Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#319 Glorieuze momenten

 

Glorieuze momenten

Het was eind jaren zeventig van de vorige eeuw dat ik terecht kwam tussen de snelle jongens van de Amsterdamse Effectenbeurs op Beursplein 5. Ik was getrouwd met Annet en we bewoonden een appartement aan de Keizersgracht; hartje Amsterdam, ik kon te voet naar mijn werk. Een hectischer baan dan op de beursvloer is niet denkbaar. Ik heb dat werk als gezonde veertiger vijf jaar volgehouden, toen was ik een hartverzakking nabij. Mijn huisarts raadde me aan mijn levensstijl acuut te veranderen. Dat heb ik niet veel later ook gedaan.

Nu, veertig jaar later, kijk ik met plezier terug op mijn tijd als effectenmakelaar. Vooral de momenten die we indertijd besteedden om van de dagelijkse spanning verlost te worden spreekt nu tot de verbeelding. Met een aantal collega’s struinde ik in het weekend alle kroegen in de binnenstad af. Annet deed vrolijk mee.

Maar deze ontspanning was voor mij niet voldoende om van de stress verlost te worden. In het geheim ging ik daarvoor naar de hoeren. Niet op de wallen, maar naar de tippelzone achter het station. Daar trof ik wekelijks Janette, een derdejaars studente medicijnen. Ze stond altijd kort gerokt en hoog gehakt op de afgesproken plaats op me te wachten. Bij het instappen in mijn Porsche en het zien van die twee prachtige benen, begon het bij mij al te kriebelen en dat hield niet op totdat we de afwerkplek in de buurt van Durgerdam hadden verlaten.

Met weemoed kijk ik nu terug op deze momenten met Janette; vergane glorie.

Op zekere dag had ik met mijn Annet afgesproken dat ik haar ’s avonds na de voorstelling bij de schouwburg zou ophalen; zij werkte daar. Omdat het die avond druilerig was, vroeg ze mij een regenjas voor haar mee te nemen; we gingen weer eens op kroegentocht. Maar eerst zou ik weer een glorieus moment met Janette beleven. Ze was die week geslaagd voor een tentamen interne geneeskunde of iets dergelijks en was extra gemotiveerd om er een onvergetelijke ontmoeting van te maken.

Hoewel ik intussen volledig impotent ben geworden krijg ik toch weer diezelfde kriebels als ik eraan terugdenk; weergaloos…

Toen ik haar terugbracht naar het station, waar haar fiets stond, regende het pijpenstelen en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen haar onbeschermd die hoosbui in te sturen. Ik schonk haar de lange rode lakjas van Annet. “Goed bewaren’, riep ik haar nog na.

 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dat waren nog eens tijden, hè Dos. Gelukkig heb je een fictieve naam gebruikt. Ik heb me altijd afgevraagd hoe Annet reageerde toen je zonder jas bij haar kwam. De jas is lang bewaard gebleven. Helaas ligt hij nu in verregaande staat van ontbinding in kliko. 
Blijkbaar heeft die periode veel indruk op je gemaakt, getuige de vele witregels. :-) 

Jannet ---- Jannette (hoe kun je dat fout schrijven!)

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Fief

Inderdaad Vief, heeft die periode veel indruk op me gemaakt, maar dat heb ik niet tot uitdrukking willen brengen door veel witregels te gebruiken. Dat doet tot grote ergernis de opmaak van deze rubriek. Van elke nieuwe regel die ik gebruik wordt bij plaatsing een witregel gemaakt. Bij een nieuwe alinea worden dat er twee. Hier bij de reactie gebeurt dat ook. Hebben jullie daar geen last mee?

Ik heb geen fictieve naam gebruikt. Janette gebruikte die en ik vond het best. 

Achter op mijn Porsche had ik een klein bagagerek. Ik heb Anette wijs gemaakt dat ik de jas daar op had bevestigd en dat iemand hem waarschijnlijk bij een stoplicht er vanaf had gegraaid.

Vreemd dat jij Janette ook verkeerd schrijft. Het is ook zo lang geleden. Door de herinneringen zijn we nog een beetje in de olie.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Dos, je moet voor een nieuwe regel shift+enter gebruiken. Als je alleen enter gebruikt, krijg je een witregel. 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dat gebeurt ook als je met OpenOffice Writer werkt.

Don, het is een geestig en ambachtelijk geschreven stuk, vooral in de context geplaatst. Het mooie prozaïsche tegenhanger van het antwoordlied.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi beschreven setting van het beurshandelarenmilieu Dos.

Je schrijft dat je vrouw Annet mee uitging, dus ik probeerde me voor te stellen hoe dat eruit zag met je seksmaatje Janette. Later lees ik dat A 's avonds (ook) werkte, de avonden waren natuurlijk heel lang. 

Dat je Annets jas aan Janette geeft is heel hoffelijk. Dat waren nog eens tijden.

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Dos, 

 

Goed bewaren die jas? Is dat alles wat je je weergaloze studente kon bieden dan dat haar studieschuld sneller was afgelost? haha. Waarom was die jas zo belangrijk? Annet vroeg of je een regenjas mee wilde nemen, maar was de jas van Annet of zomaar een exemplaar wat je nog had liggen? Is Annet je collega of meer? Ze lijkt in je omschrijving meer dan een collega. Eea zet mij nog aan het denken... 

Leuk geschreven, dank voor je verhaal. Biedt ruimte voor vragen en voor mij begint hier een pageturner. Complimenten! 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Indrany, in het begin van het verhaal schrijft Dos al dat hij getrouwd is met Annet.
In de voorlaatste zin schrijft Dos: "Ik schonk haar de lange rode lakjas van Annet."

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever

Ha Dos, leuk dat je samen met Fief een soort vervolgverhaal hebt geschreven. Dit geeft de wekelijkse schrijfopdracht een extra dimensie. Mocht je problemen houden met de witregels, laat het me weten, dan vraag ik de webmaster om advies. 

Lid sinds

5 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik vind je verhaal mooi geschreven. Het voelt echt als een herinnering, zeker een waar veel emotie aan gekoppeld is. In het eerste stukje ga je een beetje van de hak op de tak,bijvoorbeeld bij "ik kon te voet naar mijn werk. Een hectischer baan dan op de beursvloer is niet denkbaar." Het voelt alsof je het verhaal al aan het vertellen bent terwijl de herinnering nog niet helemaal naar voren is gehaald in je hoofd. Maar doordat dit gevoel tijdens het lezen van de rest van je verhaal niet terugkomt, vind ik het niet storend. Het maakt het voor mij een wat meer realistische herinnering.

Je zou het hak op de tak gevoel op kunnen lossen door het stukje zin waarin wordt gezegd dat je werkt op Beursplein 5 kunnen verplaatsen nadat je hebt gezegd dat je lopend naar het werk kan. Dan voelt het iets minder als een heen en weer. 

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Indrany

Indrany, de introductie van die jas in het verhaal was om twee redenen belangrijk. Allereerst omdat het er naar uitzag dat het die avond zou gaan regenen en ten tweede omdat hij goed opgeborgen moest gaan worden opdat Fief er veertig jaar later een verhaaltje over zou kunnen schrijven.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Schrijfcoach M…

Mabel, als je een aantal jaren als effectenmakelaar op Beursplein 5 hebt gewerkt dan zijn hak-op-de-tak reacties niet vreemd. Beroepsdeformatie noemen ze dat. Goed dat het je opgevallen is. Ik heb lang zitten piekeren hoe ik die tot uiting zou kunnen laten komen.

Dank voor je commentaar.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Dos,

Ik weet niet wat ik niet goed gelezen heb, maar de snelle hak op de tak manier van schrijven past bij het gejaagde leven van je HP.