Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 321 - De dood van Sinterklaas

Soms weet ik best wel dat Paula niet bestaat. Noem het voor mijn part coping, een imaginary friend. Maar met haar erbij lukken er meer dingen, en ze past handig in mijn jaszak, totdat we helemaal alleen zijn, dan vergroot ik haar schaamteloos uit. Dan bestaat ze pas echt.

Want al sinds de Sint niet meer bestaat geloof ik heilig in kabouters, en nog steeds. Inderdaad, volstrekt ridicuul, maar ik ben ermee behept en ik moest ermee leren leven. Vroeger dacht ik dat iedereen erin geloofde, en nog veel vroeger was dat ook gewoon zo. Dus.

Als papa en mama bijvoorbeeld vertelden dat de kaboutertjes zouden opruimen, dan viel ik met een schoon geweten in slaap, maar zulk cynisme ontging me steeds minder naarmate ik ouder werd. Vanaf mijn achtste drong de onwaarschijnlijkheid van mijn geloof wel tot me door. Sindsdien hield ik me wijselijk op de vlakte, want aan zoveel onttovering was ik nog lang niet toe. Eerst maar eens de dood van Sinterklaas verwerken. Zo gleed mijn kindertijd in kabouteropzicht vrij probleemloos voorbij. 

Paula is inmiddels mijn lievelingskabouter aller tijden. Toch ontmoette ik haar pas in de brugklas. Eerst wist ik het natuurlijk nog niet, want ze deed zich voor als het zoveelste doodgewone pubermeisje. We draaiden een tijdje om elkaar heen en wandelden een paar keer door de Soesterduinen. 'Dit is echt een goeie kabouterplek,' zei ze tijdens een van die wandelingen heel terloops, maar bij mij sloeg het in als een bom, al was het vast weer een grap.

'Geloof jij echt in kabouters?' vroeg ik zo neutraal mogelijk.
'Tja, geloof jij in zandverstuivingen? We zijn er gewoon, of je het nou gelooft of niet.' Ze knipoogde naar me. 'En allebei zijn we een pain in the ass,' voegde ze er na een bedachtzame seconde aan toe. Zo ver had nog niemand een kaboutergrap ooit doorgevoerd. Ik wilde toehappen, maar mijn reputatie stond op het spel. Toch hoorde ik mezelf ineens zeggen: 'Ik hou toevallig van deze plek. En van kabouters.'

'Wacht maar,' antwoordde ze.
Misschien was ik toen al verliefd. We hadden niet gezoend of zo, dus we hadden denk ik nog geen verkering, maar het leek er wel een beetje op, soms, als ze me spontaan omhelsde. Dat vond ik dan weer heel verwarrend.

We dwaalden samen verder door het herfstige bosgebied. De avond viel. De geur van rottend blad werkte bedwelmend. De zwavelstank kwam van wildplassers, dacht ik, maar hij werd sterker. 'Sorry, Niels,' piepte een stemmetje, dat ik in de verte herkende, 'maar anders word ik onder de voet gelopen, en dat bedoel ik letterlijk.' Zo ontdekte ik de kabouterkant van Paula, en waar ook anders dan in het bos? Daarna bleef ze voor altijd bij me, mijn kleine grote liefde.

Soms ruikt ze naar zweetvoeten, en ook verschaald bier, koffieprut en natte peuken heeft ze in haar repertoire. Ze kan er niets aan doen; nu is ze ook liever een mens. Inmiddels valt de stank mee, of ik raak eraan gewend. En zelf heb ik ook bepaald geen smetvrees, dat helpt, want misschien ruik ik gewoon mezelf.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Kruidnagel, ik heb je verhaal nu een paar keer gelezen, maar ik kan er niet goed hoogte van krijgen. Vanaf het moment dat Paula in het verhaal komt, raak ik het spoor bijster. Zoals ik het nu lees is het een denkbeeldig persoon, sorry, voor jou natuurlijk levensecht.
De alinea over de gps-chip en man in uniform (psychiatrisch verpleegkundige? politieagent?) gaat aan mij voorbij. Wat mis ik hier? Ik kan je gedachtenkronkel niet goed volgen.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik ben het met Fief eens.

Het is prettig vlot geschreven maar op het laatst haak ik af. Waarom mogen de honden daar niet los? Vanwege de kaboutertjes? Maar wie gelooft daar dan in? Gps- chip? Waar komt die opeens vandaan? En daarna is het voor mij één groot ?

Paula zal wel het kaboutervriendinnetje zijn, dat past in zijn zak.. of nee, ze bestaat toch niet. Schaam je nou maar niet langer en kom uit de kast Kruidnagel.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Kruidnagel, ik vrees dat ik mij moet aansluiten bij de vorige twee criticasters; ook ik raak het spoor halverwege bijster. Het begin is nog duidelijk, op de zin 'maar het cynisme ontging me steeds minder naarmate ik ouder werd' na, maar verderop begrijp ik weinig van je verhaal.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Je verandering maakt het helaas niet beter. De laatste alinea is volslagen onduidelijk. Ik ben bang dat je toch nog e.e.a. moet ophelderen.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Kruidnagel, now it makes sense! Goeie herschrijf. Dank dat je ons, simpele zielen, tegemoet bent gekomen.
Die laatste drie woorden mogen weg, ze halen het deel voor de komma onderuit. Naar mijn bescheiden mening :-)

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoogstwaarschijnlijk heb ik enkel de 'herschreven' versie gelezen, want ik vind dit zeer lezenswaardig (ik wou eerst 'top' schrijven maar dat vond ik dan weer teveel lof voor een stukje waar een reukje aan zit...).

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Beste Kruidnagel, 

Wat een leuke invalshoek! 

Je hebt een leuke schrijfstijl en ik vond het leuk om het stuk te lezen. 

De laatste twee alinea's vind ik echter minder goed aansluiten bij de rest van het stuk. De zin "'Sorry,' piepte een kabouter, 'maar anders word ik onder de voet gelopen, en dat bedoel ik letterlijk.'" is een beetje onduidelijk. Zijn ze nog een kabouter tegen gekomen? Of bedoel je Paula? 

De grootte van Paula is ook een kwestie van verwarring. Aan de ene kant past ze in je jaszak. Aan de andere kant deed ze zich voor als elk ander pubermeisje. 

Wat verheldering op deze punten zou het verhaal nog beter maken!

Groetjes Nynke

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Nynke,

Bedankt voor je leuke reactie en tips!

Altijd de vraag hè, hoeveel je overlaat aan de verbeelding van de lezer. Omdat het een flauwe clou zou zijn, geef ik al meteen weg dat Paula inmiddels een denkbeeldig vriendinnetje is en dat ze soms klein is en soms weer gewoon groot, dat laatste alleen als niemand kijkt. Maar nu zie ik dat dit inderdaad nog niet helemaal aansluit bij de kennismaking in de brugklas: dat ze een exje is dat niet onder de voet wilde worden gelopen.

Dat kan ik inderdaad ook verwerken het slot, om de clou zo te verfijnen.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Kruidnagel, aan de eerdere reacties te zien heb ik niet je eerste versie gelezen. Dat mag de pret niet drukken; deze versie vind ik puik! Ik vind dat je een originele invalshoek hebt gekozen met je imaginary friend (overigens; buitenlandse woorden schrijft men cursief) en dat heb je mooi uitgewerkt. Je mooie relativerende slotzin vind ik goed passen bij het geheel.   

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Ton! Thanks​ voor je feedback en compliment ;-). Ik doe heel af en toe een stiekeme poging om het Nederlands te verrijken met de meest complete taal van het westelijk halfrond. Zelfs in De Volkskrant verschijnen nu al Engelstalige artikelen. In één woord supercalifragilisticexpialidocious.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Kruidnagel,

Net gelezen en ik vind het vlot lezen en een erg originele invalshoek. Daardoor wordt een prettige en verrassend verhaal.

Het idee dat ze mag stinken naar wat ze wil en dat jij dat al lang niet meer merkt: super.

Goed gedaan

 

Johanna

   

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Johanna,

Dank je voor je opdracht en compliment. Eerst dacht ik bij kabouters: o nee! Maar toch was de gekheid juist inspirerend, omdat alles mag. Kan ik het natuurlijk weer niet laten om er een mogelijk gebeurd verhaaltje van te maken ;-).

Groet,

Kabouter Kruidnagel

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fijne schrijfstijl. Je maakt de aanwezigheid van Paula in je leven aannemelijk. 

Misschien 'zulk cynisme' vervangen door 'het cynisme'? Dat leest op de een of andere manier prettiger.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Kruidnagel: dank voor je bijdrage aan mijn overwinning bij het eerstvolgende potje scrabble, ik ga zeker het woord supercalifragilisticexpialidocious inzetten ... 😋

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ton, jouw scrabble zal wel een Nederlandse versie zijn en dan wordt het : Superformiweldigeindefantakolosachtig (officiële vertaling uit de musical).