Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#328 Een andere dimensie

 

Een andere dimensie

Mijn huis is mijn thuis niet meer. Alles voelt zo vreemd aan. Anders dan anders, al kan ik niet juist beschrijven wat er schort. Het lijkt alsof het monster Corona de ziel uit alles gestolen heeft. Ik dwaal doelloos door mijn huis. De meubels staan er dood bij. Niet dat ze vroeger stonden te trappelen als ik voorbij kwam of dat ze begonnen te neuriën van blijdschap omdat ik er was. Neen, zo was het niet. Misschien zoek ik meer affectie bij dingen nu ik het moet missen van mensen.

Hoe ik ook probeer, ik krijg geen contact bij mijn huisraad en inboedel. Men zegt weleens: de muren hebben oren. Ja, dat kan wel zijn dat ze kunnen luisteren maar praten kunnen ze zeker niet. Heb ik proefondervindelijk vastgesteld.

Het is koud, alle warmte is het huis uit al staat de thermostaat op éénentwintig.

Dan zie ik je. Je bent er gelukkig nog. Mijn handen grijpen gretig naar je ronde vormen. Ik hou je stevig vast, niet van plan je ooit weer los te laten. Ik voel je warmte en trek me eraan op. Je hoeft niets te zeggen. Gewoon er zijn voor mij, nu en later. Straks zal ik je koesteren. Ik kijk in je diepbruine ogen en voel me beter. Nijp ik te hard? Er gaat een rilling door je heen. Ik pak je op. Mijn lippen nippen hunkerend naar je zoete vocht. Ik drink je en laat je warme gloed mijn lichaam ontdooien. Je zet mijn tong in vuur. Verder ga je, door mijn lijf. Het is alsof je bezit neemt van mijn hele lichaam. Ik geniet. De zekerheid dat ik bij jou terecht kan geeft me de moed en sterkte om vol te houden.

Corona was even weg. Dan zet ik je leeg terug op het aanrecht. Tot straks, knipoog ik.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Wilfried, ik gok op koffie. Met recht een bakkie troost. Mooi verhaal. Graag gelezen.

Ja, dat kan wel zijn dat ze kunnen luisteren maar praten kunnen ze zeker niet.  --- je schrijft in de zin ervoor dat de muren oren hebben. In deze zin zou je "dat ze kunnen luisteren" weg kunnen laten. Dat is dubbelop. Vóór maar hoort een komma.
Ja, dat kan wel zijn, maar praten kunnen ze zeker niet.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Wilfried, wat een fantastische vinding! Al lezend werd ik steeds nieuwsgieriger en kreeg tegen het einde het idee dat het ging om een beker warme chocolademelk, dat zo goed past bij de koude winter en de kilte die jij hier beschrijft.
Dat ik uit de reacties begrijp dat het om koffie gaat, drukt mijn pret niet: ik heb genoten, en daar ga ik nu een pintje op drinken! En op jouw gezondheid.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Ton Badhemd

Hoy Ton,

Bedankt voor je reactie. Tof. Het ging inderdaad in mijn gedachte om koffie maar zoals ik al zei kon het evengoed chocolademelk geweest zijn. Dit paste evengoed in het verhaal. Het moest in ieder geval warm zijn.

Ik zou zeggen, geniet van het pintje en nog een leuke avond.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Wilfried, leuk verhaal! Je beschrijft heel uitgebreid de liefde voor het bakkie pleur, ik werd er op momenten gewoon bijna ongemakkelijk van. Misschien was het hier en daar iets té, tenzij dat je doelstelling was ;)

Graag gelezen!

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

- Mijn handen grijpen gretig naar je ronde vormen.

Wel, een koffiepot was niet het eerste waar ik aan dacht. Maar misschien moet ik eens wat minderen met de spaanse vlieg in mijn nassi. je kunt het ook overdrijven natuurlijk.