# 330 Small talk + herschrijf

( herschrijf op aanvraag)

“Ik stap nu naar het terras van ‘La Dolce’, kom je daarheen, Miriam?”
“Hoi, Laura, daar ben je. Eindelijk is die nachtmerrie voorbij.  Nog even wachten met knuffelen, zeker? Nu maar hopen dat die vaccins hun werk doen.”
“Oh,  die bink van een Gino is er weer. Hopelijk bedient hij ons tafeltje. Wat neem jij, ik weet het al, een punt van de smurfenvlaai en een koffie verkeerd, niet?”
“Mmm, dat heb je goed onthouden, kijk hij komt onze kant op.”
“Zie je die bordeauxrode cabrio daar, met witte zetels nog aan toe. Die hoort zeker bij dat heerschap met zijn sigaar. Zal ik hem vragen of het stoort dat wij eten terwijl hij rookt?”
“Wat een afschuwelijk hawaïhemd en dan die bling-bling hondenketting rond zijn hals en die joekels van ringen. Het lijkt wel een kerstboom.”
“Niet omkijken, Mir, dadelijk zie je ze ook. Wat een klasse, het lijkt wel Audrey Hepburn in ‘Breakfast at Tiffany’s’.  Ze komt hierheen.”
“Nu zie ik ze ook. Heb jij die jurk en die hoed gezien, zo gedistingeerd en die maquillage, perfect!”
“Hemeltje, ze stapt naar dat varkenshoofd. Geef toe, Miriam, oh daar is ons obertje. Dank je wel, schoonheid.”
“Prego, signorine , laat u maar eens goed gaan na deze coronamiserie, ik heb de twee puntjes extra groot gemaakt.”
“Oh, wat een lieverd  die Gino,  hij noemt ons juffrouwtjes. Wat moest ik toegeven, Laura?”
“Ah, ja, die twee daar die passen toch totaal niet bij elkaar.”

(vorige versie)

“Eindelijk is die nachtmerrie voorbij. Ik snak ernaar je weer te zien, Miriam.”
“Ik ook, Laura, zullen we morgenmiddag afspreken bij ‘ La Dolce’, daar kunnen we op het terras zitten.”
“Ja, heerlijk, zeg, weet je nog die laatste keer dat wij daar zaten?”
“Dat is wel meer dan een jaar geleden, hoor. Waaraan denk je dan?”
“Die rode cabrio met witte zetels die net voor de zaak parkeerde.”
“Dat was die peperdure wagen, ja, maar mooi vond ik hem niet, eerder kitscherig. Waarom begin je daar nu over?”
“De man die toen uitstapte en naast ons op het terras kwam zitten. Wat een oen. Met zijn afschuwelijke hawaïhemd, zijn bling-bling halsketting en zijn joekels van ringen aan elke hand. Hij leek wel een kerstboom.”
“En dan die varkenskop waarin hij die dikke sigaar stak.Gelukkig had hij ze nog niet aangestoken anders had ik hem beslist gevraagd of het niet stoorde dat wij onze gebakjes aten terwijl hij rookte.”
“Ja, maar dan die dame die even later uit dat blauwe Peugeootje  stapte en naar het terras kwam.  Wat een beauty en wat een klasse.”
“Precies het woord dat ik zocht, klasse, de manier waarop ze de trappen opkwam, de gedistingeerde jurk, de brede hoed en haar maquillage, perfect!”
“Hoe ze naar het tafeltje naast ons schreed, Ik zei je toen nog dat ik aan Audrey Hepburn moest denken in ‘Breakfast at Tiffany’s’.”
“Ja, ik zie het weer helemaal voor mij, maar waarom vertel je me dit nu?”
“Wel, lieverd, ik vond dat die twee totaal niet bij elkaar pasten.”