#338 Liefdesverdriet

Dat Jeremy zijn vorige baas miste, was te zacht uitgedrukt. Hij smachtte naar hem: naar zijn gouden lokken, naar die viriele, arrogante blik die hem elke keer weer had doen smelten, naar die sexy stem waar hij slappe knieën van kreeg, naar die overweldigende aanwezigheid die zijn hart soms zo deed bonzen dat het bijna beangstigend was. Hij zou maar wat graag in de pussy gegrepen zijn door die delicate handjes. Niet dat hij ooit een kans had gemaakt. De grote man zag hem niet eens staan, en dat kon hij hem moeilijk  kwalijk nemen. Hij was niemand, een ondergeschikt lid van het huispersoneel, nauwelijks meer dan lucht.
   Hij had nog wel duizenden filmpjes en foto's van zijn idool. Die maakten het leed enigszins draaglijk, maar het bleef behelpen. Zijn nieuwe baas was een beste vent, maar de man had geen snippertje sex-appeal, geen greintje glamour. Dat zo iemand tot president was verkozen, vond Jeremy onbegrijpelijk. Hij moest het er echter mee doen.
   Niet lang na de wisseling van de wacht, toen hij op één van de zolders op zoek was naar een doos met oud serviesgoed, ontdekte hij iets waar hij bijna een hartstilstand van kreeg. Hij moest er even bij gaan zitten, om weer bij te komen. Want daar in een hoek van de zolder zag hij een enorme kist die hem erg bekend voorkwam van vorige bezoekjes: massief eikenhout, veel glimmend koperbeslag, en een groot goudkleurig hangslot
Dat zou toch niet...?
   Hij keek nog eens beter en ja hoor, daar stonden de initialen DJT op het deksel. Oh my God, de kist was echt van hem! Van HEM. Trillend frunnikte hij wat aan het hangslot, maar dat gaf geen krimp.
   Wat nu? Hij moest weten wat er in zat. Niet alleen dat; hij wilde ook de inhoud zien, aanraken, ruiken. Dan zou hij misschien weer heel even die aanwezigheid voelen.
   Hij belde Leroy van Onderhoud. Hij en Leroy hadden ooit wat gehad, en hoewel ze het er al gauw over eens waren geweest dat ze niet elkaars type waren, waren ze toch maatjes gebleven.
   Leroy (mooie brede schouders, lekker kontje) was geen bewonderaar van de grote man, maar was nieuwsgierig genoeg om met zijn zware gereedschapskist naar de zolder te komen. 'Fluitje van een cent,' zei hij luchtig en inderdaad, hij had het slot binnen een minuut open. Voorzichtig tilde hij het deksel op, om het meteen met een klap weer te laten vallen.
   'Wat doe je nou?' siste Jeremy, 'doe dat deksel weer omhoog!'
   'Doe het lekker zelf. Er zit iets in dat vreselijk stinkt.'
   Oh shit, dan moest hij het zelf maar doen. Jeremy verzamelde al zijn moed en gooide in één ruk de kist open. Er kwam een overweldigende vette frituurwalm uit, die hem bijna deed kokhalzen. Toen de walm enigszins was opgetrokken,  bogen beide mannen zich voorzichtig over de kist om te kijken wat er in zat.
   Niks. Het ding was volkomen leeg.
   Even keken ze elkaar beduusd aan. Toen begon Leroy onbedaarlijk te lachen.
   'Gebakken lucht!  bulderde hij. Hij wreef de tranen van zijn wangen en gierde het uit. 'Het ding zat vol gebakken lucht!'