Haar blonde vlechten rocken op haar rug. Boos kijkt ze om. Jacob en Job hebben haar bijna ingehaald. Ze hoort ze smoezen, roepen en verwacht elk moment een ruk aan haar haren, een klap tegen haar hoofd of het openritsen van haar rugzak. Waarom zouten ze niet op, denkt ze. Hebben ze niets beters te doen dan haar dag in dag uit achternalopen.
Net op het moment dat Jacob, de grootste jongen, haar bij haar rugzak wil pakken draait ze zich om en verkoopt hem een rechtse directe. Hij gaat naar de grond, het bloed gutst uit zijn neus. Ze rent de hoek om.
‘Hoe was het op school,’ vraagt haar vader bij thuiskomst.
‘Goed,’ en ze rent naar boven
De telefoon, uitroepen van ongeloof, stampen op de trap. 
‘Wat heb je gedaan,’ briest haar vader, zijn donkere ogen zijn zwart als kool.
Ze haalt haar schouders op.
‘Jacob heeft een hersenschudding en een gebroken neus. Zijn moeder doet aangifte van mishandeling.’
Net, goed denkt ze.
Haar vader schudt haar door elkaar, alsof hij een zak aardappelen uitschudt. ‘Waarom.’
‘Jacob en Job …’ snift ze
‘Wat.’
Ze barst in huilen uit en vertelt hem het hele verhaal. Hoe Jacob en Job haar al weken achternalopen en uitschelden voor hoer, hondenpoep in haar rugzak hebben gegooid, en bewerkte foto’s van haar op Instagram plaatsen. De hele school lacht erom.
‘Ik… was het zo zat. Dit is zijn verdiende loon.’
Haar vader is even stil en omhelst haar dan. ‘Ik had het ook gedaan,’ zegt hij zachtjes.

Een paar uur later staat ze samen met hem voor het huis van Jacob. Hortend en stotend vertelt ze het hele verhaal. Jacob hoort het aan en knikt deemoedig. De aanklacht wordt ingetrokken. Op school wordt ze de volgende dag onthaald als een held.