blik over zijn schouder. De man zit er nog precies zo bij, met de beer naast zich. Mooi. Nog een halve minuut. Ze zullen hem nooit meer onderschatten. Nog 10 seconden. Gauw de bocht om, dan voelen ze het zo meteen niet. Nog 5 seconden. Nog vier, nog drie, nog twee, nog één. NU!

 

MCH

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 april 2021 - 8:52

Aurora, Mooi geschreven: beginnen met rust en stilte, gevolgd door onrust en dan afsluiten met vaart. Laatste stuk even over na moeten denken, en toen kwam de clou met een klap binnen. Tweede lezing geeft de mijmeringen van de hp een nieuwe plaats. Prachtstuk!

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 april 2021 - 9:20

Aurora, dank je wel voor je verhaal. Het is mooi geschreven. Je neemt me helemaal mee. Het laatste stuk had even tijd nodig om binnen te komen. Daarna heb ik het verhaal opnieuw gelezen en komt het hele verhaal beter naar voren. Met plezier gelezen

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 april 2021 - 9:30

Aurora, Het is inderdaad een opnieuwlezertje. Bij eerste lezing vond ik het enorm nietszeggend tot de vader ten tonele komt, dan zit de vlam in de pijp!

Goed gedaan!

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 april 2021 - 11:44

Hoi Aurora, wederom een mooi verhaal met een verrassend einde. Ik geniet iedere keer weer van je schrijfstijl. Met plezier gelezen.

Ik moest wel even wennen aan de perspectiefwisseling. Je begint het verhaal vanuit de man op de bank. Hij kent het kind ergens van, maar weet niet waarvan. Daarna ga je over naar de vader van het kind. De man op de bank vindt er ineens niets meer van. 
Misschien komt het verhaal nog intenser over als je het in de tegenwoordige tijd schrijft?

 

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 april 2021 - 15:43

Ha Aurora,
Wat een schitterend plot! Erg mooi geschreven, vooral het eerste deel is heel goed uitgewerkt. Hoewel ik het verhaal na één keer lezen wel begreep, denk ik dat het tweede stuk iets scherper kan.

Net als Fief struikelde ik even over de perspectiefwisseling. Daar is helemaal niets mis mee, integendeel, maar een witregel als scheiding volstaat voor mij niet. Wellicht een idee om er een ❦ tussen te plakken, ter aanduiding dat een nieuw hoofdstuk aanvangt?

Het verhaal in tt plaatsen, lijkt mij ook een goed idee.

Met plezier gelezen!

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 april 2021 - 16:57

Mooi verhaal en het eind werd door mij direct begrepen. Ik ben het eens met de mening dat het verhaal in de tt nog mooier zal zijn. 

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 april 2021 - 17:22

Jullie hebben helemaal gelijk. Dit verhaal vraagt gewoon om de tegenwoordige tijd. Ik begrijp dat ik dat niet zelf niet heb bedacht en ga het zo gauw mogelijk aanpassen. Dan zal ik ook de perspectiefwissel wat strakker aangeven.

@Tony Goed gezien dat het eerste stuk nietszeggend is. Ik heb er bewust een suikerzoet en onschuldige verhaaltje van gemaakt, dat bij een tweede lezing verandert in de voorbereiding op een moordaanslag.

@Fief De perspectiefwissel is inderdaad erg radicaal. Ik heb er nog wel even over gedacht om de man even verbaasd te laten zijn dat de vader het meisje zo plotseling wegrukte, maar dat had naar mijn idee de noodzakelijke snelheid uit dat deel van het verhaal gehaald.

Ik vroeg me aanvankelijk nog af of ik niet wat duidelijker moest maken wat er aan het eind gebeurde, maar heb dat niet gedaan omdat ik de lezers op dit forum hoog inschat, en dat blijkt gelukkig terecht te zijn. Toen MCH het over een klap had, was ik helemaal gerustgesteld ;-)

Lid sinds

4 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 april 2021 - 18:30

Zeer heftig, mooi geschreven. 

Het lijk me wel een erg drastische maatregel bij overspel, en om daar dan je eigen dochter nog bij te betrekken nog ongeloofwaardiger. 

Wat gebeurt er dan met de vrouw?

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 april 2021 - 20:13

@Dinneke: dat is juist het mooie aan dit verhaal. Je weet het niet, maar je weet het wel. Drama. Alles zal vreselijk zijn. Hoe prachtig!

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 april 2021 - 21:32

Hoi Aurora, wat een prachtige wending. Ik beken dat het kwartje bij mij pas de tweede keer viel. Je vroeg je af of je het einde niet iets duidelijker moest maken, goed dat je besloot dat niet te doen. Je mag als lezer soms best even doordenken, vind ik.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 april 2021 - 21:47

Trouwens. Kleine suggestie. Ik zou NU in de titel veranderen door nu in kleine letters. Jouw verhaal is zo krachtig en de titel zo goed, dat het serener is z caps. Vind  ik tenminste.

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 april 2021 - 9:23

Bedankt voor jullie commentaar en toelichting, Ton en Tony. En ik neem je suggestie over, Tony.

@ Dinneke, uit mijn tijd als echtscheidingsadvocaat weet ik dat bedrogen partners zeer heftig en irrationeel kunnen handelen, en dan helaas zelfs in staat zijn om hun eigen kinderen in te zetten om wraak te nemen. Dat is een van de redenen dat ik snel met dat werk ben gestopt. Het is dus minder ongeloofwaardigdan je zou denken.

Gi

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 april 2021 - 12:14

@Aurora: Goede vondst en uitwerking van de opdracht. Zelf zou ik in het begin van het verhaal als subtiele aanwijzing het kind iets laten zeggen in de trant van:  "Papa zei dat ik beer best wat kon laten uitrusten op dit bankje."

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 april 2021 - 9:08

@Gi, volgens mij geef ik al zo'n hint door het meisje te laten zeggen dat de beer niet mee mag naar de ijscokar. Of is dat té subtiel? Weet je wat, ik laat de stelling dat ijs slecht is voor zijn gebit nu expliciet van papa komen. Bedankt voor de tip!

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 april 2021 - 20:05

Dag Aurora

Ik heb je tekst twee keer gelezen. Het verhaal loopt als een trein, is mooi geschreven en je komt dan nog met een plot om 'u' tegen te zeggen.

Dat heb je meer dan knap gedaan.

Johanna