#329 Cultuurverschil
Het was waterkoud buiten. Ze drukte de knopen op haar jas dicht en trok haar muts over haar oren, gelukkig had ze haar handschoenen teruggevonden. Het hele weekend binnen zitten was niets voor haar, maar de kou lokte niet bepaald. Toch smeekten haar longen om wat frisse lucht en haar ledematen om beweging, ze wilden niet vastroesten. Ze zou een kort rondje doen: de straat uit, de brug over, de trappen af en dan een rondje langs de Griend. Daar bleken meer mensen, vooral met viervoeter. De skatebaan was drukbezocht. Geen wonder nu het openbaar leven plat lag. Waar moest je naar toe met al je ziel en zaligheid?
Opeens werd ze zich bewust van een sterke aanwezigheid en keek vorsend om zich heen. Bij een bankje stond een groepje jongens te kletsen. Een van hen trok haar aandacht terwijl hij niet eens haar richting op keek. Hij zag er niet heel opvallend uit, maar wel aantrekkelijk. Ze bleef als aan de grond genageld staan, haar hart woest kloppend in haar borst. Toen keek hij haar aan, alsof hij ook iets gevoeld had. Zijn vrienden gingen helemaal in hun gesprek op en merkten niet eens dat zij hen stond aan te gapen. Wat kon ze doen? Ze kon toch niet op hem afstappen? Wat moest ze zeggen? Ik loop mijn rondje en dan kom ik hier terug, beraadslaagde ze in zichzelf. Als hij er dan nog staat is dit het lot, dan spreek ik hem aan.
In gedachten verzonken liep ze het grasveld rond. Waarschijnlijk woonde hij bij het COA hier vlakbij. Hij zag er on-Nederlands uit, misschien Iranees. Van opwinding stond haar lichaam strak als een veer terwijl haar gedachten chaotisch heen en weer schoten, onmogelijk er een lijn in te krijgen. Bij terugkomst stond het groepje er nog. Twijfelend hield ze op een afstandje stil, het gewicht van de ene op de andere voet verplaatsend. Ze moest deze kans niet voorbij laten gaan.
Nu keken ze haar allemaal aan en ze voelde hoe het bloed naar haar wangen trok. Ze fixeerde haar blik op hem en wenkte bijna onmerkbaar. Hij beantwoorde haar blik en maakte zich los van de anderen; zijn vrienden lachten verrast.
”Woon je hier?” vroeg ze, haar hoofd een tikje gekanteld.
“Sorry?” hij mompelde iets in een vreemde taal en zei toen: “Ik nog niet spreken Nederlandz.”
Hij had een aangename warme stem.
“Oh, dat geeft niet, ik versta je wel. Woon je in het COA?”
Hij draaide zich om naar de flats in de verte en knikte.
“Waar kom je vandaan?”
“Ik Yazidi,” wees hij op zichzelf.
Ze keek hem vragend aan, “waar is dat?”
“Turki, Kurden.”
Het werd haar niet duidelijker. Maar wat maakte het ook uit? Ze zou hem Nederlands kunnen leren. Zo konden ze elkaar ongedwongen leren kennen.
Hij keek haar vragend aan, zijn donkere ogen fonkelend als olievlekken in zijn olijfkleurig gezicht.
“Heb je al Nederlandse les?”
Hij knikte en wees op zijn vrienden, alsof hij wilde zeggen dat ze samen les hadden.
“Ik kan je taalmaatje zijn, heb je er al een?”
“Huh?”
Ze zag dat er zich van alles afspeelde in dat knappe hoofd.
“Een taalmaatje!” en ze gaf hem haar meest hartveroverende glimlach.
“Nee,” antwoordde hij toen tot haar verbazing heel beslist.
Daar had ze niet van terug. Wat nu? Ze keek hem verbluft aan.
“Ik nu gaan,” zei hij, en voegde de daad bij het woord.
Verdwaasd draaide ze zich om en liep terug naar huis.
Alle inzendingen gaan hier…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Alle inzendingen gaan hier tot nu toe over knappe jonge mannen. Waartoe moet dat leiden? Knap stukje, die tekst bedoel ik.
Haha, ja, het wachten is nu…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Haha, ja, het wachten is nu op de knappe dames😆
Hoi Katja, die taalbarrière…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Katja, die taalbarrière maakt het er niet makkelijker op. Dat "taalmaatje" deed haar de das om. Waarschijnlijk klinkt het als een scheldwoord in zijn taal.
Mooi verhaal. Graag gelezen.
ze wilden niet vastroesten --- dat moet wilde zijn, denk ik.
“?, waar is dat?” ---- het eerste vraagteken staat vreemd in de tekst. Je denkt het vraagteken, maar schrijft hem niet. Je kunt dan beter "Huh" of zoiets schrijven.
Hoi Fief, Bedankt voor je…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Fief,
Bedankt voor je reactie. Het zijn de ledematen die niet willen vastroesten... het is wel een stijlbreuk, ja.
Ok, ? kan dus niet. Ik verander het.
Haha, ik vind het einde wel…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Haha, ik vind het einde wel mooi verrassend :-). Hier en daar iets too much, zoals dat woeste kloppen en zo.
Taalding: beantwoordde, met dubbel d.
Lekker levendig, graag gelezen!
Ok, bedankt Kruidnagel😊
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Ok, bedankt Kruidnagel😊
Mooi gevonden dit verhaal…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Mooi gevonden dit verhaal Katja, en je titel zegt het al; een cultuurverschil dat zelfs met die woeste aantrekkingskracht schijnbaar niet overwonnen kan worden;-)! Ik zie de scene voor me; hoe je hp daar wat heen en weer hinkt, en de hele groep haar aanstaart. Een suggestie: Het is voor mij lastig om de fascinatie van je hoofdpersoon te volgen; wat is er zo aantrekkelijk aan deze jongen dat het je hoofdpersoon aan de grond nagelt, daar in dat ijskoude park. En hoe komt het dat je hp zo vastberaden is om hem 'aan de haak' te slaan en hem zomaar aan te spreken, zonder zich af te vragen waar dat vandaan komt? Als je dat uitwerkt, wordt de fascinatie en de onzekerheid van je hoofdpersoon denk ik duidelijker, en het verhaal geloofwaardiger.
Hoi Katja, Ik vind dit een…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Hoi Katja,
Ik vind dit een mooi verhaal. Bij mij in de buurt is een groot Azc. Ik noem het weleens het grootste gratis datingbureau van de omgeving :). Ik heb een heel aantal (stiekeme) romances zien ontstaan de laatste jaren. Dus in die zin wel herkenbaar.
Haha Madrid, leuk om te…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Haha Madrid, leuk om te horen!
Tja, Lizette, ik kan er helaas geen andere verklaring voor geven dan dat de hp iets voelt, noem het magische aantrekkingskracht, alsof je een zielsverwant treft. Het gevoel verrast en verwarmt haar, etc. Maar de zielsverwant voelt het niet of staat er niet voor open. Dan houdt het op. Als de kloof tussen de culturen te groot is, is dat ook maar beter zo, waarschijnlijk, maar dit terzijde😉. Maar wellicht vind je nog steeds dat ik dit meer kan uitwerken?
Hoy Katja, Ik heb een paar…
Lid sinds
11 jaar 3 maandenRol
Hoy Katja,
Ik heb een paar mooie dingen gelezen. Ga er paar een paar als vb geven.
- Het was waterkoud.
- Waar moest je naar toe met je ziel en zaligheid.
Eén bedenking , in je zin : ... ze drukte de knopen op haar jas ... Moet dat niet zijn van, al kan op wellicht ook.
Ja, voor mij gaat de romance uitgaande van haar net iets te snel. Ze kent hem helemaal niet, weet zelfs niets en toch wil ze vrijwel onmiddellijk iets beginnen.
Het einde snap ik niet zo goed maar dat kan aan mij liggen.
Al bij al vond ik het toch een amusant verhaal. Bedankt.
Hallo Wilfried, Dank voor…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hallo Wilfried,
Dank voor je reactie! Het gaat om drukknopen op de jas.
Het einde? Zoals ik hierboven schreef: zij wil hem leren kennen en biedt zichzelf aan als taalmaatje; hoe ongevaarlijk kan het zijn? Hij doorziet dat en wijst het af: einde oefening. Tja, je hebt nu eenmaal mensen in alle soorten en maten😄
Hoi Katja, mooi verhaal over…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Katja, mooi verhaal over een spannend gevoel, helaas blijkt de aantrekkingskracht niet wederzijds. Ik aarzelde even bij de combinatie 'niet opvallend, wel aantrekkelijk'; geen voor de hand liggende combinatie, die me even uit de flow haalde. De innerlijke strijd heb je goed verwoord.
Dankjewel Ton.
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Dankjewel Ton.