Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#337 Mijn buurtproject

In een smoezelige witte badjas deed Joyce die middag de deur open. Bijna iedere dag stond ik tegenwoordig bij mijn Engelse buurvrouw van drie deuren verder op de stoep. “Max threatened my kid again. He said he would stab him in the heart with a knife. Julian was sweetly playing and Max beat him off the playground. Again.” Met onverholen onverschilligheid staarde ze langs me heen in het luchtledige. Haar rotpuber terroriseerde al sinds ze hier een paar maanden terug kwamen wonen de kleine kinderen in de buurt. Zoals hij het thuis ook niet al te best had, was het gerucht. Het enige dat zijn moeder kon antwoorden was: “Yeah, I know. It is what kids do. I will talk to him later.”

Na deze onbevredigende conversatie trok ik mij terug in onze grote achtertuin. Het was mijn, en inmiddels onze, vluchthaven. Mijn zoon speelde er vaak nu de speeltuin niet meer veilig was. En ik hield ervan groente te verbouwen of op mijn terras een thriller te lezen. Over de rand van mijn boek keek ik bezorgd naar Julian, die de afgelopen maanden steeds stiller en angstiger was geworden. Hij plaste zelfs weer in bed. Sinds Max had opgepikt dat hij licht autistisch was, werd het helemaal erg. De knul vond het enorm vermakelijk dat mijn zoon alle dreigementen letterlijk nam.

Die dag besloot ik het buurtproject te starten. Ook de andere ouders wilden vol enthousiasme meedenken over de veiligheid in onze straat. Mijn overbuurman Pieter kwam met een briljante oplossing. Ik begon de volgende dag al met het praktisch uitwerken van zijn idee. Wekenlang werkte ik hard, hoewel het flink graafwerk kostte en ik mijn dierbare moestuin moest opofferen.

Gisteren heb ik Joyce uitgelegd wat ik ging doen. Wel zo eerlijk. “We will keep you in the holes. Your whole family.” Ze keek me even verstoord aan en lachte toen spottend om mijn slechte Engels. Ik vergat haar te melden: mijn zoon heeft zijn autisme van mij.

Vandaag speelt Julian gemoedelijk met zijn vriendjes in de speeltuin. Ik zit erbij op een bankje in de zon met mijn boek. In de achtertuin roepen Max en zijn familie vast nog steeds of ik ze uit de gaten wil halen. Maar dat hoor ik voorlopig niet. De buurt is heerlijk rustig.  

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nee hoor. Valt best mee: 


Een vriendin van mij wilde ooit aan een Engelsman uitleggen dat ze een vriendin ging zoeken. Jammer alleen dat het op een festival met harde muziek was. Want ze schreeuwde dus keihard: I am going to suck my friend.

Dat soort fouten worden nu eenmaal makkelijk gemaakt. Ik vind het ook niet te flauw.

En daarnaast is het een goed bedacht menselijk verhaal. Je hebt er eentje in iedere speeltuin. Graag gelezen.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Marianne, niet gek en flauw, wel lekker bizar. Toontje doet het ook goed, precies zoals beschaafde buren met elkaar omgaan. Blijft de vraag hoe je Max en zijn familie in de gaten gekregen hebt?

Futiliteitje: Julian sweetly playing for fuck's sake? Ik ken ffs alleen als uitroep of tussenwerpsel. En het is eerder stabbing in the heart dan in his heart.

 

 

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank jullie wel. 

Haha die vind ik ook leuk, Madrid. 

Ik vrees dat ik buurman Pieter's nog vrij beleefde idee gewoon net wat letterlijker had opgevat dan hij het werkelijk bedoelde.  

Ik vroeg me ook al een beetje af hoe ik ze erin had gekregen. Misschien dat de buren me toch een handje wilden helpen, toen de gaten er nu eenmaal waren. 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Marianne, met een brede glimlach gelezen. Ik zie die gaten zo voor me. Own fault, fat bump.

“Yeah, i know ---> klinkt misschien zeurderig, maar in het Engels schrijf je I met een hoofdletter. Don't ask me why.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

mee denken = meedenken

Als ik het wel heb, is het woord bedacht door reclamemakers die eind jaren '70 kwamen met de slogan 'De NMB denkt met u mee'.

Grappig verhaal, maar feitelijk heeft het Engels hier niet echt een toegevoegde waarde; de grap zit in het feit dat de hoofdpersoon een spreekwoord letterlijk neemt.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Marianne, 

Je hebt een mooi verhaalt geschreven wat het begrip 'iets letterlijk nemen' mooi koppelt aan hoe dat is voor mensen met autisme. Het leest prettig en het heeft een leuk verhaalverloop. Maar voor de invulling van de opdracht vind ik het uitgangspunt van je verhaal een beetje schaars: eenzelfde soort misverstand had ook kunnen gebeuren met een willekeurig Nederlands spreekwoord of gezegde.  

Groet, 

Nadine

 

 

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Musonius, Nadine, 

Bedankt voor jullie feedback! Jullie hebben gelijk!

Het verhaal groeide in mijn hoofd deze kant op, maar ik was de opdracht even kwijt geraakt. Ik heb de verwarring omgedraaid: ik sprak prima Engels, dat voor steenkolenengels werd aangezien. Ik ga bedenken of ik er nog iets mee kan, misschien helpt het een klein beetje als ik het autisme en letterlijk nemen er juist uit laat. En wat dingen omgooi. Hoewel het met dit verhaal niet meer op te lossen is, vrees ik... 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Marianne,

Voor de opdracht inderdaad niet zo geschikt, maar ik vond het wel heel vermakelijk om te lezen.

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Marianne, het was een leuk verhaal om te lezen, ook al misschien niet helemaal volgens de opdracht.

Aanvullend op de anekdote van Madrid: jaren geleden toen ik op de op de middelbare school zat ging mijn klas op excursie naar Londen, één van de klasgenoten rookte in die tijd Zware Van Nelle. Was niet zo handig dat-ie aan dat Engelse meisje vroeg of ze some real Dutch heavy shag wilde. =@