# 338 To Russia, with love

Hoi Gi, ik moet heel eerlijk zeggen dat dit niet jouw beste verhaal is. Het idee van het achtergebleven briefje in een folder, vind ik origineel, maar de tekst leest heel rommelig en onoverzichtelijk, alsof je je er snel van af wilde maken. Niets voor jou. 

Ik snap de brief niet helemaal. Wil die beveiligingsagent het alsnog laten vertalen en versturen?

waar ik graag mijn office wil van maken  ---> als Nederlander leest dit vreemd. Ik zou eerder schrijven: ... waar ik graag mijn office van wil maken. Maar dat is wellicht het verschil tussen ons.

“Ah, John, lieverd wat denk jij?  --> noemt ze hem met opzet John?

Nu moet ik ervan door  ---> ervandoor 

Het spreekt vanzelf dat ik daar mee in wil investeren  --> daarmee

Ze merkt niets speciaals aan de koffer  --> zat deze in de kist of bedoel je hier de kist mee?

Zeer toegenegen. Donald Trump, president in spé.’ --> je begint met een aanhef, maar hier zet je het in dezelfde zin. "Donald Trump, president in spe" hoort dan op de volgende regel na een extra enter. Officieel hoeft er geen accent op spe.

Ha die Gi,

Allereerst mooi aangehaakt bij de actualiteit van Navalny, de filmhistorie van Bond en de internationale verhoudingen zoals die er nu eenmaal vaak bij liggen. Op zich vind ik het niet verrassend dat het krat een politiek brisante inhoud heeft, maar de verklaring op zich geloofwaardig dat een consciëntieuze of berouwvolle Trump-medewerker met veel moeite dit harde bewijs heeft weten door te spelen. Anderzijds kennen wij onze pappenheimer en schokt het idee mij dan ook niet dat de Donald iets in de Russische, Turkse, Hongaarse, Israëlische, Filipijnse en Noord-Koreaanse wateren te brokkelen heeft.

Desalniettemin brouw je er een smeuïg verhaal van, sfeervol geformuleerd en fraai opgebouwd. Al die geloofwaardige dialogen en charmante uitdrukkingen maken het lekker leesbaar ('Van die kerel hebben wij het laatste nog niet gezien') en heerlijk luchtig. Het is bovendien alweer even geleden sinds ik de zeldzame ontkenning 'Neen' in het wild heb gespot.

@Fief, ik was inderdaad niet 'in the mood', heb e.e.a. aangepast.
@Kruidnagel: welcome back en bedankt voor de 'ever so spicy comments'.

Ha Gi, geheel waarheidsgetrouw zou ik zeggen. Trump zou natuurlijk zeggen dat iemand hem een hak wil zetten, en natuurlijk geloven wij dat niet!

Leuk en geloofwaardig geschreven. Graag gelezen!

Hey @Gi: ik herinner me de eerste versie van jouw tekst niet goed meer, herlezen vandaag en vind het toch wel vlotjes lezen. Je koos voor veel dialoog wat het niet makkelijker maakt natuurlijk. 

Iets waar ik wat mee worstel is dat hij zijn briefje (in het Russisch) bewaard, dat hij verstuurd heeft. Terwijl het misschien logischer (maar dat hoeft natuurlijk niet) zou zijn dat zijn briefje in het engels bewaard is gebleven, en de vertaalde versie is verstuurd.

Nu goed, niet dat dat iets afdoet. Graag gelezen!

@Tony: dank voor je commentaar, er zijn maar enkele zinnen aangepast. Het is de memo in het Engels die in het kistje ligt. Het originele briefje in het Russisch werd uiteraard verstuurd vandaar alle heisa over Russische inmenging bij de verkiezing van Trump.

Grappig, de dialoog leest voor mij juist heel prettig. Er zit naar mijn gevoel iets ongeloofwaardige in het verhaal, maar voor zolang het verhaal duurt ga ik er wel in mee. De vaart in het begin stokt wat door de tekst van de brief. Je zou misschien flarden van de brief kunnen gebruiken met actie/overdenkingen/acties daar tussendoor.

Met plezier gelezen.

Ik krijg de indruk dat niet iedereen de plot heeft begrepen. Korte verklaring: J & J vinden een kistje waarin nog spullen zitten van de periode vóór Trumps verkiezing toen hij nog in zijn Trump Tower zat en Melania vroeg om een tekst te vertalen die hij naar Poetin ging sturen ivm het verlenen van steun voor zijn verkiezing. Dit ene document zou wel eens het bewijs kunnen leveren dat dit inderdaad gebeurde, enz...

Hallo Gi, intrigerend gegeven, jammer dat je alle stukken in de "fardes" al hebt laten versnipperen. De inhoud daarvan zou stof voor nog minstens twaalf stukjes leveren, en misschien wel een complete John Le Carré. 

Ik mis wel wat afwisseling tussen handeling, omgeving en dialoog, en ik betwijfel of Joe en Jill dit suikerzoete toontje echt dagelijks hanteren. "Lieverd, liefste, schat" na elke zin, "Schatten van studenten" over pubers die je af en toe het liefst achter het behang plakt? Do I detect a note of sarcasm? 

De toespelingen over de muren van de oval office, Trump die nooit in de left wing kwam en de datsja van Poeting zijn  natuurlijk smulmateriaal. En gelukkig blijkt die datsja een oligarchenhotel, zodat Trump er toch uit logeren kan gaan.

Zoals je ziet: je verhaal is voer voor de grijze cellen.

Bob, bedankt voor de commentaar.  Wie wat dieper in mijn schrijfsels graaft zal veel dubbele lagen bemerken. De koosnaampjes heb ik van mijn buurman zaliger, een Gentenaar met een ééntalige Franse echtgenote: na de dagelijkse scheldtirades (voor de Nederlanders: scheldkannonades) hoorde men 'cherie, chou, ....'. De Amerikanen gebruiken ook graag 'darling' en veelal op sarcastische wijze. De leerlingen van Jill zijn echte schatjes, anders zou zij het niet zolang volhouden.

Dag Gi

Dit stuk heb ik net gelezen en vind het een fijn stuk, zeker ook met de dialogen erin, dat vind ik erg goed gedaan, de plotwending na vertaling van het briefje vind ik persoonlijk het minst sterke stuk.

Erg plezante invulling van de opdracht.

Johanna

Dank voor de reactie, Johanna