Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#335 - Afzien en overwinnen

Op ongeveer 2500 meter hoogte heeft hij het opnieuw moeilijk. De pedalen willen niet meer ronddraaien. Clichés komen bovendrijven, zoals ‘de koek is op’. Nou, in werkelijkheid is de koek helemaal niet op. Er zit nog een halve mueslireep in zijn shirt. Maar dat gaat nu niet, niet met die wind die voelt als een herfststorm. De volgende bocht is niet ver. Tot daar fietst hij door. Tenminste tot daar.

Even later is hij bij de bocht. De weg draait af naar links en wordt iets minder steil. De wind valt ook weg en het trappen gaat zowaar wat lichter. Het is nog zo’n 3 kilometer naar de top op 2750 meter. De mueslireep dan maar? Met één hand aan het stuur hengelt hij het reepje uit zijn shirt. Snel kauwend werkt hij het weg.

Het landschap verandert. Eerst waren er lieflijke Alpenweiden met heerlijk geurende bloemen. Hij kon de bijen af en aan zien vliegen. Hoorde ze bijna zoemen. Het geluid werd overstemd door een waterval die klaterend zijn weg zocht tussen de rotsen. Ondertussen zijn er geen bloemetjes en bijtjes meer. De meeste kleuren zijn verdwenen, alleen grijs is nog over. Het asfalt is grijs, de rotsen ook en het zand en de stenen.

Ineens spot hij beweging in de berm. Het lijkt wel een hond. Dan dringt het door: dit moet een marmot zijn. Het beestje schiet weg, terug zijn hol in. Wat hobbelen ze toch schattig, denkt hij. 

Dan, getoeter. Een auto die ook naar boven gaat. Hij was wat te ver midden op de weg gaan fietsen om niet in het kantje terecht te komen. De auto schuift voorbij. Een korte aanmoediging in een onbekende taal bereikt zijn oren. Een glimlach krult om zijn mondhoek, maar verdwijnt even snel weer als de geur van uitlaatgassen in zijn neus kruipt.

Een slok uit de bidon. Zoet, en licht verwarmd. Niet echt lekker, maar beter dan niks. Hij kijkt op en beseft dat hij er bijna is. Bijna boven op deze mythische col. Het laatste stuk is steil, maar opnieuw bereiken aanmoedigingen zijn oor. Hij schakelt nog een tandje bij voor het laatste stukje, geeft alles, gaat zelfs nog even op de pedalen staan en is er. 

Zijn eerste Alpencol bedwongen. De vrijgekomen endorfine geeft een roes van vrolijkheid en euforie die de pijn in zijn vermoeide benen langzaam doet wegtrekken. Een overwinning op zichzelf. En als bonus het prachtige uitzicht. En niet te vergeten, een afdaling in het verschiet!

 

 

 

 

 

 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Pim, welkom op het forum. Briljant verhaal. Mijn ogen raceten naar het einde. 
Ik heb eigenlijk maar 1 zeurtje: verzin hier ook een briljante titel bij. De titel die je nu hebt, is de titel van de opdracht.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Spannend. Je vertelt mooi beeldend en weet de spanning zo op te bouwen dat ik echt opgelucht was dat hij het had gered.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Pim, de tocht naar boven heb je levendig beschreven, ik zie het voor me. Ik ben nog nooit tegen een berg opgefietst maar ik vraag me af of je het daar kunt horen als een marmot zijn hol in schiet. Typo: het geluid werd overstemd
Graag gelezen!

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi beschreven.

"Het gevoel om voor het eerst een echte Alpencol te bedwingen is magnifiek;" => hier kan je meer mee denk ik: ik ken dat gevoel niet, maar had het je graag zien beschrijven zodat ik me erin kan verplaatsen.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Brengt mij terug naar de tijd dat wij met loodzware fietsen de bergen (heuveltjes) van het Eifelgebergte beklommen. Naar boven meer stappend dan trappend maar later met 60 per uur naar beneden op ons stalen ros.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Ton Badhemd

Hallo Ton,

Thanks voor de typo, ik heb 'm aangepast. Tja, die marmotten. Ik heb het nog eens nagelezen en een beetje aangepast. De laatste 10 jaar ben ik heel vaak in de bergen wezen fietsen en pas afgelopen jaar heb ik een aantal marmotten gezien! Soms is het echt heel stil, maar vaak is er toch veel omgevingsgeluid dus echt horen doe je ze niet lijkt me.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door TonyCoppo

Hi Tony,

Ik ga eens kijken of ik daar nog wat verder mee kan. Ik zit wel een beetje op de grens van het aantal woorden dus dat wordt dan extra puzzelen.

Een beetje geworsteld, maar ik denk dat het er nu beter staat en dat dit het gevoel van het boven komen beter verwoord.