Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#306 Zon, zee en walvissen

Wat een uitzicht! En wat een mensen! Dik, dun, groot, klein, licht, donker. O jee, die ene heeft te veel zon gehad. Mijn rug staat rechtop en ik kijk mijn ogen uit. Wat een feest om een keer vooraan te staan. Meestal sta ik ergens tussenin en dan kijk ik de hele dag uit op de rug van degene die voor me staat.

Nummer 23 naast me giechelt als zijn doek opbolt door de wind. Nummer 89 aan mijn andere zijde zucht: ‘och kon ik mijn pootjes ook maar even in de zee zetten.’

Plots begint de hele rij te hoesten en te proesten als een groep kinderen langs rent als een kudde op hol geslagen paarden. Geholpen door de wind krijgen we een wolk zand over ons heen.

‘O nee hè,’ zucht 23. ‘Daar, op elf uur, walvissen.’
Ik kijk in de richting en zie een man en vrouw onze kant op komen. Walvis is echter nog te voorzichtig uitgedrukt. Achter hen vandaan komt een kind tevoorschijn dat op 89 af sprint. ‘Hier papa, deze zijn nog vrij.’

Kreunend laat 89 zijn rug plat leggen en het kind neemt languit bezit van hem.
De vrouw draait haar enorme achterkant naar mij toe. Dan buigt ze zich en ik zie het gevaarte op me afkomen; totale zonsverduistering. Ik zet me schrap en de massa verdeelt zich over mijn doek en frame. Mijn scharnieren kraken gevaarlijk en mijn doek staat gespannen.
Naast me hoor ik 23 steunen en kreunen. ‘Ik …houd …het …niet …meer!’ en hij bezwijkt onder het gewicht van de man. De massa op mij begint te schudden van het lachen en wringt zich met moeite uit mijn frame. Met een zucht kan ik maar aan één ding denken: volgende keer wil ik weer ergens tussenin staan.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Erg grappig Fief! Zeer levendig beschreven. Prachtig ook die walvissen. Je ziet het zo voor je. Goed dat je niet uitschrijft wie de hp is. Het duurt ff eer je het door hebt, maar het maakt het verhaal helemaal top.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ook ik dacht eerst aan een zeilboot, maar bij een tweede keer (beter) lezen had ik wél door waar het om gaat (zal het niet verklappen, hihi). Mooi en beeldend geschreven. Graag gelezen.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi SdL, bedankt voor het lezen en voor je compliment. Het is dus blijkbaar lastiger te raden waar ik over schrijf. Maar misschien is dat dan ook wel de uitdaging.

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Beste Fief, 

Heerlijk geschreven weer! 

Ik denk te weten waar het over gaat, maar weet het niet helemaal zeker. Kan je het later alsnog verklappen?

Verder geen feedback.

Groetjes Nynke

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,

Het duurde voor mij ook wel even voor ik het doorhad , dat maakt het echter wel leuk.
Ik heb het dan nog eens opnieuw gelezen en dan let je weer op andere zaken,  dan is het eigenlijk nog beter.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Titin, grappig hoe het voor jezelf zo duidelijk kan zijn maar het bij een ander toch anders binnenkomt. Ik ben blij dat je het toch kon waarderen. Bedankt voor het lezen en herlezen. 😊

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ach wat een heerlijk verhaal, ik voel het helemaal! (paar kleinigheidjes: ik denk dat het is 'het kind dat' en niet 'die.' En er mist een ik in een van de laatste zinnen 'Naast me hoor ik.'

Ik zal voortaal meer empathie opbrengen voor je hp en zijn collega's :-)

 

Cora

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een leuk stuk!
Ik begreep direct waarover het ging, maar ik zie in de reacties dat dat niet bij iedereen zo was en zoals je zelf ook zegt, maakt dat het juist extra leuk. De lezer mag best een beetje aan het denken gezet worden!

Een heel klein technisch dingetje. De juiste opmaak voor het volgende stukje tekst is deze:
"Achter hen vandaan komt een kind tevoorschijn dat op 89 af sprint. ‘Hier papa, deze zijn nog vrij.’
Kreunend laat 89 zijn rug plat leggen en het kind neemt languit bezit van hem."
Dus de enter na de quote in plaats van ervoor, want dan wordt duidelijk dat het kind het zegt. Omdat je in de tekst de quote voor de kreunende stoel hebt geplaatst, denken we automatisch dat de stoel dat zegt. In dialogen maken we gebruik van enters als een volgend persoon (of voorwerp zoals hier) aan een handeling/uitspraak begint zodat het overzichtelijk blijft wie wat zegt en doet. Begrijp je wat ik bedoel? :)

Je schrijft wel echt fantastisch beeldend! Die walvissen zie je helemaal al sjokkend voor je en je voelt de spanning om wie het slachtoffer gaat zijn waarop ze neerploffen. Arme stoeltjes...

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Annemieke, ik zit hier te glunderen om je mooie compliment. Mijn weekend kan niet meer stuk.

Enter na de quote. Dat is helemaal duidelijk. Ik ga het aanpassen. Dank je wel voor deze aanwijzing. 

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een heerlijk stukje, zeker met het weer van vandaag (de zon schijnt heerlijk!). Inderdaad beeldend en grappig ook om te bedenken dat strandstoelen zo hun benamingen voor ons, mensen, hebben. 

Bij de rechte rug dacht ik eerst aan een vlag op het strand, maar het kwartje viel al snel daarna! 

Deze alinea las niet helemaal lekker: 'Plots begint de hele rij te hoesten en te proesten als een groep kinderen langs rent als een kudde op hol geslagen paarden. Geholpen door de wind krijgen we een wolk zand over ons heen.' Ik denk dat het zit in de eerste zin en hoe je 'als een groep kinderen...' eraan verbindt. De oorzaak van het hoesten en proesten komt voor mijn gevoel net te laat. Idee: 'Plots begint de hele rij te hoesten en te proesten. Een groep kinderen rent langs als een kudde op hol geslagen paarden en geholpen door de wind krijgen we een wolk zand over ons heen.' 

Leuk ook dat ze consequent mensen vergelijken met dieren. Toch wel benieuwd hoe die strandstoelen aan alle kennis over dieren komen :). 

Groetjes Elza

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Elza, bedankt voor je compliment en je feedback. Het was niet mijn opzet om de mensen met dieren te vergelijken. Verder je oomerking over het hoesten en proesten. Dan doen ze juist omdat ze zand over zich heen krijgen omdat er een groep kinderen langs komt stuiven. Maar misschien moet ik die zin anders formuleren. Ik zal er eens naar kijken. Ik weet niet hoe je aan het beeld van een vlag kwam. Rug past eerder bij een stoel dan een vlag.