Lid sinds

4 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#312 drie-één-twee

‘Dit wordt nooit meer schoon,’ jammert Maria terwijl ze het laken, besmeurd met 's werelds onvoorstelbare smerigheid, omhoog houdt.
‘Jesús, kijk dan naar die vlekken, die gaan er echt niet meer uit,’ fluistert ze met betraande ogen.
‘Heb je wel eens gehoord van Espíritu Santo. Wast altijd witter,’ glimlacht de atletische latino.
Hij pakt het laken en laat het met een welgemikte worp van zo’n vijf meter afstand in de trommel verdwijnen. Dan staat hij plotseling bij de wasmachine waar hij in één onnavolgbare beweging met zijn linkervoet het deurtje sluit, en met zijn rechterhand wat glinsterend poeder in het zeepbakje laat dwarrelen.

‘Je gelooft toch zelf niet dat zo’n klein beetje..,’ begint Maria te protesteren.
‘Geloof vrouw, heb vertrouwen in Espíritu Santo, het witwasmiddel dat zelfs op lage temperatuur wonderen verricht.’
Luttele seconden later opent Jesús de laadklep en toont triomfantelijk het nu maagdelijk witte laken.

‘Cut!’ dondert een zware basstem als een vulkaanuitbarsting.

De camera zoomt uit en toont de setting.
Een klein familiebedrijfje, zo te zien in Midden-Amerika. Waarschijnlijk Trinidad. Zinken golfplaten op palissander palen. Roodbruin verroeste machines. Links en rechts hoge stapels vijf kilo pakken wasmiddel met vergeelde logo’s van een witte duif met een sprankelend toverstafje in zijn snavel. Op de achtergrond een doorkijkje naar een paradijselijk strand met een azuurblauwe oceaan. In het middelpunt van de filmset zit een lastig te omschrijven man met een zonnegele bandana in een comfortabele regisseursstoel achter een vintage 35mm Mitchell BNCR camera.

‘Wat was er nú weer niet goed vader, het is ook nooit goed… Nooit, nee nooit is het goed genoeg,’ begint Jesús te jeremiëren.
Ondertussen probeert Maria zich  beducht voor het onberekenbare temperament van de oude heer  met haar wonderbaarlijke kokosnoten en dito derrière tevergeefs te verstoppen achter een veel te dunne palmboom.

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Novus, verrassende setting waarin je witte laken figureert; de opname van de commercial voor een revolutionair wasmiddel. Mooie opbouw, pas halverwege wordt het de lezer duidelijk wat hier speelt. Leuk gevonden.

Met vriendelijke groet,

Ton Badhemd

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Novus,

Origineel verhaal heb je geschreven. Erg levendig en grappig heb je de setting neergezet. In de eerste zin moet houdt met dt, zij (Maria) houdt.

Lid sinds

4 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Katja, ik heb lang nagedacht over een beter einde. Eigenlijk zou de oude heer met de bandana het laatste woord moeten hebben maar hier kwam ik niet helemaal uit.

Lid sinds

4 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ton, bedankt voor je complimenten. Voor de oplettende lezer valt er misschien nog een andere, bizarre uitleg te vinden.

Lid sinds

4 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Jurrit, bedankt voor je oplettendheid. Gelijk gewijzigd waarbij ik me inmiddels zit te schamen over de zoveelste dt fout ;-) 

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever

Ha Novus, erg grappig en ironisch stukje. Leuk. Ik zou inderdaad zoeken naar een sterker slot. Een zeurpuntje over het perspectief. Je schrijft: 'de camera zoemt uit en toont de setting.' En iets later: '...zit een lastig te omschrijven man met een zonnegele bandana in een comfortabele regisseursstoel achter een vintage 35mm Mitchell BNCR camera.'

In de eerste zin zit je 'in' de camera in de tweede zin zit je 'erbuiten'. 

Lid sinds

4 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Frank, niet alles is misschien wat het op het eerste gezicht lijkt - de ongelovige Maria, de 'lastig te omschrijven' oude heer met het onberekenbare temperament en een stem als een vulkaanuitbarsting in de regisseursstoel - en zijn zoon Jesús die, samen met 'Espíritu Santo', het laken, 'besmeurd met 's werelds onvoorstelbare smerigheid' in luttele seconden op miraculeuze wijze omtovert in een maagdelijk wit laken en dat alles dan nog wel in Trinidad met een verdere verwijzing in de titel.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Novus,

Al die schandalige heidenen hier lijken niet te zien dat je open en vooral bloot (Maria, Jezus, Heilige Geest, drie-eenheid) mikt op de maagdelijke geboorte, met het besmeurde laken, de zonden der wereld, als seksbewijs. Wel wijkt je exegese lichtjes af van de canon ;-).

Als eerste viel me op: al je drie eerste zinnen hebben min of meer dezelfde opbouw. Dat leest een beetje als horten en stoten.

Verder lekker wervelend geschreven. De relimetafoor gaat wel een beetje op de loop met de fabula.