Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#312 Het meisje met de mannenhoed

Een tenger meisje, zie ik, gewikkeld in een wit laken. Op haar blonde haren een trouwhoed uit de jaren '70. Haar bruidegom is een donkerharige schone, verstopt in een enorm bruin colbertje met omgeslagen mouwen. Op haar hoofd een mannenhoed. Schaterlachend kijken ze naar elkaar. Het gevecht om wie de bruid mocht zijn, is alweer helemaal vergeten. 

Tien jaar later. Twee slanke, nog wat knokige tienermeisjes, armen liefdevol en innig om elkaars zij. Het blonde meisje met een sombere blik. Als je groot bent, trouw je niet meer met meisjes. Haar dagelijkse gebed of God haar verliefdheid wil wegnemen is nog steeds niet verhoord.

Nog tien jaar verder. Het blonde meisje ligt glimlachend naast een donkerharige jongen in het park. Hij is vriendelijk, gaat naar dezelfde kerk en ze houden van dezelfde dingen. Hij heeft haar ten huwelijk gevraagd. Ze heeft ja gezegd.

Ik ben het blonde meisje. Morgen weet ik zeker dat ik de bruid mag zijn. Vandaag kijk ik nog een keer naar mijn allereerste bruidegom. Maar trouwen doe je niet met een meisje met een mannenhoed. Zachtjes leg ik de foto weg.   

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Marianne, welkom op dit forum.
Wat een mooi verhaal, ik ben er erg van onder de indruk! Met enkele korte penseelstreken zet je heel doeltreffend een ontwikkeling neer in een mensenleven, maar ook van een generatie en een maatschappelijke ontwikkeling. Ik kijk uit naar je volgende bijdragen!
Nog een kleine opmerking; in de 3e alinea kun je beter schrijven  dat het blonde meisje glimlachend ligt naast een donkerharige jongen.

Met vriendelijke groet,

Ton Badhemd

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ton, dankjewel, voor je mooie commentaar! 

Ik vond het heel spannend om te posten, omdat ik nog nooit echt iets met schrijven gedaan heb, maar ook omdat het thema dichtbij komt. Ik twijfelde of het gelukt was haar emotie over te brengen. Fijn, wat je schrijft. 

Met die zin die je noemt worstelde ik...je suggestie maakt het zeker beter. Aangepast.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Marianne, je hebt een mooi en integer verhaal geschreven over een bijzondere liefde. Heel mooi verwoord. Met respect gelezen.

Morgen weet ik zeker, dat ik de bruid mag zijn  ---- volgens mij hoeft hier geen komma tussen. In de zin erna ook niet.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Beste Marianne,

Prachtig mooi vind ik je inzending!

Dat meisje in dat witte laken als was het een trouwjurk en dan de sprongen in de tijd met dilemma's ingegeven door een geloofsovertuiging...Ontroerend mooi verhaal en het einde maakt het helemaal compleet qua tragiek.