# 310 Ahmet de aanpakker

Sinds kort doe ik met mijn zoon een kappersopleiding. Daar leren we hoe je mannen knipt. Je hebt veel mogelijkheden wat mannenkapsels betreft, je kunt ze allemaal net iets anders knippen, trimmen en scheren, zo geef je ieder zijn eigen coupe. Mannen die er graag modieus uitzien gaan elke week naar de kapper. Dat kost minstens een tientje, dus dat tikt lekker aan en ondertussen maak je een babbeltje.

We zijn met zijn achten. We komen krap rond van de bijstandsuitkering en het kindergeld. ’s Winters besparen we op verwarming en licht. Zo hoeven we er niet bij te lopen als armoedzaaiers. Het is belangrijk je waardigheid te behouden. En ook om zo goed mogelijk in de nieuwe omgeving mee te doen. Een groot gezin heeft een grote flat screen nodig, computers en mobieltjes. Alles voor weinig geld gekocht, maar helaas ook snel stuk. Het is behelpen.

Overdag werken is onmogelijk met zoveel kinderen. Je moet ze overal heen brengen. Voor Nederlanders is dat veel minder een probleem. Boodschappen voor zo’n groot gezin doe je ook beter met een auto, een grote auto. Ik heb hem voor een goede prijs op een veiling in Noord Holland op de kop getikt. Als hij stuk is ga ik naar iemand in Eindhoven. Ik wilde hem verkopen, want het is toch een kostenpost, maar hij leverde te weinig op, dus houd ik hem. We gaan er soms mee naar vrienden in Amsterdam, Eindhoven of familie in Duitsland.

Onze jongste is acht, de oudste achttien. Zij heeft heel hard geleerd, werkt nu in de verpleging terwijl ze daarnaast nog studeert. Zij verdient al! Mijn zonen gaan elke week naar de kapper. Daardoor kwam dat idee van die opleiding. Vroeger knipte mijn vrouw iedereen, nu knipt ze alleen nog het haar van de meisjes recht af.

Ik heb van alles gedaan, niet alleen hier, waar het me tegenvalt werk te vinden, alles alleen maar zwart. Je moet eerst de taal spreken. Ik spreek die goed genoeg, toch moest ik terug naar school, anders konden ze me geen werk geven, zeiden ze. En je moet overal diploma’s voor hebben. Dat snap ik niet.

Wat ging dat in Irak allemaal gemakkelijk. Je kon overal mee beginnen, bij iedereen aan de slag, je had nergens een diploma voor nodig, er waren nauwelijks contracten. Het leven was er vele malen eenvoudiger. Daar zijn alle gezinnen groot, het was er gezellig. Hier zijn de gezinnen klein en het is ieder voor zich. Hier is geld gratis te krijgen, maar met allerlei voorwaarden. Als we naar België verhuizen krijgen we meer kinderbijslag, maar we moeten eerst hier wat langer wonen. We willen een groter huis.

Knippen is niet zo gemakkelijk als ik dacht. Ik doe de opleiding al een maand en krijg het maar niet in de vingers. Dit is niks voor mij. Ik ga iets anders zoeken.