Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#303 De natuurlijke stilstand

 

Ik blijf geen centimeter meer dan de voorgeschreven afstand bij mijn Thomas vandaan. Zijn bloesemgeur kan ik op anderhalve meter afstand ruiken. Ik hou van bloesems sinds ik hem heb ontmoet. En van berenklauwen, esdoornen en nog wat struiken waar ik de namen van vergeten ben. 

En nog iets; ik let nu op tijdens de colleges. Dus ook als die gegeven worden door meneer Vliesma die eindeloos kan vertellen over haarpodzolgronden. En laarpodzolgronden, want ik ken nu alle benamingen. Thomas’ favoriet zijn de moerpodzolgronden, hij zegt altijd dat dat vanwege hun onverzettelijkheid is. 

Hij heeft me eigenlijk nog niet aangekeken dit college. Sinds de uni weer open is lijkt hij het contact te mijden. Alsof hij me weg wil laten zakken in een van de wat drasserige gronden van Vliesma. Ik weet niet waarom hij zo deed tijdens de laatste date voor de lockdown. De ‘ontwikkelingen in de wereld' vormden zijn excuses om hier verder niet op in te gaan. Misschien heb ik dan toch teveel aangedrongen.

‘Het gaat gebeuren, ik voel het,’ zegt Vliesma met een stem die nog het beste als euforisch valt te omschrijven. Hij doet het zijraampje open, en direct waaien er enkele papieren van het bureau. Er klinkt gejoel in de collegezaal. Thomas steekt zijn vuist op. Vliesma begint te verdwijnen, eerst zijn benen en dan de rest. Totdat er alleen nog maar grond overblijft, waarschijnlijk een van de podzolgronden. De wind neemt hem mee de natuur in. Meer studenten worden opgeslokt door de natuur. De zaal vult zich met gronden, planten en struiken. De wind, inmiddels orkaankracht sleept ze mee naar de plek waar ze kennelijk thuis horen. Thomas verdwijnt nu ook, als laatste de glimlach die niet van zijn gezicht te krijgen is. Mijn handen die hem proberen te pakken bevoelen de onverzettelijke grond waar hij nu van gemaakt is. Alles is tot een natuur in stilstand gereduceerd. Ik blijf mijn ledematen in de gaten houden, maar er verandert niets. De conclusie lijkt te rechtvaardigen dat de aarde mij niet de moeite waard vindt om zich tot me te nemen. 

 

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Virtuoso,

Bijzonder verhaal, met interessant einde. Ik zie het helemaal voor me, hoe ze stuk voor stuk verdwijnen. Ook Thomas zijn verdwijning, met zijn glimlach nog net zichtbaar. En wat een tragisch einde, niet goed genoeg voor de aarde ... 

Qua feedback: Ook al is een verhaal magisch, toen moet de interne logica wel kloppen. Ik snapte niet helemaal waarom ze de colleges zo vreselijk vindt (tenslotte kies je toch een studie uiteindelijk - en dit voelt wel ergens als een kernvak), dit voelt wat meer als een middelbare school verhaal (verplichte biologieles). Ook snapte ik niet waarom ze in een collegezaal zitten, als dit iets is wat je kan aanvoelen en voorspellen. Zouden ze dan niet allemaal naar buiten gaan, klaar om tot de natuur genomen te worden? En de hoofdpersonen dicht bij haar Thomas, om naar hem toe te groeien, en dan te blijven staan als mens? De collegezaal snap ik hierbij niet helemaal dus. Verder heel boeiend verhaal!

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi Virtuoso! Goed verhaal!

Ik weet niet precies hoe ik het moet interpreteren, maar het beeld van de wereld om iemand heen die verdwijnt in de natuur vind ik in ieder geval intrigerend en je hebt het goed opgeschreven. @Karel123 geeft al goeie feedback en ik heb er eerlijk gezegd weinig aan toe te voegen; je hebt een fijne stijl en je hebt een interessant verhaal geschreven :)

Graag gelezen!

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Karel123

Hoi Karel123,

Veel dank voor het lezen en je feedback. Leuk om te horen dat je het verhaal voor je ziet.

Goed punt van de setting. Misschien was het inderdaad beter om bijvoorbeeld het parkje bij de universiteit te kiezen. Ik heb het nu iets aangepast, hoop dat het zo iets beter overkomt.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Schrijfcoach Mike,

Dank voor het lezen en de lovende woorden. Complimenten ook voor de opdrachtkeuze, vond het leuk om hem uit te werken.