Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#318 Mosa Trajectum

Als ik mijn ogen open omdat mijn neus jeukt, kijk ik in een paar groene kijkers in een gezicht dat me vaag bekend voor komt. Het lijkt op mij en toch ook weer niet. Verbaasd kijk ik om me heen. Ik lig op een prachtige plek onder bomen die het zonlicht filteren. Tussen de bomen door herken ik de Sint Servaes. Om mij heen liggen en zitten meer mensen. Ze zien er vreemd uit. Maar, hoe zie ik er zelf uit? Alsof we in een middeleeuws openluchtstuk spelen.
“Wie ben jij?” vraag ik het meisje.
“Ik ben de goede fee en ik heb je omgetoverd tot een prinses.” Lachend strijkt ze de grasspriet over mijn gezicht.
“En waar is papa?” gok ik.
“Op de markt, dat weet je toch!”
Ok, denk ik. Ik ben dus getrouwd en zij is mijn dochter. Dan heb ik vast nog meer kinderen.
“Waar zijn de kinderen?”
“Die zijn aan het werk, mama, wat doe je raar!”
“Raar? Nee hoor, ik speel gewoon een ander spelletje dan jij. Hoeveel kinderen zijn er thuis gebleven?"
“Alle kinderen.”
“Dus wij zitten hier te niksen terwijl iedereen aan het werk is? Moeten we niet eens gaan?"
“Maak je geen zorgen, mama. Sapientia en Alvaris ontbenen het varken, Clauwaert, Evermoed en Fierabras sprokkelen hout, Badelos en Sellaerne doen de was, Duna doet herstelwerk en Troveis, Walewein en Ysoreit zijn op het land.”
“Wow, wat een huishouden!” verzucht ik hardop. Ik ben ontzettend nieuwsgierig hoe iedereen eruit ziet en hoe we wonen. Liefst ging ik nu meteen naar huis. Maar mijn dochter zegt:
“Als papa alle groenten en fruit verkocht heeft komt hij ons halen.”
“We kunnen alvast naar de markt lopen.”
“Nee, papa zei dat je rustig aan moet doen.”
Pas dan valt me mijn bolle buikje op.


 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Prachtige namen, Katja. Al een naam bedacht voor nr.13? Over een tante in de familie werd verteld dat zij altijd sip keek wanneer iemand haar vroeg hoe het was wanneer ze even niet in verwachting was. Haar teller eindigde op 14.

Ik herken het probleempje bij het schrijven wanneer je uit puur enthousiasme en gedrevenheid een aanhalingsteken vergeet aan het einde van een uitspraak (...thuis gebleven" - ...eens gaan?")

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Katja, leuk verhaal. Ik ben jaloers op je inspiratie. De titel heeft me weer wat geleerd. Ik beken: ik heb het gegoogeld. 

st Servaes --- het is mooier als je dit voluit schrijft: Sint Servaes

 

 

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een leuk verhaal met een hele interessante wending aan het eind! Wel loop ik tegen een aantal dingen aan. De regel: "Maar, hoe zie ik er zelf uit? Alsof we in een middeleeuws openlucht stuk spelen." laat me denken dat je naar beneden kijkt, want dat is wat ik zou doen als ik mezelf zou bekijken. Dan zou je echter je buik nu al moeten zien, dat klopt dus naar mijn idee niet helemaal. Misschien doe je je mouw omhoog en zie je dat die in dezelfde stijl is als de kleding van de mensen om je heen, dan heb je dat al opgelost.
De conclusie dat het eerste meisje je dochter is komt ook erg snel, ik haal dat niet uit de zin: “Ik ben de goede fee en ik heb je omgetoverd tot een prinses.”

Verder wel heel mooi gedaan! De namen alleen al natuurlijk, echt fantastisch, maar dat je er ook heel slim allerlei middeleeuwse klussen in verwerkt brengen mij helemaal in die sfeer. Heel goed!

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dankjewel Annemieke,

Ik had het eerst gedoseerd, maar kwam ergens in de 450 woorden en ben toen gaan schrappen. Blijkbaar is er teveel gesneuveld. Ik moest ook wel heel creatief een einde eraan breien.

Dat ik weer zwanger was, dat realiseerde ik me pas op het laatst. Toen ik mezelf bekeek, deed ik dat vluchtig, we droegen allemaal wijde kleren. Bovendien was ik nog niet heel dik, maar moest het wel rustig aan doen😋

Het meisje kwam me bekend voor, 'ze leek op me en toch ook weer niet,' kan ik terug plaatsen.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Gi,

Googel weet alles, dat weet je toch? Ik heb dus geen namen hoeven verzinnen.

Ooit vroeg een Vlaamse dame mij, staande op het Vrijthof, waar de tuin, de hof, was. Ze was zeer teleurgesteld, zelfs boos, over mijn antwoord. 

Ik ga de aanhalingstekens alsnog toevoegen.

Bedankt.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als het een Antwaarpse was heeft ze zeker ook gevraagd waarom je zei dat je van Maastrich was en waarom je die t dan niet uitsprak, maar dat had ze in Hassel(t) ook al gemerk.....

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nee, zij ging uit van het woord 'hof' in Vrijthof. Blijkbaar is dat een tuin, althans in het Vlaams? Terwijl het Vrijthof tegenwoordig een plein is, omringd door platanen, dat wel.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal.
Als ik het goed begrijp, ben je niet met lichaam en al door de tijd gereisd, maar zit je geest plotseling in het lichaam van een middeleeuwse vrouw.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Katja, dat van die 'hof' had ik zelf al wel geraden, maar nu ken ik nog altijd niet jouw antwoord waar de dame zo kwaad om werd.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Zoiets als terug in de tijd gaan, gebeurt in een flits, Musonius. Dan heb je ff tijd nodig om de nieuwe omgeving en de nieuwe staat van je lichaam in je op te nemen. Ik wist niet dat ik in de ME tig kinderen had, op weg naar de tigste... Blijkbaar heb jij dat zelf anders ervaren?

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal Katja. Dus daarom zijn er zoveel Pieren. Ik was er vandaag nog om wat wiet te kopen voor mijn oudtante met reumatiek. Niets anders helpt, beweert ze steevast. Dus ik moet wel. Soort overmacht.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Sorry Gi, ik had je eerste opmerking verkeerd gelezen. Had niet eens door dat ik al vd 13e in verwachting was. Heb inderdaad weleens gehoord dat er vrouwen zijn die steeds opnieuw naar een kind (baby?) verlangen.

Over die mevrouw die boos werd, tja, die was met te romantische verwachtingen naar Maastricht afgereisd en aldaar zwaar teleurgesteld.