Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#346 - Bella wil niet dood

“Dat we haar niet mogen dooddoen, dat zei ze.”
De blauwe ogen van Natasha schitteren feller dan het zilver in haar oor. Ze streelt de haartjes rond mijn navel. Ik had genoten. En graag geloof ik dat zij er ook van geniet. Elke donderdagnamiddag van drie tot vijf. Net op tijd thuis voor de patatten om zes. Twee uur vertier in een patroon: Eerst een borrel terwijl zij zich ontkleedt. Ik, opgejaagd en bronstig als een jonge stier. Dan dekken. En afsluiten met een babbeltje van anderhalf uur.

“Tony, kan oew vrouw met oew koei praten?”
Haar russische tong laat die vraag tjilpen. Vorige week was het met mijn wijf begonnen. Penen en patatten. Geen worst of biefstuk. Kwaad had ik op tafel geklopt en met de borden gesmeten. Blijtend had ze het verteld. Dat Bella het haar had gezegd. Telepathisch. Ofzo.

“Dat ze hetzelfde respect verdient als haar ma, dat zei ze!”
Ik grijp naar Natascha’s tieten. Mijn vrouw haar moeder kan haar bed niet meer uit. Die ouwe taart ligt al jaren te schimmelen in onze living. Op alles heeft ze commentaar. Dat kan ze wel nog goed. Het is dat ik ze niet mag dooddoen. Dat serpent. Mijn haartjes stijven. Kippenvel.

“Tony, der gaat niks oetkomen, hé”
Ik merk dat ik Natasha’s uiers aan het melken ben. Een automatisme. Ik stop. Die koe moet geslacht worden. Ze was al verkocht. Charel had al tien keer gebeld. Dat hij nog even moest wachten, had ik gezegd. Dat mijn vrouw niet goed is. Ik kan hem niet blijven paaien. Ziek is ze! Zot geworden. Zoals haar ma. Vijf uur. Ik reken af. Weer naar huis.

“Bella moet naar Charel!”
Ik roep het wanneer ik de deur openzwaai. Ik verwacht mijn vrouw haar scheve smoel, maar ik staar in de grote zwarte ogen van Bella. Midden in de keuken. Een vlaai op tafel. Ze briest. Haar staart slaat naar een vlieg, mist het insect maar raakt een vaas. Die klettert in duizend stukken op de grond. Heeft mijn zot wijf dat beest binnen gezet? Een pot waar een sanseveria in woonde, rolt naar mij toe. De plant half opgeknabbeld. Waar zit dat vrouwmens? Ik mis Natasha nu al weer. Een zware stem weergalmt in mijn hoofd:

“Uw lieve vrouw geeft zichzelf om mij te beschermen. Ze is met Charel naar boven gegaan.”
Gepiep en gekraak klinkt langs de trap. Mijn schoonmoeder ronkt. Charel brult. Bella knipoogt. Dus toch? Telepathisch. Ofzo.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony, telephatisch of pornografisch, du même drap un pantalon. Toen er iets begon te stijven kreeg ik het benauwd, maar het was maar keekkebisj. Zoals de opdracht gebood: dit is lachen geblazen.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Tony, ik heb een lichtbruin vermoeden dat alle koeien Bella gaan heten voor deze opdracht, met of zonder witte vlekken.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony, prachtige taal, dat om te beginnen. Bij eerste lezing niet helemaal duidelijk. Bij tweede lezing wel. Heb inderdaad gelachen, graag gelezen.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Gi: er is al een Bea en een Clara gesignaleerd. Dat komt goed.

@MCH: Dank! Moet het duidelijker? Ik wou bewust het wat dubbel interpreteerbaar maken, maar misschien te veel?

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony, dubbel interpreteerbaar moet je zo laten. Ik vind er niets mis mee om een stuk vaker te moeten lezen. Te makkelijk is niet altijd goed, dit maakt het leuker.

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik kon jouw verhaal prima visualiseren en heb er hartelijk om gelachen... Ik heb een klein vermoeden dat je veel en graag met humor schrijft. 

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever

Tony, ik heb je verhaal ook twee keer gelezen en je hebt me laten lachen. Dus top. Goed vind ik hoe je de uitsmijter al eerder in het verhaal hebt 'gezaaid': 'Telepathisch. Ofzo.' Twee éénwoord-zinnetjes. Mooi!

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Haha, de revanche van la Bella! Ik moest ook even zoeken naar de structuur, maar hou wel van een puzzeltje, al zorgt het voor een uitgestelde lach. Prachtig geformuleerd! Het geweten van de archetypische boer dat opspeelt.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, leuk verhaal. Beeldend geschreven. Vooral die zin "Die ouwe taart ligt al jaren te schimmelen in onze living." vind ik erg tot de verbeelding spreken. Goed gedaan. 

Mijn vrouw haar moeder  ---> is schoonmoeder niet handiger?

“Tony, der gaat niks oetkomen, hé”  ---> achter hè hoort nog een punt. Is het overigens met opzet dat er een accent aigu op staat in plaats van een accent grave? Je spreekt het nu uit als hee.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hahaha Tony, ik lig weer in een deuk! Maar je verhaal is niet alleen om te lachen hoor; het staat ook bol van de kleurrijke details, waardoor je verhaal een heerlijke swung krijgt. 

Alleen dat accent van Natasha..het klinkt in mijn hoofd minder Russisch, meer van het platteland. Maar dat past ook eigenlijk prima in dit verhaal:)

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

@Fief: Dank! Dat van die living heb ik lang over nagedacht of ik dat zou houden, (aangezien wel erg Vlaams), leuk dat je het een goede zin vind!

"Mijn vrouw haar moeder" Deed ik expres, om te benadrukken dat het mijn moeder niet is. Later gebruik ik wel schoonmoeder. 
 

“Tony, der gaat niks oetkomen, hé”  ---> achter hè hoort nog een punt. Is het overigens met opzet dat er een accent aigu op staat in plaats van een accent grave? Je spreekt het nu uit als hee.

Zal maar zeggen dat ik het met opzet deed zeker? Ze heeft een speciaal accent :)

 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed verhaal! Ik sta zo op dat Vlaamse boerenerf. Een vlaai op tafel vond ik wel een fijntje. Hopelijk heeft ons Bella niet te veel buikpijn na het eten van de (licht giftige) Sanseveria. Sjanske dat Charel al geire ne keer een andere koebieste lust. Groetjes, V.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Vkey: dank, Bella haar belly stond wat boller. Charel is nie vies van een koebieste!

@Hadeke: dank, voor het herlezen en het plezier!