Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 322 – Ziel/Vloeken

0

nee dat  is   vast    ook     al      gedaan        (wijsheid         achteraf)             .

 

2

Ik zeg het maar meteen: ik ben een verhaal dat op zichzelf reflecteert. Daarmee roep ik mezelf uit tot hoofdpersoon, ik-figuur, protagonist, verteller. Ik ben geen gedicht, dus ik hou me wel aan al die conventies, dat dat even duidelijk is. Deze premisse behoeft en Kruidnagel is toch zeker James Joyce niet?

 

2965

Eerst hadden hoofdstukken van die ellenlange titels, halve verhalen waren dat, waarin George aan Josephine laat doorschemeren dat een samenvatting vooraf inmiddels op Netflix bon-ton is. De ontdekking van de teaser. Deze postcode is trouwens niet de pincode van Kruidnagel, want die moniker bestaat feitelijk niet. Wat wel degelijk bestaat, is de postcode-armoede-index van de Volkskrant. Pointe-alarm.

(O ja: tegenwoordig gaan zelfs de cijfers op de helling.)

 

5

Als het niet nodig is, dan is het optioneel. Zoals de lengte van een hoofdstuk of alinea: een woord kan al volstaan. In Wormen en Engelen van Maarten van der Graaff (zo, intertekstualiteit, omdat we zo nodig aan de stoelpoten moeten zagen) Nee, het is (nog) niet de canon. Maar als de pillen van Buwalda dat worden, dan denk ik toch al snel aan een omhooggevallen columnist. Respect, nee, liefde. ik hou juist van het verhaalverhaal. Dat typisch Angelsaksische, met een lijn erin en gebeurtenissen en wat licht en lucht en niet al dat gezucht en gesteun en er-gebeurt-nietsverhalen. Joyce voordat hij ging experimenteren in het interbellum. Juist dat lijkt me naakt. Guilty by association.

Kidding. Onbetrtouwbaar.

 

40
En eng. Lekker gek.


 

99,99999999999999999999999999999999999999999999999999

En puur: rotzooi maar wat an.

 

-273

Het kan aan Kruidnagel liggen, maar eigenlijk lijkt het hem een heel christelijk thema, dat vloeken in de kerk, dat zagen aan de stoelpoten van het verrotte literaire wereldje. Weg met status, inclusief de status quo. Dat je niet schrijft om door te breken, om zo nodig origineel te zijn, maar iets te zeggen hebt. Dit cliché nadert het absolute nulpunt, omdat het zo waar is. Zijn de andere kunstwereldjes ook zo verrot? Streven moet, i.t.t. streben.

 

1

25 procent van de Nederlandse jongeren heeft moeite met lezen. Kan de rest wel lezen? Awater? Iedereen kan schrijven, maar wie kan er schrijven? Ik ben een kunst, of in elk geval een ambacht, of op zijn minst een kunstje (koud?). Clichéalarm.

 

====

 

Als ik nu iets wijzig, komt hij dan weer bovenaan?

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Kruidnagel,

Je bent snel. Er is blijkbaar een snaar geraakt bij jou. Wie houdt er niet van zagen aan stoelpoten, erg verleidelijk om dat klusje meteen maar te klaren. Cijfers zijn niet mijn sterkste kant, dus daar kun je me van alles op de mouw spelden, ik houd het graag bij 1, 2, 3, 4 stoelpoten.

Ik zal het nog eens moeten overlezen, en nog eens. Geen probleem.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ja, de opdracht was een tikje cryptisch, maar ik vond gelukkig een column van Odile over stoelpoten. Ik heb hem verstopt in de tekst.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Shit! Net gelukt om die kogel te ontwijken. Ik had het gisterenavond nooit zo laat moeten maken met Inception, Interstellar én Tenet op Netflix en YT: levensgevaarlijk spul, die intertekstualiteit. Als ik even om het hoekje durf te gluren, zie ik door het stof heen de contouren van gebouwen. Of zijn het ruïnes? Niemand is er nog uit.

Het begon met de grote oorlogen, een kleine eeuw alweer geleden. Deconstructie, vond de een daarna. Afbraakpolitiek werd het even vaak genoemd. Ternauwernood mis ik de valkuil van de innerlijke monoloog. Met bonkend hart sluip ik verder naar mijn doel: de clou.

'Halt!' 

Ik schrik me wezenloos, maar blijf gehoorzaam stilstaan. De plotwending informeert naar mijn hoedanigheid en ik identificeer mezelf.

'Bent u de verhaallijn?' Hij had zich er duidelijk meer bij voorgesteld, maar geeft me snel ruim baan.

Na het omzeilen van een versteende uitdrukking verschuil ik me snel in de literaire kerk. Er is iets vreemds, maar even kan ik er niet de vinger op leggen. Dan ineens wel. Alle stoelpoten lijken hier afgezaagd, vermoedelijk door een columniste. Dan zie ik haar voorin de kerk zitten met haar gereedschap, pal naast de ongefundeerde aanname.

Diep onder me stijgt de rook op uit de vlammenzee. De metaforenregen omringt me, een soort spreeuwenzwerm met een haast eigen ziel. Ik vloek binnensmonds, maar als enige overlevende van de kaalslag in mijn thuisland heb ik een open einde.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Musonius, het komma na de tweede vraagteken en de uitroepteken na de dertiende gevolgd door wel eenendertig perfect op elkaar gelijkende leestekens.  Het is van een haast niet te vatten doch diepe ontroering en getuigt van een onpeilbaar vakmanschap.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik weet het, Gi, maar dank voor de bevestiging.
Ik heb mij bij het schrijven laten inspireren door een zinsnede uit Kruidnagels verhaal, maar er zo'n draai aan gegeven dat ik geen plagiaatbeschuldigingen hoef te vrezen.
Ik heb getracht een moment van opperste verwarring zo poëtisch mogelijk vast te leggen, en ben daar ontegensprekelijk briljant in geslaagd.
Het speelse element van een eenzaam uitroepteken, is nu net die finishing touch waaraan men mijn grote genie herkent.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Kruidnagel, dit is een lastige. Je brengt me al googelend op interessante plaatsen. Sterker nog, je brengt me zelfs heel dicht bij huis. Als geboren en getogen inwoner van Sint-Michielsgestel (Bokkendonk) was de link die je plaatste erg verrassend. Wellicht ook teleurstellend, zo dichtbij. Tja, ik zal het moeten doen met mijn afkomst.

Ik zet de zoektocht naar de clou voort en onthoud me dus nog even van een zinnig (of onzinnig) commentaar. In de lijn van het verhaal zal het me niet verbazen als onbrtrouwbaar bewust een spelfout bevat. 😊

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Van mijn stoel blijf je af, Kruidnagel!

Vandaag weer met een frisse blik herlezen, maar kan er nog steeds geen chocola van maken.
Morgen probeer ik het weer.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Fief, deze week probeerde ik eens iets onconventioneels ;-).

Zelf vond ik het VK-artikel een wat obscure verbinding tussen behoorlijk specifieke postcodeachtergrond en latere levenskansen. Meer correlatief dan causaal en zelfs heerlijk dogmatisch, misantropisch en deterministisch.

Dan kan ik nog zo de literaire kerk bestormen met al mijn iconoclastische idealen, maar de pausen zijn dood, leve de pausen; en ook de canon heeft wel iets substantieels om het lijf. Talent komt bovendrijven of werkt zich omhoog.

Het was wel een leuke reis door het land in deze tijd van lockdownmisère. En natuurlijk steekt het dat mijn 2965 van destijds het er weer eens niet goed vanaf brengt ;-).

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dit kan prima zonder mijn column gelezen worden, maar je moet dan wel durven lezen. Dat wil zeggen de grenzen van lezen in jezelf oprekken. Jouw laatste alinea gaat over ontlezing, maar wij doen daar juist iets aan door over schrijven en lezen te praten. Feit blijft dat boeken lezen een slimme keuze is voor je carrière.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het was leuk om elke vanzelfsprekendheid een keer te betwisten, en er toch een onderliggend verhaal in te krijgen, en de lezer eens helemaal niet tegemoet te komen (maar ik ben dan ook opgegroeid met de exotiserende, historiserende Statenvertaling en Psalmberijming van 1773).

En ik heb me natuurlijk wel door je column laten inspireren, waarvoor dank ;-).