Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 328 Oek

9 december 2020 - 21:13

 

Ik zit op de bank naast Oek. Dat is mijn vriend en hij is altijd bij mij, net zo lang als ik oud ben. Dat is zeker wel tien weken. Het kan ook meer dan tweehonderd jaar zijn. Ik weet niet alles.
Oek zit altijd naast mij op de bank. Of op tafel naar mij te kijken als ik mijn bord leeg eet. ’s Nachts ligt hij naast mij op mijn kussen.
En als ik van de werkplaats kom, zit hij op mij te wachten in het hoekje van de bank.

Vandaag was ik naar de werkplaats. Daar zitten we aan lange tafels en we maken iets moeilijks. Ik maak stangetjes, snoeren en een glazen ding aan elkaar vast met schroefjes. Dat wordt een lamp en Marijke die naast mij zit, doet een stekker en een schakelaar aan het snoer. Ook draait zij een peertje in de lamp en kijkt of hij het doet.
Marijke aait soms over mijn rug, dat vind ik fijn. En in de pauze eten we samen onze boterhammen en een appel, die zij voor mij schilt. Dan geef ik haar een kus en dan moet zij lachen.
Marijke hielp mij met die lapjes die we voor onze mond moesten doen, zij haakte het elastiek achter mijn oren. Nu niet meer, we hebben iets plastics voor ons gezicht.

Ik pak Oek op schoot en druk hem tegen mij aan.
‘Oek, vandaag was stom. Ik was heel verdrietig. De voorman vertelde dat Marijke er niet was, ze is ziek. Ik moest huilen, want Marijke is heel lief.’
Ik ga weer huilen en Oek is ook verdrietig. Zijn oogjes glinsteren maar ik zie geen tranen bij Oek. Dat hebben beren nooit, maar ik weet dat Oek ook huilt.
‘Stil maar, Oek, niet huilen.’
Ik gooi Oek in de lucht en vang hem weer op. Dat vindt hij net zo leuk als ik. Nu huilen we niet meer.
‘Kom Oek, we gaan onze tanden poetsen en daarna slapen.’

Ik stap mijn bed in en leg Oek naast mij op mijn kussen.
‘Welterusten Oek.’

 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 december 2020 - 1:44

Inderdaad, Gi, "Down the road" kwam ook bij mij op. Mooie serie.
Mooi verhaal, Ton. Op het niveau van de hp geschreven, waarmee ik wil zeggen dat je het beeld van de hp goed schetst. Hartverwarmend. Top.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 december 2020 - 20:14

Hoi Gi, dankjewel voor je reactie. De serie 'Down the road' ken ik niet, maar ik neem aan dat ik het als een compliment kan beschouwen dat mijn verhaal je daaraan doet denken. Ik dank je zeer.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 december 2020 - 20:16

Hoi Fief, dankjewel voor je complimenten. En inderdaad, ik ging helemaal uit van de ik-persoon.
Fijn dat je dat eruit haalt en dat het zo goed overkomt. 

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 december 2020 - 11:35

Lief verhaal, Ton, in de eerste alinea had ik nog even het beeld van een boek van Oek de Jong in mijn hoofd, maar naar mate ik de hp beter begon te kennen was dat niet meer logisch hihi.

bij de zin 

Daar zitten we aan lange tafels en we maken iets moeilijks

dacht ik nog even dat ik 'maken we iets moeilijks' beter zou vinden lopen. Maar misschien heb je het expres zo gedaan omdat dit taalgebruik beter bij de hoofdpersoon past.

Al met al een leuk verhaal!

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 december 2020 - 19:54

Hoi Ton, goed verhaal! Je kunt je goed inleven in de hp en je geeft de denkwereld goed weer. Eén dingetje dat me opviel, maar ergens ook wel gerechtvaardigd kan worden: de tijd in het verhaal.

Je schrijft 'Vandaag was ik naar de werkplaats', waarna je overgaat op de tegenwoordige tijd. Dat kan ik snappen, omdat je beschrijft hoe een normale dag op de werkplaats is en niet per se die ene dag. Echter, door dit stukje:

Marijke hielp mij met die lapjes die we voor onze mond moesten doen, zij haakte het elastiek achter mijn oren. Nu niet meer, we hebben iets plastics voor ons gezicht.

Hier ga je weer over op verleden tijd en lijkt dit wél te gaan over die ene dag waar de hp over praat. In het volgende stukje blijkt Marijke er die dag niet te zijn geweest. Voor mij klopte dit niet, maar het is een detail.

Graag gelezen!

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 december 2020 - 14:48

Hoi Schrijfcoach Mike, dankjewel voor je complimenten.
Waar jij de vinger op legt, is weloverwogen zo geschreven. In de alinea die begint met 'Vandaag was ik ...' wordt inderdaad de normale gang van zaken beschreven op de werkplaats. Onderdeel daarvan is dat daar mondkapjes worden gedragen. Echter, sinds kort zijn de mondkapjes vervangen door gelaatsschermen. Dat is de reden dat de zin met de mondkapjes in een andere tijd staat.
Na een witregel volgt de alinea waarin HP verslag doet van wat er 'vandaag' op de werkplaats gebeurde, vervolgens worden hij en Oek daar verdrietig van.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 december 2020 - 14:50

Hoi HaVeeWee, dankjewel voor je reactie. Ik zie het maar als een compliment, niet een uitnodiging om op te noemen wat ik me nog meer zou kunnen wensen ... 😋