Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#317 Schuld

 

Haar wereld, waarin alle kleur is verdwenen, verwelkt. Ze wil niet meer naar zichzelf kijken. De badkamer is veranderd in een blikken cel waardoor de metalige geur van bloed zich nog dieper in haar brein vastzet. Ze wendt haar hoofd af van de spiegel. Het vertrouwde spiegelbeeld van vanochtend is verdwenen. Een asgrauw monster, met ogen als zwarte gaten waarin al het licht verdwijnt, heeft haar plek ingenomen. Ze gaat op de rand van het bad zitten en doet haar bedeltjesketting af. Achter haar loopt het bad vol. Het zal de zonde niet wegwassen. Alle wijn in huis heeft ze al weggespoeld, maar de schuld zal blijven als een immer aanwezige parasiet die zich aan haar heeft vastgezogen. Ze pakt het klokje van de vensterbank en draait de wijzers twee uur terug. Ze sluit haar ogen en zucht. Ze smeekt de voorzienigheid om een wonder. Ze wil de ontluikende wereld van vanochtend weer aanschouwen. De warmte van de eerste zonnestralen die haar gemoed vulden met tevredenheid. Als ze haar ogen opent is ze nog steeds een gevangene van de boze herinnering.

De ochtendschemer wordt verdreven door een flauwe herfstzon. Gerard loopt op haar af. “Jezus Marion waar bleef je? Gaat het wel goed?” Ze knikt en slaat haar ogen neer. “We hebben de fiets van dat meisje gevonden. Dat moet een klap geweest zijn. Waarschijnlijk was ze op slag dood. Het hele stuk tot aan het weiland hebben we inmiddels afgezet.” Ze lopen naar een drooggevallen sloot. Marion zakt op haar knieën. Ze kijkt naar de zachte gelaatstrekken van het meisje. Eén voor één laat ze de bedeltjes van haar ketting langs haar vingers glijden. Gerard legt een hand op haar schouder. “Wie dit ook op zijn geweten heeft, deze pakken we. Die klootzak krijgt zijn verdiende straf.”

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Jurrit, zo ben je natuurlijk ook een dader. Een hele andere invalshoek. Mooi beschreven hoe schuldig de hp zich voelt. Haar leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Dat is op zich al een straf. Ik begrijp dat alcohol de oorzaak is. En het is waar wat ze zeggen: drank maakt meer kapot dan je lief is. 
En dan moet ze zelf op zoek naar de dader. Lastig. 
Goed geschreven. Compliment.
Wat me opvalt, is dat in het eerste gedeelte veel zinnen beginnen met Ze (ze wil, ze pakt, ze gaat, ze sluit, ze smeekt, ze kijkt). Het is een uitdaging om te proberen een zin anders te beginnen. 
Bijvoorbeeld: Ze gaat op de rand van het bad zitten en doet haar bedeltjesketting af  --- Op de rand van het bad doet ze haar bedeltjesketting af. Of iets dergelijks.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Heel mooi Jurrit! Vooral deze zin: "Ze pakt het klokje van de vensterbank en draait de wijzers twee uur terug" Het zegt zoveel over het gevoel van onmacht. 

Ik blijf wel even haken op die bedeltjesketting. Ik merk dat ik zoek naar een betekenis. Waarom noem je hem twee keer? Ik denk dat het belangrijk is. Mis ik de symboliek misschien? En als vrouw zijnde, zou ik eerder gekozen hebben voor een bedelarmband. Bedeltjes hang je sneller aan een armband.

En ik vraag me af; is Gerard een politie agent? Of de man van Marion? En als dat laatste zo is, mogen burgers zomaar zo dicht bij het slachtoffer komen?

Verder vind ik het, zoals ik al zei, beklemmend mooi geschreven!

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Jurrit, 

Je hebt een heel aangrijpend verhaal geschreven. Het schuldgevoel van de vrouw komt heel duidelijk over, goed gedaan. 

Eén puntje van feedback: in de eerste alinea gebruik je erg veel beeldspraak, en sommige halen de flow uit het verhaal omdat ze niet zo vanzelfsprekend zijn en elkaar zo snel opvolgen. Hierin verschillen smaken, maar ik denk dat iets minder beeldspraak het verhaal wel ten goede zou doen. 

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,

Bedankt voor je commentaar. Goed punt, ik begin inderdaad vaak met 'ze'. De volgende keer zal ik daar scherper op zijn.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Chantal,

Dankjewel voor je reactie. De bedeltjesketting heeft als doel om duidelijk te maken dat de vrouw uit de eerste alinea Marion is. Het is een ketting omdat in de eerste versie van het verhaal Marion in de eerste alinea op de plaats delict was en haar ketting onder het bloed kwam te zitten toen ze het slachtoffer in haar armen nam. Zo zie je dat zoiets nog lang door blijft werken ;)

Marion en Gerard zijn beide rechercheur. Vandaar dat ze bij het slachtoffer zijn.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi N.v.B.

Bedankt voor de feedback. Ik hou persoonlijk van beeldspraak, vandaar dat ik het in de eerste alinea veel heb gebruikt. Ik vind dat je er goed iemands gemoedstoestand mee tot uitdrukking kan brengen. Ik snap wel dat niet iedereen jet kan waarderen.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Blikken cel?

 

Marion en Gerard zijn beide rechercheur. Vandaar dat ze bij het slachtoffer zijn.

Hoe had ik dat kunnen weten? Ik begreep het niet. Ik gokte erop dat het een moeder was die haar eigen kind had aangereden.

 

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Musonius,

Bedankt voor je opmerkingen. De blikken cel zag ik voor me als je alle kleuren uit een badkamer weghaalt. Dat het hier om rechercheurs gaat wilde ik duidelijk maken door te vermelden dat ze alles hadden afgezet. Wellicht heb ik teveel informatie in 300 woorden willen proppen.