Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#336 Zij weer

In het voorbijgaan kruisen onze blikken elkaar. Zij weer. Ik sta stil. Haar haren zitten in een te warrig, donkerblond staartje. Ze draagt een groene jurk. Haar lievelingsjurk, denk ik, want ze draagt hem constant. En eerlijk gezegd had ze hem best een beetje mogen strijken.

Nu ook zij stil blijft staan, voel ik boosheid opborrelen. Ik moet ongesteld worden en ben in een rotbui. Meteen gooi ik eruit: “Weet je wat ik echt van je vind? Je hebt er een puinzooi van gemaakt. Van alles eigenlijk. Ik mag je niet en ik ga je ook nooit mogen.” Vandaag heb ik geen zin om dingen zacht in te kleden. Ze heeft het er zelf naar gemaakt. Bovendien heeft mijn therapeut gezegd dat ik met haar moet praten. Al was dit misschien niet precies wat hij bedoelde.

Ze hoort alles aan. Ik zie haar ogen langzaam nat worden. “Kijk, je bent ook overemotioneel en...“ Er glijden tranen over haar wangen en ze slaat haar armen om zich heen.

Shit. Niet goed. Vriendelijke dingen zeggen, Marianne, was de opdracht. Juist als je haar eigenlijk niet mag. 

“Okay, we zijn niet echt vrienden op het moment”, probeer ik schuchter. “Maar je hebt ook lieve kanten.” 

Vragend kijkt ze me aan. 

“Nou...je bent zachtaardig, eerlijk en nieuwsgierig", vertel ik welgemeend. "Dat met die puinzooi is wel een beetje waar. Maar niet alles ligt aan jou. En je hebt daarna hard gevochten voor een goed leven voor jezelf en je zoon. Hij vindt je lief, dat zie je. Je vader en vrienden ook. Dat is niet zomaar." 

Ik zie dat ze het net zo ongemakkelijk vindt als ik. Ik ben niet goed met complimentjes geven. Zij niet met ontvangen. Zo mislukt de hele opdracht! 

Ik glimlach, en de vrouw in de spiegel glimlacht terug. Eensgezind doen we een schietgebedje dat niemand ons gezien heeft. Morgen vinden we elkaar wel weer aardig. 

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Erg goed gevonden! Ik had het kunnen weten met, wat ik mentaal als 'foutje' markeerde "en ze slaat haar armen om zich heen."! Je had natuurlijk geen foutje gemaakt.

Erg erg goed in mekaar gepuzzeld, leest ook enorm vlot. Knap!

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Marianne, ik weet niet wat die andere vrouw precies gedaan heeft dat je haar niet mag en waarom jullie niet zulke goede vriendinnen zijn. Dat is wellicht ook niet aan de orde. Je hebt in ieder geval een poging gedaan om je uitval goed te praten. 

Ik glimlach in mezelf: dit is raar. Mijn spiegelbeeld glimlacht er ook om.  ---> Dit kun je in 1 zin schrijven: Ik glimlach: dit is raar. 
Je glimlacht namelijk niet alleen in jezelf (wat ik een beetje raar vind lezen, maar ik snap wat je bedoelt) en je spiegelbeeld glimlacht ook, dus het is aan de buitenkant te zien. 

Eensgezind doen we een schietgebedje en hopen ...  ---> hoe weet je dat zij dat ook doet? En dat ze jou morgen ook weer aardig vindt? Ik zou het hier bij één perspectief houden: Ik doe een schietgebedje dat niemand mijn uitval heeft gezien. Morgen vind ik haar vast weer aardig.

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuke insteek Marianne! Graag gelezen! Fief heb je even gemist dat het maar over 1 persoon gaat? Groetjes, V.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je, v.key! 

Haha, fief, ik stond in dit verhaal hardop tegen mijzelf te praten in de spiegel. Ik moest denken aan dat ik mezelf ook niet altijd mag, en dat therapeuten zeggen dat je dan hardop positieve dingen moet vertellen tegen je spiegelbeeld. Wat ik eigenlijk altijd maar geweigerd heb omdat ik het raar vind. Maar in dit verhaal wel doe. 

De zin over mijn spiegelbeeld kan er dus zeker niet uit, omdat dat het hele verhaal verklaart. Ik heb die zin wel nog wat duidelijker gemaakt, denk ik. En ik vond het juist wel mooi ze aan het eind weer samen te laten vallen. Omdat ik en zij dus dezelfde zijn en "elkaar weer vinden".

Je zult me wel onsympathiek hebben gevonden, als je denkt dat ik zo tegen willekeurige voorbijgangers praat.. :))

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Met deze uitleg zie ik hoe je het bedoelt. Degene die je eigenlijk niet zo aardig vindt, ben je zelf! Nu lees ik het verhaal met hele andere ogen. Nee  dan kan het spiegelbeeld er niet uit. Goed gevonden. Origineel. Sorry dat ik het niet meteen doorhad.

Je zult me wel onsympathiek hebben gevonden, als je denkt dat ik zo tegen willekeurige voorbijgangers praat.. :))

Marianne, in een verhaal kan alles. En ik beoordeel het verhaal, niet jou persoonlijk. 

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dankje. En geen sorry, geeft niet! Ik moest er vooral een beetje om lachen, omdat zo tegen een voorbijganger praten vrij onaardig overkomt. :)

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een schitterende vondst! Mooi verwoord ook en in een mooie vorm gegoten.
De zin Ik glimlach om mezelf: dit is raar. Zij, mijn spiegelbeeld, glimlacht er ook om. drukt mij mijns inziens net iets te veel met de neus op de clou. Ik zou het iets compacter maken: Ik glimlach, en de vrouw in de spiegel glimlacht terug.
De laatste twee zinnen vind ik erg mooi.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi geschreven, mooi gevonden, zo voelen we ons allemaal wel eens denk ik. En het perfecte voorbeeld van iemand niet mogen/wel mogen en de omslag.

. Hij vindt je lief, dat zie je.

Hier had ik het even moeilijk, ik had het gevoel dat je een andere personage introduceerde, na een paar keer lezen besef ik dat het waarschijnlijk over het kind gaat. Ik weet niet of anderen er ook over struikelen, je zou het woord kind kunnen veranderen naar zoon. Dan is de overgang minder hard. 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo @Marianne,

Originele vondst, en leuk uitgewerkt. Doet mij denken aan een van mijn favoriete kolderrijmen:

"Het liefst is mij zo'n tweegesprek / als ik en ik vaak voeren, / daar ik direct die grote bek / zo mieters weet te snoeren."

Jij staat duidelijk op betere voet met jezelf. Houen zo. By the way: moet die boosheid per se opborrelen in je borstkas? Vind ik persoonlijk te beschrijverig. Waarom niet gewoon "in me opborrelen?"

 

 

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Lief dat je nog even terug komt om dat te zeggen. :)

Ik vind het ook leuk om te zien hoe het met een paar tips van jullie van het forum beter wordt, juist op die plekken waar ik er zelf even niet uitkwam. 

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Prachtig. Ik vind dit heel mooi gevonden. Mocht er al kritiek zijn, dan heb je het al gehad. Heel graag gelezen.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank, Madrid en Vincent. 

Ik vind het altijd spannend om te posten, ben nog niet zo zeker over mijn schrijven, fijn dat het positief gewaardeerd wordt. 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Geweldig verhaal. Zo leuk dat haat-liefde gevoel jegens je spiegelbeeld.
Knap dat je de lezer zo lang op het verkeerde been weet te zetten, terwijl je heel veel details prijs geeft.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Originele en moedige invulling van de opdracht. Dit verhaal zou ik later nog eens herschrijven, wanneer je schrijftechniek verbeterd is, want het blijft een sterk gegeven, jezelf als je vijand zien, voor een verhaal. Ik denk ook dat veel mensen iets aan dit verhaal hebben om er zelf van te groeien en om van jezelf te houden. Daarom zou ik het later nog eens herschrijven na het te hebben laten rijpen. Misschien durf je dan ook nog verder te gaan en meer in de diepte.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je wel! 

Ik zal er over een tijd nog eens naar kijken, als ik hopelijk wat meer geoefend en geleerd heb. 

Harmke, jij ook bedankt.