Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Opdracht #335 - Happy place - Voorbij bindingsangst

De schuifdeur gleed nagenoeg geruisloos open. Ik stapte volgzaam binnen en schreed over het kersenrode vloerlint. Het leek me ongepast er op te stappen. De tatamivloer kraakte zachtjes bij het neerkomen van mijn blote voeten. Zodra ik binnen was, streelde een subtiele houtgeur met een ondertoon van kruidnagel mijn wangen. Het was een warm aroma dat ik hier niet meteen verwacht had. Het deed me eerder denken aan majestueuze feestelijkheden en ceremonies bij maharadja’s of sjeiks. Niet dat ik daar ooit te gast was. Nee, dit was simpelweg het eerste beeld dat het delicate parfum bij me opriep terwijl het danste langs mijn neusvleugels: kostbaar, buitengewoon en oud.

Achter me liet de gastvrouw het houten rasterwerk terug dicht glijden. De vierhoekige ruimte was nu voor ons alleen. De kamer werd louter verlicht met kaarsen en olielantaarns met ijzeren of houten frames. Een getemperd licht, maar het was genereus en passend voor de ruimte. Ik had natuurportretten zoals landschappen van bergen, vulkanen, bossen of kersenbloesems ingecalculeerd, of fabeldieren zoals draken met drie tenen, maar de wanden waren effen. De ruimte was sereen. Het licht weerkaatste teder op de effen, papieren scheidingswanden en bezorgde diepte op de met zwarte lak afgewerkte boorden.

In het midden van het vertrek hing aan het plafond een grote, lange bamboepaal, geknoopt aan twee stevige touwen, als prelude op wat komen zou. Ik beet op mijn lip en proefde de lippenstift. Ik slikte de anticipatie nog even in. Mijn kamergenote verzocht me te knielen en ik gehoorzaamde gewillig. Ze vroeg me of ik een voorkeur had voor hennep- of nylontouw. Alhoewel het zachtere nylontouw verleidelijk rood was, koos ik voor het natuurlijke hennep. Ik wil bij het hangen in een web van touw niet het gevoel krijgen dat ik los kan glijden…

De touwkunstenares liet weten dat ze eerst een borst- en heuppatroon zou zetten. Het touw prikkelde even toen het me kuste. Het kriebelende gevoel ging snel weg en maakte na de initiële nervositeit plaats voor prettig aanvoelende rust. Het ritmische binden van de knopen kraakte minzaam in mijn oren. De beheerste ademhaling van bindster en gebondene, en de zacht ritselende fluisteringen van het touw, waren de enige geluiden binnen een heelal van overgave. De knellingen zaten strak, pijnlijk maar niet bovenmatig. Ik werd gehesen en voelde de adrenaline gestaag aanwassen. Fysiek was ik gebonden. Emotioneel stond ik op het punt me helemaal te laten gaan.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Staf, meestal haak ik snel af bij lange en gedetailleerde beschrijvingen maar hier ben je erin geslaagd mij te boeien van begin tot einde, ook al heb ik er het raden naar waarover dit gaat.  Ik vermoed een Japans ritueel. Knap beschreven.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Deze vind ik gaaf! Een heel ander soort happy place en daardoor origineel. Wat mij betreft heb je dit prachtig in woorden weten te vangen. Ik houd van je taalgebruik. Mooi gedaan. 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank voor de warme reacties.

Gi, het is inderdaad een Japanse shibari setting die ik wou neerzetten (bondage, maar esthetisch-meditatief van opzet).

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Staf, wat een bijzondere invulling van de opdracht! Goede beschrijving van de ruimte en sfeer, het is zo realistisch dat ik me daar aanwezig waan. De titel vind heel treffend en deze sluit perfe4ct aan bij de laatste regel. Chapeau!
Ik had hier nog nooit van gehoord, dank zij jouw bijdrage en google ben ik weer wat wijzer geworden. Dankjewel dat je me meenam!

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Hi StafvanBattel,

Wat een bijzondere setting en titel! Mooi gekozen. Je omschrijft de ruimte duidelijk, mooi ook dat je het parfum gebruikt. Hoe meer zintuigen je aanspreekt, hoe levendiger het verhaal voelt.

Dit stukje vond ik onduidelijk: ‘Achter me liet de gastvrouw het houten rasterwerk terug dicht glijden. De vierhoekige ruimte was nu voor ons alleen.’ Ik denk dat je bedoelt dat de gastvrouw de deur achter zich dichttrekt, zodat de ik-figuur en de kunstenares alleen zijn, maar dat was me tijdens de eerste keer lezen niet duidelijk. Bedenk nog even goed wie zich waar bevindt en op welke momenten, zodat je de lezer niet per ongeluk in verwarring brengt.

De zin dat ze op haar lip bijt en lippenstift proeft, kun je misschien al eerder plaatsen. Loopt ze op blote voeten, hoe is ze gekleed? Wat voor uitstraling heeft de kunstenares, wat voor uiterlijk detail kun je met ons delen? We weten hoe ze ruikt, maar omdat je haar pas alinea’s later laat zien, vroeg ik me af waar dat parfum vandaan kwam :)  

Kortom: van mij mag je eerder details geven over de personages. Op die manier zien we beter hoe de setting ‘bevolkt’ en gebruikt wordt, dat maakt het nóg levendiger.

Hartelijke groet,

Kelly