Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#319 De lange rode regenjas

 

Aan de overkant van de straat duikt plotseling Rob, haar ex, op. Brenda heeft hem twee maanden geleden het huis uitgezet. Sindsdien wordt ze bedreigd. Ze vlucht de eerste de beste winkel binnen. Het ruikt naar stof, mottenballen en ongewassen kleren. Ze snuffelt wat tussen de derde- en vierdehands kleren. Haar oog valt op een lange groene regenjas met rode biezen aan de mouwen en de capuchon. Net wat ze zocht.
   ‘Hij zal u goed beschermen,’ mompelt de verkoper als ze afrekent.
  
Buiten kijkt ze schichtig rond. Rob is nergens te bekennen. Welgemoed mengt ze zich tussen het winkelende publiek.
  
 ‘Nu heb ik je,’ schreeuwt een mannenstem vanuit de portiek bij een messenwinkel. Hij grijpt haar met één hand aan een groene mouw, in de andere glinstert een mes.
  
 ‘Laat me los,’ roept ze vertwijfeld, maar ze weet dat het geen zin heeft. Hij is veel sterker. De draak in zijn nek blaast zijn hete adem uit.
   
Rob tilt zijn arm op, steekt. Zijn stiletto ketst af op haar jas. Hoe vaak hij het ook probeert, de jas is als een harnas. Hij komt er niet doorheen. Sterker nog de jas lijkt zijn handen vast te pakken en kleurt vanaf de biezen langzaam vuurrood. Rob gilt het uit.
   ‘Als je belooft dat je me niet meer lastig valt, laat de jas je misschien los,’ oppert Brenda.
  
 ‘Ja, ja,’ piept hij.
   
De jas neemt als door een wonder zijn groene kleur weer aan. Rob wurmt zich lang haar heen, draait zich om en haalt hard uit. Zijn kaakslag smoort in de capuchon, die meteen rood uitslaat en zijn vestmouw in vuur en vlam zet. Hij ontdoet zich vliegensvlug van zijn vest en rent er schreeuwend van de pijn vandoor.
  Brenda trapt het smeulende kledingstuk uit en nestelt zich behaaglijk in haar nieuwe regenjas.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ingeborg, wat een fantasievol verhaal. Ik zie de groene jas zo van kleur veranderen. Goed bedacht en geschreven. Leuke invulling van de opdracht. Graag gelezen. 

.... plotseling Rob, haar ex, op. Brenda heeft .... ----- in eerste instantie leest het alsof Brenda iemand ander is die Rob buiten heeft gezet. Misschien is het duidelijker als je "haar ex" hier in de zin weglaat.  Brenda heeft haar ex ....

Welgemoed --- dit betekent volgens mij blij, goedgehumeurd, opgewekt. Ik zou eerder denken dat ze opgelucht is omdat ze wist te ontkomen aan haar ex.

Klein zeurtje nog tot slot: misschien kun je een passende titel verzinnen bij je verhaal. 

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ingeborg, je hebt een bijzondere invulling aan de opdracht gegeven. Een super jas uit een tweedehands winkel. Heel leuk gevonden!

Een dingetje:

"Laat me los,’ roept ze vertwijfeld," : Ik zou eerder denken dat ze in paniek roept. Vertwijfeld klinkt voor mij hier te zacht.

 

 

 

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Heel leuk gevonden verhaal vind ik ook. 

Ik moest alleen het einde nog een paar keer lezen voordat ik begreep dat Brenda het kledingstuk van Rob uittrapt. Je zou het ook zo kunnen opvatten dat zij als een Phoenix uit haar vuurjas stapt en eronder een gewone rode regenjas zit. Maar misschien slaat mijn fantasie door jouw verhaal nu ook op hol.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Prachtige vondst! Het leent zich wel voor een iets langer verhaal.

  • 'Net wat ze zocht.' vind ik wat vreemd; ze zocht tenslotte niks, maar liep een willekeurige winkel in. Kun je er niet 'Echt iets voor haar.' of zoiets van maken?
  • '‘Laat me los,’ roept ze vertwijfeld,' Hier struikelde ik (net als Chantal) over. Ik snap dat je bedoelt dat ze zich afvraagt of het roepen zou helpen, maar het klinkt alsof ze niet weet of ze wel losgelaten wil worden. Daarbij is het mij iets te literair gekunsteld. 'Roept' zou ik liever vervangen zien door 'gilt'.
  • Het uittrappen van het kledingstuk heeft voor mij geen toegevoegde waarde en zou ik liever schrappen.

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey, 

 

Rob wurmt zich lang haar heen.... dit stukje klopt niet. De eerste beginzinnen vond ik niet zo sterk, naar gelang het verhaal volgde werd het spannender en vind ik dat je een leuk genre hebt gekozen. Dank je wel voor het inkijkje. 

Lid sinds

5 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ingeborg,
Ik zie dat je al aardig wat feedback hebt gehad. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik bij een paar stukjes bij zitten die ik meerdere keren heb moeten lezen om goed te kunnen begrijpen wat er staat. Ik neem aan dat je de tekst door leest voordat je die hier plaatst, mijn tip is om de tekst eens hardop aan jezelf voor te lezen en kijken welke zinnen dan wel of niet lekker lopen. Wanneer je het in stilte doorleest lees je snel over je eigen zinnen heen omdat je weet wat je bedoeld. Bij het hardop lezen ben je vaak meer bezig met de tekst die er staat. 
De feedback die hierboven al is gegeven kan ik aardig mee in komen. De feedback over het vertwijfeld roepen ben ik het iets minder mee eens. Roepen zou je inderdaad kunnen vervangen door gillen, maar ik kan me goed voorstellen dat Brenda niet heel hard durft te schreeuwen. Ze is bang voor haar ex, mogelijk ook door een geweldadig verleden tussen die twee. Ze is te bang om hard te schreeuwen, daar wordt het mogelijk alleen maar erger van.
Hopelijk heb je wat aan de feedback.