Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Opdracht #325 - Vervloekte longen

 

De muziek begint te spelen. ‘The Sound of Silence’ is nog nooit zo echt geweest. Het mondkapje is nog hinderlijker dan normaal, ik krijg bijna geen lucht. Zijn vrienden dragen de kist en zetten hem voorin neer. Wij gaan om de kist staan en kijken naar hem tot de muziek is afgelopen. Terwijl ik naar mijn plaats loop zie ik hoe weinig mensen er zijn. De begrafenisondernemer zegt dat er nog 53 mensen mee kijken op de Live Stream, wat weinig bemoedigend is. Wat had ik graag een knuffel gehad van mijn zusje, bijstand gehad van mijn grote broer. In plaats daarvan moet ik door die vervloekte longen afstand houden van iedereen. Gelukkig mag ik dat waardeloze ding nu wel afdoen.  

Sanne zit met een verstard gezicht. Ik moet er niet aan denken om op die leeftijd je grote liefde te moeten begraven. Wat zou ik doen als ik alleen was? Godzijdank heeft ze twee vriendinnen die met haar in een bubbel zijn gegaan de afgelopen weken. Het is meedogenloos om zonder omhelzingen deze tijd door te komen. Sanne en Mark hebben veel vrienden. Gisteren zag ik een fotoboek liggen op de eettafel. Terwijl ik erdoorheen bladerde stel ik mij voor hoe Mark een stomme grap maakte bij een foto waar iedereen lachend op staat.

Iedereen gaat staan. Volgens mij is er net gevraagd om gezamenlijk twee minuten stil te staan als eerbetoon. We mogen weer zitten en zijn beste vriend begint te spreken. Ik grinnik, ik wist niet dat Mark LSD had geprobeerd. Blijkbaar was het een succes. Ik moet denken aan mijn minder succesvolle kennismaking met LSD. Ik had geen idee dat iemand mij LSD had gegeven, begreep niet wat er gebeurde en voelde me angstig. Mijn vriendin vermoedde wat er aan de hand was en kalmeerde me. Maanden erna zag ik nog blauwe cirkels. Opeens realiseer ik mij dat Mark dit verhaal nooit zal kennen. Stom dat ik dat nooit heb besproken, hij had vast niet verwacht dat ik vroeger een hippie fase heb gehad. Plompverloren beginnen mijn tranen te stromen. Elke dag nooit meer.

 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Jannieke, welkom op het forum. Geen al te vrolijke bijdrage om mee te beginnen.

De hp heeft last van haar longen begrijp ik. Ik vind het wat vreemd dat je dit feit in de titel gebruikt, het lijkt me nu niet het belangrijkste. Ook lijkt het alsof jijzelf het zwaarst getroffen bent, je mist de knuffel van je zus en je had gewild dat jouw zwager geweten had dat jij ook LSD gebruikt hebt. Wel heel goed vind ik hoe je je voorstelt hoe Mark een stomme grap maakt.

Kijk even naar de tijden die je hier en daar door elkaar haalt.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Jannieke, inderdaad niet echt een gezellig onderwerp om mee te beginnen. 

Zijn vrienden dragen de kist en zetten hem voorin neer. --- misschien leest het mooier als er staat: Zijn vrienden dragen de kist naar voren of:  ... en zetten hem vooraan neer. Voorin klinkt alsof ze hem voorin een auto zetten of zo.

Terwijl ik naar mijn plaats loop zie hoe weinig mensen er zijn. ---- achter zie moet nog ik staan.

Gelukkig mag dat waardeloze ding nu wel afdoen.  ---- achter mag hoort nog ik, of achter wel af in plaats van afdoen.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever

Ha Jannieke, welkom. Heftig verhaal om mee te beginnen hier op het forum, maar de opdracht vraagt daar ook een beetje om. Dus prima. De titel is inderdaad wat raadselachtig. Tenzij ik niet goed begrijp wat er met de longen van je hp aan de hand is. Deze zin vond ik grappig: 'De begrafenisondernemer zegt dat er nog 53 mensen mee kijken op de Live Stream, wat weinig bemoedigend is.' Echt iets voor een begrafenis anno 2020. Mooie laatste zin ook: Elke dag nooit meer. 

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Allereerst allemaal heel erg fijn dat jullie de tijd nemen feedback te geven. Dank jullie wel, ik leer er veel van!

Inderdaad een heftig onderwerp om mee te starten, maar wel één waar ik gelijk een beeld bij had. Alleen lees ik dat ik een verhaal in mijn hoofd heb en die niet duidelijk overbreng, waardoor het verwarrend is.
De hp heeft een longziekte (COPD) waardoor diegene tot de risicogroep hoort. Daar waar gezonde mensen op een uitvaart vaak losser met de regels omgaan en toch een knuffel geven (al dan niet met mondkapje op), is dit voor de hoofdpersoon geen optie. Terwijl dit een menselijke behoefte is om iemand bij te staan. Daardoor realiseert de hp wel dat hij/zij dankbaar mag zijn voor een partner en daardoor des te meer hoe lastig het is voor Sanne dat ze vanaf nu alleen (zonder partner) is. Die vervloekte longen, zorgen dus voor veel realisaties. Alleen, dat zit dus in mijn hoofd. Nu nog het overbrengen.
Dit is niet als verantwoording, maar dan weten jullie wat er in mijn hoofd afspeelt. Hebben jullie misschien meer tips hoe ik dit beter kan overbrengen? 

Tijd is inderdaad mijn zwakke punt. Normaal let ik wat beter op, nu wilde ik vooral graag en snel inleveren. Oeps, niet verstandig. Ga ik meer op letten! 

De missende 'ik'jes vielen mij later ook op. Die heb ik gisterenavond nog snel toegevoegd. Ik had nog niet gezien dat ik al feedback had. Weer een kwestie van te snel. Voortaan beteugel ik mijn enthousiasme en kijk ik er een volgende morgen nog eens naar. 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Jannieke, wat een indringend verhaal! Het beschrijft zo levendig de belevingswereld van HP. Ik heb je graag gelezen.
Als ik je één ding mag meegeven: wees niet te fanatiek in het beteugelen van je enthousiasme, het is een goede eigenschap bij het schrijven. En op dit forum kunnen we van elkaar leren, het is niet erg om commentaar te krijgen. Het kan je wel helpen als je na het schrijven van een opdracht je tekst even laat rusten en nog eens doorleest voor je hem daadwerkelijk plaatst.