Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#318 Vuurdoop (aangepaste versie)

(Aangepaste versie)

 

Op de tast schuifel ik langs gevels. De kraag van mijn blouse trek ik zover mogelijk voor mijn gezicht. Dikke rook beneemt me mijn adem. De weg die zich zojuist nog strak geplaveid voor mij uitstrekte, gevuld met rijen geparkeerde auto’s, is veranderd in een modderpoel waar brandende, houten krotten omver worden getrokken door ouderwets geklede mannen. Ik tast naar mijn iPhone, maar zie ineens dat ik een bruine tuniek draag. Links en rechts schieten grauwe schimmen voorbij. Ze trekken sporen van wervelende krullen achter zich aan. Op het abdijplein houd ik mijn pas in. De gebouwen staan hier verder van elkaar af waardoor de rook dunner is. Als ik omhoog kijk zie ik de imposante contouren van de abdijtoren. Die staat tenminste nog op zijn plek. Mijn gevoel van desoriëntatie wordt gedempt en een warme vertrouwdheid maakt zich tijdelijk van mij meester. Verbluft doe ik een paar passen achteruit als er weer een huis met luid geraas ineen stort. 

Ik ren terug de dikke rook in. Het lijkt of de hele stad in brand staat. Ik zak op mijn hurken om onder de zwarte aswolken door te kunnen kijken. De kleine wereld waarin ik mij bevind wordt steeds beangstigender. Wat is er met mijn vertrouwde omgeving gebeurd? Een paar meter voor mij duikt een scheepsdok op. Er ligt een ouderwets koopvaardijschip in. Ik strompel er naartoe en blijf even rusten tegen het lage muurtje dat het dok omgeeft. Zonder te kijken laat ik me in het water vallen en zak weg in een peilloze diepte. Als ik weer ontwaak zie ik twee ambulancebroeders die me op een brancard hijsen. Ze kijken verwonderd naar mijn natte, zwartgeblakerde tuniek terwijl ze me achterin de auto laden. 

(Origineel)

 

Dikke rook beneemt me mijn adem. Ik zie geen hand voor ogen. Links en recht schieten grauwe schimmen voorbij. Ze trekken sporen van wervelende krullen achter zich aan. Op de tast schuifel ik langs gevels. De kraag van mijn blouse trek ik zover mogelijk voor mijn gezicht. Op het Koorkerkhof houd ik mijn pas in. De gebouwen staan hier verder van elkaar af waardoor de rook dunner is. Als ik omhoog kijk zie ik de contouren van de imposante abdijtoren. Die staat tenminste nog op zijn plek. Mijn gevoel van desoriëntatie wordt gedempt en een warme vertrouwdheid maakt zich tijdelijk van mij meester. Wankelend begeef ik mij naar mijn favoriete jazzcafé. Het valt me nu pas op dat ik tot mijn enkels in de modder sta waar er tot voor kort nog klinkers lagen. Bij het jazzcafé slaan de vlammen uit de ramen. Een groep mannen is bezig om het armzalige, houten gebouwtje omver te trekken. Verbluft doe ik een paar passen achteruit als het krot met luid geraas ineen stort. 

Verward ren ik terug de dikke rook in. Het lijkt of de hele stad in brand staat. Ik zak op mijn hurken om onder de zwarte aswolken door te kunnen kijken. De kleine wereld waarin ik mij bevind wordt steeds beangstigender. Een paar meter voor mij duikt een dok op. Ik strompel er naartoe en blijf even rusten tegen het lage muurtje dat het dok omgeeft. Zonder te kijken laat ik me in het water vallen en zak weg in een peilloze diepte. Als ik weer ontwaak zie ik twee ambulancebroeders die me op een brancard hijsen. Ze kijken verwonderd naar mijn natte, zwartgeblakerde kleding. Als ik achterin de ziekenauto word geladen glij ik weer weg in een diepe roes.

 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik haal hier geen tripje naar de middeleeuwen uit, Jurrit. Wat zou daarop moeten wijzen?

Wat is een koorkerkhof en een dok? Het jazzcafé detoneert nogal. Ik weet er niet echt raad mee hoe het zo gekomen is en waartoe het leidt.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Jurrit, Koorkerkhof brengt me dankzij Google in Middelburg. De rook is je waarschijnlijk te veel geworden. De middeleeuwen haal ik hier ook niet echt uit, maar het is een prettig geschreven verhaal om te lezen. Voor mij had je de laatste zin weg mogen laten. 

Het dok slaat op een scheepsdok neem ik aan.

Links en recht --- links en rechts

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Katja en Fief,

Bedankt voor jullie feedback. Ik geloof dat ik de plank mis heb geslagen. Alleen in mijn hoofd is het duidelijk wat er hier aan de hand is. Bij het schrappen is er iets teveel verloren gegaan. Ik ga het verhaal aanpassen.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Jaaa, veel duidelijker Jurrit. Gewoon helder nu, ondanks de dikke rook. Maar wat deed je daar nou in het water? Was dat zelfmoord?

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Katja,

Goed om te horen :) Ik probeerde te ontsnappen aan de rook en het vuur en zag nog maar één uitweg, het water. Gelukkig heb ik een zwemdiploma in tegenstelling tot die middeleeuwers ;)

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heel mooi! Knap hoe je hetzelfde verhaal zoveel helderder hebt gekregen.
Ik zie wel dat je in de eerste regel een blouse aanhebt en iets verderop een tuniek. Kan dat door de wisseling van tijd tussen die twee momenten of klopt dat niet helemaal? Dat is niet zo duidelijk.

Je schrijft heel mooi beeldend en wat dat nog zou kunnen versterken is het gevoel van je hoofdpersoon beschrijven. Het lijkt mij bijvoorbeeld knap lastig ademen in die dikke rook en de rook beneemt je de adem in de derde zin, maar hoe dan? Laat het ons voelen. Als je beschrijft dat het voelt alsof sterke handen je keel dichtknijpen, zien we het niet alleen voor ons, maar voelen we ook echt mee en leven we ons nóg meer in. Maar dat is een tip voor de volgende keer, dit is al erg mooi!