Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#324 Het lijk(t) een waardig afscheid

 

Heel eerlijk gezegd ben ik er niet rouwig om hoor.  

De sfeer hier was vanaf de eerste dagen al verziekt en op het eind was er helemaal niets meer aan. Ze deden steeds meer moeite om me in die kast te houden. Snap ik ook wel hoor. Ze hadden genoeg aan hun hoofd natuurlijk. Een door en door racistisch politieapparaat, voortgekomen uit vierhonderd jaar institutioneel racisme, de coronapandemie die vrij spel heeft, de kusjes van Trudeau, ontkennen van klimaatproblematiek. Ben ik dan nog iets vergeten? 

En weet je, diep van binnen hoopte ik dat die deur een keer zou opengaan, dat er iemand zich het apezuur zou schrikken, dat er iemand was die zou zeggen: ‘kijk eens aan, eindelijk komt de aap uit de mouw.’ en dat ik me dan kon verkneukelen over dat ze feitelijk gezien de verkeerde uitdrukking kozen. En begrijp me niet verkeerd, er is vaak zat aan de deur gemorreld hoor. En elke keer maakt m’n hart dan een sprongetje want ja, vier jaar in je eentje in een kast is geen pretje hoor. Ik kan je vertellen dat ik me op een bepaald moment behoorlijk eenzaam begon te voelen. Één keer ging de deur op een kiertje, en ik dacht dat ze me zouden winden maar toen ging de deur toch weer dicht. Dat was toen met die kerel van Vance. Achteraf gezien prima, want het was ook nog niet le moment suprême

Tja, ‘so it goes’, zou Billy Pilgrim uit Vonnegut’s Slaughterhouse Five zeggen. En hoe emotieloos dat ook mag klinken, soms heb je echt geen invloed en moet je de dingen maar gewoon accepteren. You live life and then shit hits you sideways.  

Maar goed, vandaag eindigt het dus. Ik word zo opgehaald en wat er dan gaat gebeuren? Dat weet niemand, denken ze. Maar ik heb een plannetje. Kom eens wat dichterbij? Dan fluister ik het in je oor. Ik heb gerommeld met het slot van dat koffertje waar alles over die belastingaangiften in zit. Je weet wel.  En dan straks ga ik braaf met hem mee. Het zal wel even een emotionele gang naar de voordeur worden want ja, ik heb hier toch zo’n vier jaar vertoefd. Maar dan, dan gaan we naar buiten en dan wordt het fantastisch. Als we dan op weg zijn naar de limo, precies als al die hordes mensen hem het best kunnen zien, net op de maat van een lichte windvlaag, gooi ik in slow motion dat slotje los. En dan vliegt alles in het rond en zijn er eerst de verbouwereerde gezichten, daarna tel ik langzaam af en dwarrelt één papier waar groot tax returns, top secret op straat. Dan ontploft alles in een grote krioelende chaos. Graaiende klauwen, vechtende lichamen, dierlijke kreten... Een waardig afscheid voor een lijk in de kast. Ik kan niet wachten. 

Oh, daar zal je ze hebben! Nou, ik moet gaan. We zullen elkaar wel niet meer spreken, dus het ga je goed! 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Vincent, origineel en goed geschreven. Met plezier gelezen, ik betwijfel alleen of jij het enige lijk in de kast bent.
Voor mijn gevoel eindigt je verhaal krachtiger als je "Een waardig afscheid voor een lijk in de kast." als slotzin zou gebruiken. Nu doen je laatste zinnen de impact van deze zin teniet.  

En dan vliegt alles in het rond en zijn er eerst de verbouwereerde gezichten, en daarna tel ik langzaam af en dwarrelt één papier waar groot tax returns, top secret op straat. En dan ontploft alles in een grote krioelende chaos.  

In dit stukje gebruik je het woordje "en" wel erg vaak, waardoor het een grote optelsom lijkt. 

 

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Fief, dankjewel voor je feedback. Goed dat je dat zag dat het woordje 'en' wel erg vaak voorkwam, ik zag het nu ook. Heb er een paar geschrapt.

Ik weet niet zeker of ik het met je eens ben voor wat betreft je feedback op de slotzin; het krachtige einde zit hem vooral in dat het lijk zijn waardig afscheid krijgt, had ik bedacht. en met de huidige slotzin 'is het zover'. Maar als meer mensen denken dat afdoet aan de kracht van het slot, wil ik er nog wel eens naar kijken.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Inderdaad Vincent, origineel maar nepnieuws, dus...

...denk maar niet dat de republicans daarvan onder de indruk zijn; dit is duidelijk een gevalletje doorgestoken kaart.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Vincent, heel origineel en goed geschreven! Met veel plezier gelezen. 

Ik ben het wel met Fief eens. Ik zou je verhaal stoppen na 'Ik kan niet wachten.' Dat is voor mijn gevoel een prachtig moment om het doek te laten vallen.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk verhaal en goede vondst: dat lijk in de kast.

Ook ik ben het eens met Fief voor wat betreft de slotzin. Die voegt naar mijn idee niets toe.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Vincent

Je verhaal leest echt als een trein en de lezer vraagt zich toch af: wat zit er in die kast verborgen. Ik vind het meer dan goed gevonden, mooi verhaal; leuke schrijfstijl, geen commentaar!

 

Johanna