#346 Knuffelkoe

'Harm?'
'Mmmm?'
'Harm! Je klomp.'
Met tegenzin open ik mijn rechteroog en tuur richting mijn voeten.
'Je prikt in mijn uiers.'
'Sorry Cee.' Ik buig mijn been en trek de klomp van mijn voet. Daarna leg ik mijn blote onderdaan weer in positie en wiebel zachtjes met mijn tenen tegen Cee's warme, fluwelen uiervel.
'Zo beter?'
Cee herkauwt genoeglijk en ik nestel me nog eens goed tegen haar bontgevlekte flank. Haar romp het perfecte scherm op deze zonnige, maar winderige dag.

'Harm, ik heb er genoeg van.'
'Waarvan meisje?'
'Mijn werk. Ik ben er klaar mee. Al die vreemde mensen die maar te pas en te onpas tegen me aan komen liggen. Ik griezel ervan.'
Ik zucht onhoorbaar. Het is leuk hoor, zo'n lijntje met mijn koe, maar sinds we op hoger niveau communiceren, is de eenvoud van het boerenbestaan ver te zoeken. 
Clara - 'noem me maar Cee, da's niet zo'n eenheidsworst' - is wat je noemt, behoorlijk high maintenance.

Ze vertelde me dat ze genoeg had van de melkstal. Ze wilde niet meer met apparaten werken, maar met ménsen.
Een keer knipperen met haar donkere, onschuldige ogen en ik ging overstag. Daarbij, knuffelkoeien zijn booming dus ik zag er zelf ook wel brood in.

Ik trek een madeliefje uit het gras en laat het tussen duim en wijsvinger ronddraaien.
'Maar je wilde toch juist meer contact? De klanten genieten van je Cee!'
Cee briest. 'Zij wel, maar ik niet! Ik moet dat gegraai me maar laten welgevallen. Ik zou ze stuk voor stuk kunnen aanklagen wegens ongewenste intimiteiten.'
'Ceeceetje, doe nou niet zo dramatisch.' Ik ga rechtop zitten en kijk haar indringend aan.
Cee dendert echter verbolgen door.
' Nee Harm, het is klaar. Ik voel me net een lichtekooi. En jij bent boér; geen pooier toch?'
Ze heeft me klem.
'Wat wil je dan? Terug naar de stal?'
Cee doet of ze dat niet hoort.
'Wist je dat koeien in India heilig zijn?' Met haar staart zwiept Cee een paar vliegen van haar achterste.
'Ik dacht; misschien kunnen we emigreren? Ik kan daar het leven van een godin leiden Harm! Jij wilt toch ook het beste voor me?'
Ze knippert bekoorlijk met haar lange wimpers, maar ik laat me niet vermurwen.
'Je weet best dat dat een belachelijk idee is, Cee.'
Cee draait haar kop en voordat ik er erg in heb, haalt ze haar grote, zachte tong over mijn gezicht. Ze ruikt naar gras, vochtige aarde en een vleugje koeienvlaai; ze ruikt naar thuis.
Onwillekeurig ontdooi ik en in overgave steek ik mijn armen omhoog.
'Wat kan ik voor je doen Cee, om het beter te maken. Zeg het maar.'
Cee wiebelt met haar oren en duwt haar natte neus in mijn nek.
'Nieuwe oorbellen Harm. Laten we daar maar eens mee beginnen. Deze gele flappen zijn zo passé.'