Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#317 Golddigger

Natuurlijk houd ik niet van Harry. Kijk nou naar hem; uitgemergeld door het leven. Er is bijna niets van hem over. Behalve misschien die ondeugende blik in zijn ogen. En zijn fortuin.

Het is mijn derde huwelijk. Nog nooit was de erfenis zo groot. Nog nooit wat ik ervoor moet doen, zo eenvoudig.
Harry adoreert me met gerijpt enthousiasme en wuift de waarschuwingen en minachting van zijn familie zonder pardon van tafel.
Voor het zware deel van zijn verzorging heeft hij professionele hulp ingehuurd. Ik hoef alleen maar 's avonds bij hem in bed te kruipen en mijn armen om hem heen te slaan. De nachten dat hij om meer vraagt, kan ik op mijn vingers tellen. Ik heb geluk dit keer.

Voor het eerste deel van mijn fortuin heb ik harder moeten werken. Drie operaties kostte het me, om de door echtgenoot nummer één gewenste cupmaat te krijgen. Echtgenoot nummer twee hield ervan me publiekelijk te vernederen, door mij in het erudiete gezelschap van zijn gestudeerde vrienden steevast zijn 'prachtige lege huls' te noemen; slechts geboren om mannen te behagen en verder haar mond te houden. Ik kan nog steeds die afschuwelijke, reumatische vingers van hem op mijn lijf voelen, als hij het daarna probeerde goed te maken. De dag dat zijn testament werd voorgelezen, was de mooiste dag van mijn leven.

Maar nu leid ik een luizenleven. Het enige dat Harry van me vraagt, is om iedere dag iets aan hem voor te lezen. Dat ik elke keer weer naar 'Alice in wonderland' grijp, schijnt hem niets uit te maken.
'Je licht op als je over Alice leest' zegt hij dan, terwijl hij me met een ondoorgrondelijke blik aankijkt.

Harry heeft hooguit nog een paar maanden te leven. Als hij zijn ogen voorgoed sluit, ben ik rijker dan ik ooit heb durven dromen. Tot die tijd doe ik alsof ik van hem houd. Na al die jaren ervaring, gaat me dat steeds beter af.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Chantal, iedereen moet werken voor zijn geld en dat is niet altijd leuk. Ook jouw golddigger ondervindt dat, maar krijgt er ook genoeg voor terug. Tof dat ze de laatste levensfase van Harry zo aangenaam maakt. 
Goed verhaal, met plezier gelezen.

Nog nooit dat wat ik ervoor moet doen, zo eenvoudig.  --- dit is een lastige zin, die naar mijn idee wel klopt maar moeilijk leest. Dat ligt ongetwijfeld aan mij.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed bedacht, Chantal jouw ervaren goudzoekster (toch niet autobiografisch...).In de lastige zin die Fief aanhaalt zou ik gewoon het woordje 'dat' schrappen.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Chantal, je schrijft:

 'Je licht op als je over Alice leest' zegt hij dan, terwijl hij me met een ondoorgrondelijke blik aankijkt.

Wat denk je Chantal? - zal zij straks van een koude kermis thuiskomen?

Ik ben benieuwd. Leuk geschreven.

 

 

 

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Chantal,

Goed verhaal. Mooie techniek. Je hebt lange, complexe zinnen weten te maken die vlot lopen. Knap!

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank allemaal voor het langskomen en jullie fijne commentaren!

Gi, dank voor je simpele oplossing! Direct aangepast! En verre van autobiografisch dit verhaal:).

Riny, dat zou me nog eens plottwist zijn! Zo had ik het nog niet gezien. Ik wilde hier eigenlijk laten doorschemeren dat Harry misschien wel de eerste echtgenoot is, die haar echt ziet. Maar dat is misschien niet helemaal uit de verf gekomen.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

... natuurlijk wel! Het is maar net hoe je het bekijkt! dat is juist zo leuk.

Je kunt soms een heel andere blik hebben. Succes met schrijven.

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Chantal, 

Je weet de toon goed te raken. Je schrijft over een verachtelijk persoon, die toch medeleven opwekt. Knap gedaan. 

 

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever

Hallo Edwin, aantrekkelijke dader heb je gekozen. En goede eerste zin. Je verhaal loopt vlot. Een puntje ter overdenking. Je schetst een heel leven van drie echtgenoten en daarmee zit je grotendeels in de 'tell'-modus. Bij het voorlezen van Alice kom je in de 'show'-modus. Toen ik dat show stukje las, dacht ik: daar had ik wel wat meer van willen lezen. Maar hoe dan ook een leuke schets.