Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#345 - De wilde zalm (+ vervolg)

“Hey Tony… Dat is lang geleden.”
Met het pakje gerookte zalm nog in mijn hand draai ik me om. Wie had er op mijn schouder getikt? Ik zie twee verbaasde ogen naar mij staren. Blauwe kijkers die wachten op mijn reactie. Wie is deze blondine? Twee symmetrisch geëpileerde wenkbrauwen fronsen zich. Een zwart mondkapje bedekt de rest van haar gelaat. Ze is te bruin voor de tijd van het jaar. Op reis geweest? Voor essentiële redenen dan?

“Hoy…”
Ik poog mijn stem zelfverzekerd te laten klinken terwijl ik het pakje in mijn winkelkarretje kieper. Haar blik volgt de zalm. Ik schaam me voor wat er in in mijn kar ligt: Vijf sixpacks Jupiler. Zes flessen Veuve Clicquot. Twee zakken aardappelen. En nu ook een pakje gerookte zalm. Lijngevangen uit Alaska. Ze ruikt zoet als een bloem die bijen wil verleiden. Haar boezem in een zwart vestje. Haar billen net in een rokje. Wie ken ik die naaldhakken draagt in de Albert Heijn?

“Tony! Nog altijd even lekker! Je kent me toch nog?”
Ze heeft mijn verwarring opgemerkt. Ze lacht. Ik heb haar dus goed gekend? Ik poog de blondines die ik heb lief gehad voor de geest te halen. Die geest is wazig. Ik drink teveel. Een oud wijf vraagt om te mogen passeren en laat haar ogen vlammen. Ik krijg een idee.

“Ik herken je niet met kleren aan.”
Het oud wijf verslikt zich en hoest in haar mondmasker. De blondine schaterlacht en grijpt naar mijn hand. Haar nagels rood gelakt. Ze kijkt naar mijn ring.

“Tony, ben jij nog steeds bij die vrouw van jou?”
Wat een geile stem heeft deze griet. Ik knik. Hoe kan ik zo een vamp vergeten zijn? In haar karretje ligt enkel een pak condooms. Ze ziet dat ik het gezien heb.

“Laat je karretje staan, Tony, dan stap ik met jou in jouw Porsche en schuren we naar het dichtstbijzijnde hotelletje.”
Ze fluistert het in mijn oor en een luchtstroompje kietelt mijn lel. Een rilling rolt over mijn rug naar mijn kruis. Ze heft haar knie op zodat haar rok nog hoger kruipt. Ik kan me deze blonde deerne niet herinneren. Heb ik echt mijn geheugen kapot gezopen? Heeft mijn vrouw dan toch gelijk? Dat ik simpeler ben geworden. Dat ik niet meer zo scherp ben. Dat ze me soms niet meer herkent. Ik zal ze wel herkennen! 

“Prima plan, baby!”
Ik grijp haar hand en snel naar de uitgang. Die zalm zal wat langer in de kar moeten blijven zwemmen. Haar hakken tikken onregelmatig. Zoals mijn gedachten. Wild en onbezonnen. De deur schuift open en fel zonlicht verblindt me. Ik knipper.

“Meneer Coppo, een reactie?”
Een microfoon hangt onder mijn neus en een camera gluurt naar me. Een televisieploeg? Van het journaal? Nu? Mijn hand zweet in die van haar. Snel los ik mijn grip. Maar zij blijft knijpen. Ik voel haar borst tegen mijn arm. Dit is live? Hoe moet ik dit uitleggen?

“De maatregelen dienen strikt te worden opgevolgd. We versoepelen niet! Geen contact! Met niemand behalve uw familiale bubbel!”
Ik ratel het op automatische piloot af.

“Dàt wisten we al, meneer Coppo. Een reactie op dit.”
Hij toont een scherm. Ik zie mezelf een pakje zalm in een winkelkar pleuren. 

 

[MOGELIJK VERVOLG VAN HET VERHAALTJE]
...

“Dàt wisten we al, meneer Coppo. Een reactie op dit.”
Hij toont een scherm. Ik zie mezelf een pakje zalm in een winkelkar pleuren. Ik panikeer. Ze hebben alles opgenomen? Hoe kan dat? Sinds ik aanbevolen had de horeca niet te openen, was ik kop van jut. Iedereen wil mijn vel. Willen ze me dood? De cameraman is een broekie. Een stagair? De reporter komt bekend voor. Die Marokkaan van het Journaal. Op het scherm graait de blondine naar mijn hand en fluistert in mijn oor.

"Laat je karretje staan, Tony."
Ik trek de microfoon op de anderhalvemeterstok uit de reporter zijn grip en timmer ermee op het hoofd van het jonkie. Door de pijn en van het schrikken laat hij zijn camera vallen. Gekraak verraadt dat de lens gebroken is. Mijn voetzool knalt in het kruis van de Marokkaan. Hij tuimelt achterover. Een bloembak laat in zijn val zijn nek knakken. Als een pop spreiden zijn armen zich op het beton. Het scherm pletst op de grond en toont hoe ik met haar naar de uitgang ren. Bloed vloeit uit de slaap van de reporter. Het camerakereltje huilt en rent weg. Ik sta als bevroren. Heb ik dit aangericht?

“Snel, naar je Porsche!”
De blondine haar tepels priemen door haar blouse. Ze sleurt aan mijn arm maar ik sta als versteend. Ze slaat me op de wang. De tweede slag hard.

“Kom op, Tony, nu!”
De banden gieren wanneer ik de parking verlaat. Een sirene loeit. Ze opent de rits van mijn broek. Ik denk aan zalm. Lijngevangen.

 

 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Briljant, Tony. Waar hebben we dat meer gehoord, geen herinnering hebben aan ... ?  Natuurlijk was het de zalm. Prachtig hoe je de lezer op een zijspoor brengt. Met een brede glimlach gelezen.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Fief: wow dank. Briljant is een woord dat ik niet licht opneem, maar uiteraard wel erg passend is. ;)

@JacV: dank! 

@Gi: verborgen camera's doen meer slecht dan goed. Dank!

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha, meneer Coppo is vandaag de premier :-). En dus de BB'er, die door iedereen wordt herkend. Weer lekker op stoom, Toon! Onze MP is sowieso nog vrij en zelfs een beetje vogelvrij, maar niet zo van de dieren dus die zullen hem wel worst wezen.

Achter titels komt trouwens nooit een punt.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Kruidnagel. Ik dacht eerder aan een viroloog, wij hebben er hier vele rondlopen die toch wel wat de status van BV gekregen hebben. (en zich zelf niet zo strikt aan de eigen verklaarde regels houden)

Titels zonder punt, tja. Ik wou graag rebelleren hiertegen, maar dat is zinloos. Ik pas het aan en onthoud het! Dank!

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Geestig verhaal! Met plezier gelezen.

Een punt achter een titel hoort doorgaans niet, maar mijn bundel 'Er was eens niet.' heeft juist wel een punt achter de titel, omdat het ook een afgerond verhaal is. Bij 'Een wilde zalm' zie ik de meerwaarde van de punt niet, dus die zou ik schrappen.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Waar zagen we die blondine eerder vandaag? Heeft ze je er nou bij geluisd? Wel mooi de schijnheiligheid over de familiale bubbel. Al sta je met je broek op je enkels, blijven ontkennen. Sorry, ik ben mijn draad even kwijt.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Heerlijk verhaal en weer fijn gelachen Tony! Vertrouw nooit een vrouw op naaldhakken in de supermarkt.  Die komt echt niet voor de boodschappen ;).

'Hoy' ken ik niet als versie van 'hoi', maar misschien loop ik hopeloos achter. Albert Hein = Albert Heijn.

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Musonius: Volgens mij heeft een wilde zalm op een zekere manier wel een punt. Maar in mijn titel hoort ie niet. Je hebt gelijk. Ik moet aanpassen. Maar ik durf niet. Ik voel een titel: "Hij heeft een punt." Of misschien beter: "Hij had een punt". Enfin ik zoek nog even.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@gi: de punt stond op het punt om weg te gaan. Ik merk aan mijn reacties dat een labielere periode ingezet is. Het punt is gemaakt. 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoy Tony, ik ben in de war bij het einde. Gaat het nu over zijn bedrog? De zalm die niet betaald is? De bubbelregels waar hij zijn laars aan lapt? De zalm die misschien uitbraken veroorzaakt? Had de cameraploeg er lucht van gekregen dat Steven (of Marcske) zin had in een avondje surf and turf? Verdacht. Gniffel met het oude wijf. Vlotjes geschreven, de rode draad in je schrijfstijl valt ondertussen niet meer te ontkennen. Groetjes, V.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De vis wordt duur betaald. - Herman Heijermans

"Hij heeft een punt." Of misschien beter: "Hij had een punt".

Ik zou zeggen: Hij heeft een .

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Beste TonyCoppo,

Sterk verhaal dat heel vlot leest en creatief in elkaar steekt. Complimenten voor de leuke titel!
Wat mij betreft zou het einde ook iets duidelijker mogen, maar dat kan een kwestie van smaak zijn.

Kleine suggestie: ''Haar hakken tikken onregelmatig. Zoals mijn gedachten. Wild en onbezonnen.''
Deze vergelijking voelt niet kloppend. Wellicht iets anders formuleren? Iets als: ''Het ritme van haar tikkende hakken versnelt. Zoals mijn gedachten... Wild en onbezonnen.'' 

Bedankt voor dit sterke & vermakelijke verhaal! 
 

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuke plottwist. Waar Coppo nu precies op betrapt is, is niet 100% duidelijk, maar denk dat het ook leuker is als je dat als lezer niet weet. Kun je ook een beetje fantaseren over hoe een vervolg op dit smeuiige verhaal eruit gaat zien.

De punt uit de titel is weg, maar ik zie Albert Hein (ipv zoals eerder genoemd Heijn) wel nog staan.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Tilma: 

 Al sta je met je broek op je enkels, blijven ontkennen. Sorry, ik ben mijn draad even kwijt.

De geijkte techniek.

@TonBadhemd:
dank!

@edwinchantal:
inderdaad. Als je het hoort tikken, dan weet je het wel. Ik corrigeerde Heijn, dank!

@Vkey:
Dat het einde je in de war laat, is 'uiteraard' de bedoeling. HP is schuldig aan veel slechts, maar waarom hij met dat beeld (of tenminste de beelden die daarmee starten) wordt geconfronteerd, is voor jouw fantasie. Je vond er al leuke - de surf&turf had ik zelf niet bedacht!

Welke rode draad?

@Musonius:
dank! Elks zijn Kniertje zeker?

@Lotte:
dank voor de prachtige woorden. Van dat einde dat het niet duidelijk is, vond ik zelf het beste aan het verhaal. Dus dat is inderdaad persoonlijke voorkeur.

Dank voor jouw suggestie. Ik denk erover na. In mijn idee tikken hakken. En zijn gedachten getikt. Onregelmatig getikt. Waarschijnlijk heb je gelijk dat het niet helemaal klopt. Ik moet nog even wennen.

Dank voor jouw uitgebreide (ook bij de collega's) feedback. Dat siert!

@Virtuoso:
Dank! Albert Heijn gecorrigeerd.


 

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, vermakelijk geschreven verhaal. Ook ik bleef enigszins in verwarring achter. Dat HP continu langs de randen van het toelaatbare (of datgene dat het mogelijk in problemen brengt) balanceert heb je in elk geval mooi neergezet. De spanning is voortdurend merkbaar. Ik weet niet of het nu beter is om het wel of niet duidelijk te maken. soms is het goed om het aan de fantasie van de lezer over te laten en soms beter om uit te leggen. Bij mij is er in dit specifieke geval wel nieuwsgierigheid naar waar HP nu mee geconfronteerd wordt. Ik hoop op een vervolg.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Omdat jullie het vroegen, en ik de uitdaging aan wou gaan. Schreef ik enkele vervolgen op dit verhaal. Ik deel dit stukje - benieuwd. Persoonlijk hou ik van het einde zoals het nu is.
 

[MOGELIJK VERVOLG VAN HET VERHAALTJE]
...

“Dàt wisten we al, meneer Coppo. Een reactie op dit.”
Hij toont een scherm. Ik zie mezelf een pakje zalm in een winkelkar pleuren. Ik panikeer. Ze hebben alles opgenomen? Hoe kan dat? Sinds ik aanbevolen had de horeca niet te openen, was ik kop van jut. Iedereen wil mijn vel. Willen ze me dood? De cameraman is een broekie. Een stagair? De reporter komt bekend voor. Die Marokkaan van het Journaal. Op het scherm graait de blondine naar mijn hand en fluistert in mijn oor.

"
Laat je karretje staan, Tony."
Ik trek de microfoon op de anderhalvemeterstok uit de reporter zijn grip en timmer ermee op het hoofd van het jonkie. Door de pijn en van het schrikken laat hij zijn camera vallen. Gekraak verraadt dat de lens gebroken is. Mijn voetzool knalt in het kruis van de Marokkaan. Hij tuimelt achterover. Een bloembak laat in zijn val zijn nek knakken. Als een pop spreiden zijn armen zich op het beton. Het scherm pletst op de grond en toont hoe ik met haar naar de uitgang ren. Bloed vloeit uit de slaap van de reporter. Het camerakereltje huilt en rent weg. Ik sta als bevroren. Heb ik dit aangericht?

“Snel, naar je Porsche!”
De blondine haar tepels priemen door haar blouse. Ze sleurt aan mijn arm maar ik sta als versteend. Ze slaat me op de wang. De tweede slag hard.

“Kom op, Tony, nu!”
De banden gieren wanneer ik de parking verlaat. Een sirene loeit. Ze opent de rits van mijn broek. Ik denk aan zalm. Lijngevangen.