#331: Het einde
Wachten, dat is ons lot. Liggen en wachten tot het moment suprême. Er is maar één kans om te shinen, om het allerbeste van jezelf te laten zien. Heel ons leven leidt naar dit punt en het enige dat je kan doen is vurig hopen dat je het in je hebt om keihard te knallen. Zodat je het kunt uitkrijsen van vreugde en genot, wanneer het ogenblik daar is.
Vooraf kon ik alleen maar dromen over hoe het zou zijn. Maar dromen zijn bedrog.
Ik word op mijn stokje neergezet in een leeg flesje. De geur van bier maakt me wat licht in het hoofd, maar dat is oké. De gast die me kocht steekt de lont aan met een sigaret. Ik voel de vlammen sissend en knisperend naderen, de hitte neemt toe, mijn binnenste warmt op tot temperaturen die haast niet te verdragen zijn. De ontbranding van het kruit stuwt me met een immense kracht omhoog. Ik besef nu wat er zal volgen; het einde. Ik gil het uit: ‘Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!’
Het midden van mijn huls is bereikt, ik spuug sputterend stukjes hart uit. De explosie van elk deeltje is het laatste wat ik zie voor ik uit elkaar spat.
Hoi Evelien, je bouwt de…
Lid sinds
7 jaar 11 maandenRol
Hoi Evelien, je bouwt de spanning mooi op en er zitten leuke beeldende elementen in, zoals de geur van bier en de stukjes hart die sputterend worden uitgespuugd. Graag gelezen, maar je laat me met een vraag achter: waarom cursief?
Cursief ben je er sneller…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Cursief ben je er sneller Ton.
Er zit een tegenspraak of nee, dubbel gevoel in dit verhaaltje: enerzijds het willen knallen, en hard! En anderzijds de angst als het dan gebeurt. Heel voorstelbaar.
Wel tragiek, gemaakt om te…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Wel tragiek: gemaakt om te ontploffen, die drive dus hebben, maar het is je dood, je vernieling. Als bij zelfmoordcommando's. Of junks. Of alle liefhebbers van drank, chips en Netflix. Of gewoon workaholics.
Voor de duidelijkheid: prachtig geschreven!
Hoi Evelien, ook met deze…
Lid sinds
13 jaar 10 maandenRol
Hoi Evelien, ook met deze vuurpijl is het zo eenvoudig meeleven. Goed geschreven! Alleen denk ik wel dat wanneer je stukjes van je eigen hart begint uit te spugen, je daarna echt niets meer te vertellen hebt. Of, in dit geval, ziet hoe die stukjes ook nog eens exploderen.
Hoi Evelien, ik had bijna…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Evelien, ik had bijna het idee dat ik een horrorverhaal zat te lezen. Bij elke gillende keukenmeid die vanaf nu hoor, zal ik aan jouw verhaal denken. Goed gedaan.
Ieder nieuw stuk is beter…
Lid sinds
11 jaarRol
Ieder nieuw stuk is beter dan het (alvast niet misselijke) vorige. Dit is een verzameling woorden die het beeld kan oproepen van zowel een tekenfilm als een bijbelse allegorie. En iets daartussen, als ik Fief begrijp. Misschien dat het aan mijn smerige fantasie ligt, maar ik voel ook een duidelijke seksuele en zelfs existentiele lading. De rondvliegende stukjes hart willen worden gevangen tenslotte.
Hoi Evelien, Ik ben het…
Lid sinds
9 jaar 10 maandenRol
Hoi Evelien,
Ik ben het volledig met de bovenstaande reacties eens. Het fragment is beeldend, pakkend en heeft een goede spanningsboog. Het leest als een avontuur. Ik kreeg het gevoel alsof ik zelf die vuurpijl was. Graag gelezen!
Ik vond dit stukje heel erg…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Ik vond dit stukje heel erg mooi - op een stokje gezet worden: heel komisch. En vervolgens het idee dat een vuurpijl klaarblijkelijk ook op een prettige manier licht aangeschoten kan raken.
Ik word op mijn stokje neergezet in een leeg flesje. De geur van bier maakt me wat licht in het hoofd, maar dat is oké.