Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#318 l'Histoire se répète

Ik had alles verwacht toen ik mijn ogen sloot. Armen, lippen, hartslag, hitte, laaiend schuldgevoel en passie. Alles, maar niet dit. Niet deze onverwachtse kou, niet de geur van rook, niet deze vreemde leegte die ik plots omarm.
Verward open ik mijn ogen. Het duurt even, maar dan neemt de schemer vaste vormen aan. Ik sta in een lange, smalle gang, aan de wanden hangen fakkels. Hun flikkerende licht laat schaduwen dansen op de dikke stenen muur.

'Rick?'

Voorzichtig fluister ik de naam van de man die me nog maar een minuut geleden wilde zoenen. En net zoals ik wist dat dat onfatsoenlijk maar onvermijdelijk was, weet ik nu dat ik geen antwoord krijg. Ik ben hier alleen.

Plotseling hoor ik snelle voetstappen vanuit het donker mijn kant op komen. Met bonzend hart druk ik mezelf tegen de koude wand en houd mijn adem in. En dan zie ik haar. Alsof ze is weggerukt uit een middeleeuwse film. Haar fluwelen jurk ruist zacht bij iedere vluchtige stap die ze zet. Haar lange, blonde haar golft over haar schouders en als ze langs me snelt, hoor ik haar gejaagde ademhaling.

Met duizelingwekkende vaart word ik haar verhaal ingezogen. Rick verdwijnt in de schimmen op de muur en het enige wat ik nu wil, is weten waar deze vrouw naartoe rent.
Ik laat me meevoeren door gangen, langs smalle stenen trappen, donkere wandtapijten en zware houten deuren. Overal heerst genoeg duisternis om me onzichtbaar te maken. De mysterieuze dame vervolgt doelbewust haar weg, totdat ze stil blijft staan voor een open deur. Het warme licht dat de gang in schijnt verraadt een haardvuur.
De vrouw kijkt achterom en even denk ik dat ze me ziet, maar dan stapt ze de kamer binnen.

Ik blijf aan de grond genageld staan als ik plots besef dat ik weet wie ze is. En waar ze naartoe op weg is. Of liever gezegd,  naar wie ze op weg is.
Ik wil haar tegenhouden. Laten weten dat er niets goeds kan komen van dat waar ze geen weerstand aan kan bieden. Maar voordat ik een stap kan zetten, wordt de houten deur gesloten en een zacht gefluisterd 'Lancelot' is het enige wat ik nog hoor.

Ik laat me op de grond zakken en denk aan de twee mensen die zich onbezonnen in elkaars armen stortten. Millennia later heb ik nog niets van hun fouten geleerd.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wie is ze dan en naar wie ging ze toe? Ik vrees dat mijn historische kennis niet toereikend genoeg is om deze Richard in een context te plaatsen. En voor mij blijft de dame mysterieus. Maar wellicht gaat er bij andere lezers wel meteen een belletje rinkelen.

Wel heel erg grappig om de stijl van liefdesromannetjes te gebruiken.
Mooi geschreven, alleen de zin 'Laten weten dat er niets goeds kan komen van dat waar ze geen weerstand aan kan bieden.' vind ik niet zo fraai.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het lijkt er op dat Chantal's minnaar door de eeuwen heen is overeind gebleven. Still walking strong.. Is zijn familienaam misschien 'Leeuwenhart' of gewoon 'Gere' maar die naam bestond mogelijk nog niet in de Middeleeuwen.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Chantal, een intrigerend verhaal, maar je laat ons wel met een aantal vragen zitten. Wie is de hp, wie is de vrouw in het verhaal en wie is Richard? Ik gok ook op Richard Leeuwenhart.
De geschiedenis herhaalt zich, maar welke?

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik haalde ik mijn inspiratie uit de verhalen over Arthur, Guinnevere en Lancelot.  Mijn hp is echter  geen bekend historisch figuur, net zo min als Richard. 

Gi komt met zijn reactie het dichtst bij mijn bedoeling. De hp herkent  zichzelf in de middeleeuwse dame. Ze maken dezelfde fout. 

Ik wilde in mijn verhaal laten doorschemeren dat we door alle tijden heen toch gewoon dezelfde mensen zijn, met al onze slechte en goede eigenschappen. Maar ik laat zo te lezen teveel losse eindjes en vraagtekens achter :).

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Daar ben je goed in geslaagd, Chantal, want bij het lezen van het verhaal moest ik ook meteen denken aan Lancelot. Zou het niet mooi zijn als je hem opvoert in plaats van Richard? Het verhaal boeit me absoluut, maar ik had toch graag wat kruimeltjes gekregen om er achter te komen waar en wanneer het verhaal zich afspeelt.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Musonius, dank voor je suggestie. Ik heb de namen aangepast. Verduidelijkt het zo voldoende of zou ik er nog een wandtapijt in moeten weven, waarop te zien is dat Arthur het zwaard Excalibur uit de rots trekt?

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Voor mij is het noemen van Lancelot voldoende. Waarom je beide mannen dezelfde naam wil geven, snap ik niet helemaal. Ik vind het juist beter dat ze verschillende namen hebben.

Het idee dat overspel van alle tijden is, en dat we nooit van het verleden willen leren, vind ik heel mooi. Maar dat de hoofdpersoon overspel pleegt, komt voor mij nog niet voldoende uit de verf; het laaiend schuldgevoel is mij te mager.

Ach ja, het blijft een dankbaar onderwerp. Zoals ik eens zong:

Een man, een vrouw, dat moest voldoende zijn,
maar 't hart wordt vaak door vreemde spijs gevoed.
De liefde loopt niet netjes aan de lijn,
de hartstocht raast en tiert, hij stormt en woedt.
Het is een kracht die waarden buigen doet
en soms verwoest hij wat hij eenmaal schiep.
Verboden vruchten smaken bitterzoet.
De prijs is hoog van liefde in 't geniep.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Weer een aanpassing op de namen gedaan. Dank Musonius. Over het verduidelijken van het overspel van de hp ga ik nadenken.

Je lied grijpt het onderwerp bij de lurven. Grappig dat ik net vandaag stuitte op een gedicht dat mijn overgrootvader ooit voor mijn overgrootmoeder schreef. Het begint zo:

"Geen vuur hoe fel in vlammen, 

Brandt ooit zoo gloeiend heet,

Als heimelijke liefde,

Waarvan geen mensch iets weet"  

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Chantal,

ik zou er niets aan verduidelijken. Als je het goed leest, snap je het wel. En alles hoef je nu ook weer niet te snappen. Mooi verhaal.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Chantal, wat een prachtig (begin van een) gedicht! En wat mooi dat zoiets van een paar generaties terug hebt.
(Zit vast ook een mooi verhaal achter het gedicht.)

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik vind het een prachtig verhaal! Ik weet niet wat je tussen de laatste reacties en mijn reactie nog hebt aangepast, maar voor mij is het helemaal helder waar dit over gaat. Dat komt vooral door de laatste 'Lancelot', dus dat was net het tipje dat nog nodig was. Je schrijft mooi beeldend, de geur van rook, het flikkeren van de fakkels, het geluid van voetstappen, het is alsof ik er zelf bij ben. Echt heel mooi!